ගම්වල උගත් තරුණ තරුණියන් ජීවිතය වරා කර ගන්නේ ඇයි

ගම්වල  උගත් තරුණ තරුණියන් ලෝකයට විවෘත නොවී අන්තවාදී කොටු තුල සිරවී ජීවිතයෙන් පැරදීම ගැන අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසින් හොඳ හේතු දැක්වීමක් කොට තිබේ. ඔහු මෙසේ කියයි.

මට තවමත් මගේ ගමේදි, මා දන්නා පාසල්වලදි, මගතොටේදි බොහෝ විට හමු වන්නෙ මා ගෙවූ තුරුණු විය ම වැනි තුරුණු වියකට උරුම කියන්නට සිදු වන අවදානමේ ගැට්ටේ සිටින තරුණ පිරිස්. ජාති, ආගම්, දේශපාලනික අන්තවාදයන් ඔවුන්ගේ ඔලුවලට උඩ කැරකෙන්නේ වද බඳින්නට එන කණ මී මැසි හමුදා වගේ. ඔවුන් අතර බොහෝ දක්ෂයන් සිටිනවා. ඔවුන්ටත් හීන ගොඩක් තියෙනවා. හැබැයි, ඔවුන්ට කොළඹ ඉහළ ප්‍රභූ සමාජයේ ඉංග්‍රීසිය හා ඒ හා බැඳුණු සංස්කෘතිය නැහැ. නිසි මග පෙන්වනවා නම්, එය ඔවුන්ට අත්පත් කර ගැනීම එතරම් දුෂ්කර දෙයක් නො වුණත්, ඊට වඩා පහසුවෙන් ඔවුන් අන්තවාදී අදහස් හා පුහු දෘෂ්ටිවාද සමග බැඳෙනවා. ඒවාට මග පෙන්වන්නට වඩා බලවත් බලවේග සමාජයේ තිබෙනවා. අවසාන ප්‍රතිඵලය විදියට ඔවුන්ට ලැබෙන්නේ සීමිත අවස්ථා ප්‍රමාණයක්. විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය වැනි වරප්‍රසාද ලැබුණත්, ඔවුන් අන්තරේ ලෝකයට සීමා වී පුළුල් ලෝකයට දොර කවුළු වසා ගන්නවා. (W3Lanka-පාර සොයා ගන්න දන්නා කොළඹ තරුණයෝ හා මංමුලා වන ගමේ තරුණයෝ  http://www.w3lanka.com/2017/08/blog-post_12.html ) .

අජිත් විසින් ඉදිරිපත් කරන මේ අදහස වැදගත්. ග්‍රාමීය තරුණ තරුනියන්ට ඉංග්‍රීසි භාෂාව , සමාජ ආශ්‍රය , රැකියාවකදී ඇවසි වත තාක්‍ෂණ දැණුම සොෆ්ට් ස්කිල්ස් වගේ දේවල් අත ලඟ නොතිබුනත් ඔවුන්ට ඒවා සොයාගෙන ගොස් ඉගෙන ගත හැකියි. එහෙත් බොහෝ දෙනෙකුට එසේ කිරීමේ අවබෝධයක් නෑ. 

මගේ අදහස නම් මේ තරුණ තරුණියන් තුල පවත්නා උග්‍ර ග්‍රාමීය පසුගාමීත්වය , විශ්ව විද්‍යාල තුලදී කවන ; කාලා ඇඳලා ඉන්න එකාට ඉරිසියා කිරීම​, පන්ති වයිරය , කුහකත්වය වගේ දේවල් නිසා තමයි ඔවුන් මෙහෙම අන්තරය වගේ කොටුවකට හිරවෙලා ජීවිතයෙන් පරදින්නේ. ඉන්පසු ඔවුන් හූල්ල හූල්ලා සමාජයට වෛර කරමින් මැදි විය සහ මහළු විය ගත කරනවා. මේ අය ලෝකයට විවෘත කිරීම අභියෝගයක්. නමුත් ගත්නුගතිකයෙන් මිදී ස්වාධීන චින්තනයක් ගොඩ නගා ගෙන මේ කොටුවෙන් පැනලා ඉදිරියට ගිය පුද්ගලයන් මම දැකලා තියනවා. 

1988 - 89 කාලයේ ආපු පුද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වැනි විරෝධතාවන්  වලට හද පත්ලෙන්ම ගොස් තම අධ්‍යාපනය අඩාල කරගෙන ජීවිතයෙන් පැරදුනු පුද්ගලයෝ මම දුටුවා. ඒ වගේම අන්තවාදීන්ට බිලි බෝයිස්ලා වී පසුව කායික මානසික  සෞඛ්‍ය පිරිහී ගිය පුද්ගලයන්ට මම ප්‍රතිකාර කරලත් තියනවා. මේ ඔක්කොම වගේ ගමෙන් ආපු බුද්ධිමත් කොටස්. ඔවුන්ට පොතේ දැණුම තිබ්බට ජීවිත දැණුම තිබ්බේ නෑ. ඔවුන් ස්ට්‍රීට් ස්මාට් වූයේ නෑ.

ගමෙන් ඇවිත් මේ ගතානුගතික කොටුවෙන් මිදී බාහිර ලෝකයට පියඹා ගිය කිහිප දෙනෙක් මම දුටුවා. ඔවුන් ගෙන් එක් අයෙක් තමයි ප්‍රියන්ත​. ඔහු ඉපදෙන්නේ ඈත පිටිසර ගමක​. කලා උපාධියක් කරන්න ඔහු විශ්ව විද්‍යාලයට එනවා. තමන් ගේ කලා උපාධිය යල් පැනගිය කෝස් එකක් බවත් එහි කිසිම වෙළඳ වටිනාකමක් නොමැති බව ඔහු ඉතා ඉක්මනින් අවබෝධ කර ගන්නවා. ඒ නිසා ඔහුගේ  විශ්ව  විද්‍යාල සගයන් පාරවල් වහගෙන ,අට්ටාල උඩ උද්ඝෝෂණය කරන කොට ඔහු ස්ව උත්සහයෙන් ඉංග්‍රීසි ඉගන ගන්නවා, පරිගණක විශය ඉගන ගන්නවා. එසේම බ්‍රිටිෂ් කවුන්සිල් එකේ කෝස් කරනවා. ඔහුට තේරුම් යනවා විශ්ව විද්‍යාල සගයන්ට වඩා මෙතනට එන පිරිස වෙනස් බව​. මේ නිසා ඔහුගේ සමාජ අවබෝධය  එක්ස්පෝෂර් එක පලල් වනවා. ප්‍රියන්ත ලෝකය වඩාත් විවෘතව දකිනවා.  මේ අළුත් මිතුරන් ගේ මග පෙන්වීමෙන් ඔහු එකවුන්ට්ස් කෝස් එකක් කරනවා. මේ දැණුම සමග උපාධියෙන් පසු ඔහු විදේශ ගත වෙනවා.  

අද ප්‍රියන්ත ඉන්නේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ. ඔහු හොඳ රැකියාවක් කරනවා. ගෙදරට සල්ලි එවනවා. දරු පවුලක් නඩත්තු කරනවා. එහෙත් ඔහුගේ සමහර විශ්ව විද්‍යාල ගජයන් එක් සංවිධාන වල  පූර්ණකාලිකයන් වී විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතයද අඩාල කරගෙන රටටත් ගෙදරටත් බරක් වී සිටිනවා. 

කලා උපාධිය පමණක් කොට යන්තම් පින්සෙන්ඩු වී රජයේ රැකියාවක් ලබා ගත් මිතුරන් කන්තෝරු වල පුටු රත් කරනවා. මොවුන් ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු ෆැක්ස් එකක්වත් යවන්න දන්නේ නෑ. ඔවුන් යන්තම් සුළු පඩියකට වැඩ කරමින් ඉන්නවා. සමහරු සමාජවාදී රජයක් එන තෙක් වැඩ නොකර ඉන්නවා. මේ අයගෙන් කිසිදි එලදායී සේවාවක් මහජනතාවට හෝ ආණ්ඩුවට ලැබෙන්නේ නෑ. 

ප්‍රියන්තගෙන් යමක් ඉගන ගන්නවාට වඩා ඔහුගේ විශ්ව විද්‍යාල ගජයන් කරන්නේ ප්‍රියන්තව විවේචනය කරන එක ඔවුන්ට අනුව ප්‍රියන්ත අලයෙක්. එහෙත් සැබෑ අලයන් නම් එලොවටත් මෙලොවටත් නැති අන් ප්‍රඩක්ටිව් ජීවිත ගත කරන සමාජයට බරක් වූ මේ පිරිසයි.