Thursday, July 30, 2020

ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ ප්‍රමුඛයා ; ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්



වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග 

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් 20 වන සියවසේ වඩාත්ම වැදගත් කතුවරුන්ගෙන් කෙනෙකු ලෙස සැලකේ. ඔහු ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ ප්‍රමුඛ ලේඛකයෙකි.  සර්වන්ටෙස්ගෙන් පසු ස්පාඤ්ඤ ලෝකයේ වඩාත්ම ජනප්‍රිය ලේඛකයා ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් ලෙස සැලකේ. ඔහුගේ කීර්තිය දකුණු ඇමරිකාවෙන් හා පුළුල් හිස්පැනික් ලෝකයෙන් ඔබ්බට ගියේය. 1982 දී සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය ප්‍රදානය කිරීමත් සමඟ ඔහුගේ කීර්ති නාමය තහවුරු විය.

ගේබ්‍රියෙල් ජොසේ ඩි කොන්කෝඩියා ගාර්ෂියා මාකේස් 1927 මාර්තු 6 වන දින කොලොම්බියාවේ  උපත ලැබීය. ඔහුගේ ජීවිතයේ මුල් අවුරුදු අට ගත කළේ ඔහුගේ ආච්චී සහ සීයා සමගය. ඔවුන් ඔහුගේ මුල් කාලීන වර්ධනයට දැඩි ලෙස බලපෑම් කළහ. ඔහුගේ සීයා නිකොලස් මාකේස් මෙජියා කොලොම්බියාවේ දහස් දින යුද්ධයේදී ලිබරල් ක්‍රියාකාරිකයෙකු හා කර්නල්වරයෙකු විය. ඔහුගේ සීයා ඔහුව කතන්දර කීමේ ලෝකයට පෙළඹවූ අතර "මැජික් යථාර්ථවාදයේ මුල් පාඩම ඔහු ඉගෙන ගත්තේ ඔහුගේ ආච්චිගෙනි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්  බොගෝටා විශ්ව විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය ලැබූ අතර 1947 දී උපාධිය ලැබීමෙන් පසු  නීතිය හැදෑරීම සඳහා බොගෝටා හි නැවතී සිටි නමුත් ඔහුගේ වැඩි කාලයක් ගත කළේ ප්‍රබන්ධ කියවීමට ය. ෆ්‍රාන්ස් කෆ්කා ගේ සහ ජෝර්ජ් ලුයිස් බෝර්ජස්ගේ කෘති ඔහු ප්‍රිය කලේය. ඔහු නීතිය හැදෑරූ නමුදු මාධ්‍යවේදියෙකු බවට පත් විය. ගාර්ෂියා මාකේස් කොලොම්බියානු පුවත්පතක් වන එල් එස්පෙක්ටඩෝර් හි වාර්තාකරුවෙකු ලෙස සහ රෝමය, පැරිස්, බාර්සිලෝනා, කැරකස් සහ නිව්යෝක් යන රටවල විදේශ වාර්තාකරුවෙකු ලෙස සේවය කළේය. කියුබානු විප්ලවය පිළිබඳව වාර්තා කරන අතරතුර ඔහු ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ සමඟ මිතුරු වූ අතර වසර ගණනාවක් පුරා ඔවුන්ගේ සම්බන්ධතාවය තිබුණි. 

ඔහුට ලේඛකයෙකු වීමට අවශ්‍ය විය. ගාර්ෂියා මාකේස් කෙරෙහි වැඩිම බලපෑමක් ඇති කළ කතුවරුන් දෙදෙනා වන්නේ විලියම් ෆෝක්නර් සහ අර්නස්ට් හෙමිංවේ ය. එසේම ජේම්ස් ජොයිස් සහ වර්ජිනියා වුල්ෆ් ගේ කෘතීන් ද ඔහුට බලපෑවේය. මාකේස් සිය නවකතා හා කෙටිකතා පදනම් කරගන්නේ ඔහුගේ ජාතියේ ඉතිහාසයේ වැඩි කොටසක් මත ය. ඔහුගේ උපන් නගරය වන කොලොම්බියාවේ අරකටාකා, මාකේස්ගේ බොහෝ කෘති සඳහා පසුබිම වේ. මාකේස්ගේ වඩාත් ප්‍රසිද්ධ කෘතිවල ඔහු මැකොන්ඩෝ ගම්මානය හඳුන්වා දෙයි.  ඔහුගේ බොහෝ රචනා සිවිල් යුද්ධයෙන් හා සමාජ නොසන්සුන්තාවයෙන් පීඩා විඳි ඔහුගේ දුප්පත් මව් රටෙහි කටුක යථාර්ථය පිළිබිඹු කළේය. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ පළමු නවකතාව වන Leaf Storm (ලා හොජරස්කා) 1955 දී ප්‍රකාශයට පත් විය. මෙම නවකතාව කොන්ඩෝ ගම්මානයේ පවුලක කතාවකි. නවකතාවේ සියලුම සිදුවීම් සිදුවන්නේ එක් කාමරයක ය. එහි චරිත තුනක් කතාව විස්තර කරයි. එක් ප්‍රධාන චරිතයක් වන කර්නල් නිරූපණය කරන්නේ ගෞරවනීය මිනිසෙකු ලෙසය. නවකතාවේ එක් මූලික තේමාවක් වන්නේ මරණයයි. මාකේස් කථකයන්  තිදෙනා මරණය පිළිබඳ විවිධ අර්ථකථන සපයති. වෛරය සහ දේශපාලන අස්ථාවරත්වය වැනි මාතෘකා නවකතාවේ සඳහන් වෙයි.  “කොළ කුණාටුවේ” පැමිණීම හා පිටවීම පිළිබඳ කතාව කතුවරයා පවසයි.

වෛද්‍යවරයා -   මැකොන්ඩෝ නගරයේ වඩාත්ම වෛරයට පාත්‍ර වූ මිනිසාය. වැඩවර්ජනයේ දී  රජය එල්ල කළ ප්‍රහාරයෙන් තුවාල ලැබූ කෙසෙල් වතු කම්කරුවන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම ඔහු ප්‍රතික්‍ෂේප කලේය. හදිසි අවස්ථාවේදී තුවාලකරුවන්ට  ප්‍රතිකාර කිරීම ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම නිසා මිනිසුන් වෛද්‍යවරයාට වෛර කරති. ඔහු අවිනිශ්චිත අතීතයකින් වැටුණු වෛද්‍යවරයෙකි. වෛද්‍යවරයා ප්‍රංශ ජාතිකයෙකි, ඔහු ගැන කිසිවෙකු කිසිවක් දන්නේ නැත. හුදෙකලා වීමේ ප්‍රතිඑලයක් ලෙස  වෛද්‍යවරයා සියදිවි නසා ගත්තේය.  මිය යාමට පෙර තමන්ට ගෞරවාන්විත භූමිදානයක් ලබා දෙන ලෙස කර්නල්වරයාගෙන් ඉල්ලීමක් කොට තිබුණි. ඔහුගේ දේහය නගර සුසාන භූමියේ වැළලීමට කටයුතු යොදන බව කර්නල්වරයා පොරොන්දු විය. ඔහු මිය ගොස් සිටින අතර  ඔහු ගැන වැලපීමට කිසිවෙකු නැත. ඔහුගේ මරණය නගරය බෙහෙවින් සතුටට පත් කළේය. ඔහුව හෙළා නොදකින්නේ කර්නල්වරයා පමණි. වෛද්‍යවරයා කර්නල්වරයාගේ අසනීපයක් සුව කිරීම නිසා ඔහු ඊට කෘතඥය. එහෙත් අනෙක් බොහෝ දෙනා ඔහුව හෙළා දකිති. කර්නල්ට සහාය දෙන්නේ ඔහුගේ දියණිය ඉසබෙල් සහ මුණුබුරා පමණි. 

Leaf Storm  නවකතාව ගමේ වඩාත්ම වෛරයට පාත්‍ර වූ මිනිසා භූමදානය කිරීමට පහසුකම් සපයන පවුලක් පිළිබඳවය. කර්නල්වරයා මිය ගිය වෛද්‍යවරයාට කිතුනු සුසාන භූමියක් ලබා දීමට උත්සාහ දරයි. කතුවරයා මරණය පිළිබඳ අදහස් තුනක් ඉදිරිපත් කරයි: එකක් එයට ගරු කරන හා බිය නොවන (කර්නල්), එයට බිය වන සහ එහි ප්‍රතිවිපාක පිළිබඳ සිතන (ඉසබෙල්) සහ ඒ ගැන ( මුනුබුරා ) උදාසීන ය. මෙම නවකතාවේ ගාර්ෂියා මාකේස් දහනව වන ශතවර්ෂයේ අග භාගයේ දී මනංකල්පිත  වෙරළබඩ නගරයක් වූ මැකොන්ඩෝහි ආරම්භය, 1910 ගණන්වල සමෘද්ධිය සහ 1918 න් පසු එහි පරිහානිය විස්තර කරයි. කෙසෙල් සමාගම පැමිණි කාලයේදි නගරවැසියන් අත මුදල් තිබුණි. එහෙත් සමාගම ගොවීන්ව සූරාකෑවේය. වැඩවර්ජන සහ කඩාකප්පල් කිරීම් නිසා සමාගමේ ආදායම පහළ වැටුණි. අවසානයේදී කෙසෙල් සමාගම ප්‍රදේශයෙන් ඉවත් විය. කෙසෙල් සමාගම හැර ගිය දා සිට වැස්සෙන් නගරය දිරාපත් වෙමින් පවතී. එහි ජනතාව අවලස්සන හා කටුක ය. කර්නල්වරයා සහ ඔහුගේ පවුලේ අය වෛද්‍යවරයා ගේ මෘත දේහය අමතක කර කුණු වීමට ඉඩ හැරිය යුතු බව මිනිසුන් පවසති. එහෙත් කර්නල් තමන් වෛද්‍යවරයාට වූ පොරොන්දුව සහ එය ඉටු කිරීම පිළිබඳව අවධාරණය කරයි.  අවමානයෙන් ජීවත් වූ මිනිසා තම මරණින් පසු මිය ගිය දේහයට ගෞරවය බලාපොරොත්තු වෙයි.  නගරයේ මිනිසුන් තමන් ද්වේෂ කල මිනිසාගේ දේහයන් ද පළි ගැනීමට වෙර දරති. කර්නල්වරයා තම අභිමානය සහ වෛද්‍යවරයාට වූ පොරොන්දුව පිලිබඳ උභතෝකෝටිකයට මැදිහත්වී තිබේ. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ සියලු කෘති අතුරින්, One Hundred Years of Solitude  (සියක් වසක හුදකලාව)  නවකතාව වඩාත් සිත්ගන්නා සුළු හා වඩාත්ම සංකීර්ණ ය. නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ පෙර කථා සියල්ලේම අතිවිශිෂ්ට සංයෝජනයකි. එය ඔහුගේ වාණිජමය වශයෙන් වඩාත්ම සාර්ථක නවකතාව බවට පත් විය.  One Hundred Years of Solitude ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ විශිෂ්ටතම කෘතිය වූ අතර එම නවකතාවට සඳහා පුලිට්සර් ත්‍යාගය පිරිනමන ලදි.

සියක් වසක හුදකලාව' යනු ලතින් ඇමරිකානු අනන්‍යතාවයේ ප්‍රබල උපමාවකි.  නවකතාවේ මූලික ව්‍යුහය සියවසකට වැඩි කාලයක් පුරා බුවෙන්ඩා පවුලේ වංශකථාවෙහි දැක්වේ. එය නොවැළැක්විය හැකි පුනරාවර්තන, ව්‍යාකූලතා සහ ප්‍රගතිශීලී පරිහානිය සහිත පවුලක ඉතිහාසයයි. දහනව වන ශතවර්ෂයේ මුල් භාගයේ සිට නවකතාවේ  හොසේ ආකේඩියෝ බුවෙන්ඩියා  පවුලේ නැගීම හා වැටීම ආවරණය කරයි.

පළමුවන පරිච්ඡේදයේ ප්‍රබන්ධ නගරයක් වන මැකොන්ඩෝ හි බුවෙන්ඩා වංශයේ ආරම්භය විස්තර කෙරේ.  හොසේ ආකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා ඔහුගේ  ඥාති සහෝදරිය උර්සුලා සමඟ ආදරයෙන් බැඳී සිටී. දෙදෙනා විවාහ වන නමුත් ඔවුන්ගේ පවුල්වල ආතතියට ලක්ව ඇත. ව්‍යභිචාරය ගැන කනස්සල්ලට පත්ව උර්සුලාට අවශ්‍ය වන්නේ විවාහය හුදෙක් ලිංගික නොවන ලෙස පැවතීමයි. ඔවුන්ගේ ව්‍යභිචාරය සහ අතීත වැරදි නිසා ලැජ්ජාවකින් තොරව ජීවත් විය හැකි ලෙසට ඔවුන් නව ප්‍රදේශයක පදිංචියට ගිය අතර එම ප්‍රදේශය මැකොන්ඩෝ ලෙස නම් කළහ. හොසේ ආකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා විසින් මඩ වගුරක් මධ්‍යයේ මනෝරාජික නගරයක් වන මකොන්ඩෝ නගරය ඉදිකරයි. මැකොන්ඩෝහි, උර්සුලා පිරිමි ළමුන් දෙදෙනෙකු බිහි  කළාය. ඔවුන්ව   හොසේ ආකේඩියෝ (කනිෂ්ඨ)  සහ ඕරෙලියානෝ ලෙස නම් කරන ලදි. ඔහුගේ වැඩිමහල් දරුවා වන හෝසේ ආකාඩියෝට ඔහුගේ අතිමහත් ශාරීරික ශක්තිය හා ඔහුගේ ආවේගශීලීභාවය උරුම වේ. ඔහුගේ බාල දරුවා වන ඕරෙලියානෝට ඔහුගේ දැඩි, ප්‍රබුද්ධ අවධානය උරුම වේ

කාලයත් සමග ඔවුන් ගේ ජීවිත විශාල පරිවර්තන වලට ගොදුරු වෙයි. මැකොන්ඩෝ නගරයට ප්‍රධාන වශයෙන් බාහිර ලෝකය පිළිබඳ දෘෂ්ටිය ලැබෙන්නේ මෙල්කුවෙඩ්ස්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් නාමික ජිප්සීස් කණ්ඩායමක් විසිනි. ඔහු මැකොන්ඩෝ වෙත සැබෑ ජීවිතය හා ඉන්ද්‍රජාලික නව නිපැයුම් ගෙන එයි හොසේ ආකේඩියෝ බුවෙන්ඩියා යනු ගවේෂණය හා විද්‍යාවන් සඳහා දක්‍ෂතා ඇති නිර්භීත, කුතුහලයෙන් පිරි මිනිසෙකි. ඔහු එක් විද්‍යාත්මක ගවේෂණයකට පසු ඔහුගේ මනස වෙනස් වෙයි.  හොසේ ආකේඩියෝ නගරයේ නිර්මාතෘ සහ සංවර්ධකයෙකු ලෙස හුදෙකලා මිනිසෙකු බවට පත් වන අතර අවසානයේදී උමතු භාවයට පත් වෙයි. 

හෝසේ  බුවෙන්ඩියා ගේ මරණයෙන් පසු, මැකොන්ඩෝ බාහිර ලෝකය සමඟ සම්බන්ධතා නාලිකා විවෘත කරයි, එය නූතනත්වයේ වර්තමානයට හසු වේ.ක්‍රමයෙන් මැකොන්ඩෝ අනෙකුත් නගර සමඟ සම්බන්ධතා ඇති කර ගන්නා විට එහි අහිංසක හුදකලා තත්වය අහිමි වේ. සිවිල් යුද්ධ ආරම්භ වන අතර, මීට පෙර අත්විඳ නැති සාමකාමී මැකොන්ඩෝ වෙත ප්‍රචණ්ඩත්වය හා මරණය ගෙන එනු ලබන අතර, ඕරෙලියානෝ ලිබරල් කැරලිකරුවන්ගේ නායකයා බවට පත්වී කර්නල් ඕරෙලියානෝ බුවෙන්ඩියා ලෙස කීර්තියක් අත්කර ගත්තේය. ඕරෙලියානෝ වැදගත් විප්ලවවාදී චරිතයක් ලෙස ප්‍රසිද්ධියට පත්වන්නේ ඔහුගේ වැඩිහිටි ජීවිතයෙන් වැඩි කාලයක් කොලොම්බියානු යුක්තිය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වැඩිදියුණු කිරීම සඳහා සටන් වදින බැවිනි. 

අධිරාජ්‍යවාදී ධනවාදය මැකොන්ඩෝ වෙත ළඟා වන්නේ කෙසෙල් වගාව සමගය. එක්සත් ජනපදය පදනම් කරගත් පලතුරු සමාගමක් නගරය අසල කෙසෙල් වගාවක් ආරම්භ කරමින් ගඟේ අනෙක් පැත්තේ තමන්ගේම ගමක් නිර්මාණය කරයි. මෙම ආර්ථික උත්තේජනය සමඟ මැකොන්ඩෝ සමීපත්වය සමෘද්ධිමත් වේ. සමාගම යටතේ කෙසෙල් කෘෂි කම්කරුවෝ විශාල සූරාකෑමකට ලක් වෙති.  මේ නිසා කෙසෙල් කෘෂි කම්කරුවෝ වැඩ වර්ජනය කරති. ඔවුන්ගෙන් දහස් ගණනක් හමුදාව විසින් සමූල ඝාතනය කරනු ලැබේ. ඔවුන් ගේ සිරුරු මුහුදට දැමූ පසු, වසර පහක නොනවතින වර්ෂාව ආරම්භ වන අතර, ගංවතුරක් ඇති කරමින් මැකොන්ඩෝව එහි අවසාන පරිහානියට යවයි. මැකොන්ඩෝ යනු නූතන ලෝකයේ අවසාන උදාහරණයයි.  

අවුරුදු සියයක හුදකලාව යනු මැකොන්ඩෝ නගරයේ බුවෙන්ඩා පවුලේ පරම්පරා හතක කතාවයි. එය දකුණු ඇමරිකානු උත්පත්ති පොතකි. නවකතාවේ තනි කාලරාමුවක් නොමැත. එසේම තනි ප්‍රධාන චරිතයක් නොමැත. නවකතාව විධිමත් කාලරාමුවක් අනුගමනය නොකරයි. නවකතාවේ ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදී ශෛලිය හා තේමාත්මක සාරය නිසා එය ඉතා ජනප්‍රිය විය. නවකතාවේ ප්‍රධාන සමාජ-දේශපාලනික උදාහරණය වන්නේ වැඩ වර්ජනය කරන කම්කරුවන් දහස් ගණනකගේ සංහාරයයි. කෘෂි කම්කරුවන් ගේ ඝාතන 1928 දී කොලොම්බියාවේ කෙසෙල් සංහාරය මත පදනම්ව ඇත. 

කොලොම්බියාවේ සැන්ටා මාර්ටා අසල සියානාගා නගරයේ 1928 නොවැම්බර් 12 වන දින, කම්කරුවන්ට සාධාරණ සේවා කොන්දේසි ලබා දීම සඳහා සමාගම ඔවුන් සමඟ එකඟතාවකට එළඹෙන තෙක් කම්කරුවන් වැඩ කිරීම නවතා දමන ලදී. කොලොම්බියාවේ එක්සත් ජනපද නිලධාරීන් සහ එක්සත් පළතුරු නියෝජිතයින් කම්කරුවන්ගේ වැඩ වර්ජනය "කොමියුනිස්ට් කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස ලේබල් කරමින් කොලොම්බියානු රජයට වැඩ වර්ජනය මර්ධනය කිරීමට බල කරන ලදි. එහිදී කොලොම්බියානු රජයේ හමුදා විසින් වැඩ වර්ජකයන්  තුන්දහසක් පමණ පිරිසක් මරා දමන ලදි. ඝාතනයට ලක්වූ වර්ජකයන් ගේ සිරුරු මුහුදට විසි කරන ලදී.  ටයිම්ස් පුවත්පත "සියක් වසක හුදකලාව'"   ලතින් ඇමරිකාවේ සමාජ හා දේශපාලන ඉතිහාසයේ නිර්වචනය කල බව සඳහන් කලේය. මෙම දැවැන්ත නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ළමා කාලය පුරාම බලපෑ සෑම දෙයක්ම ප්‍රකාශ කිරීමේ උත්සාහයක් යැයි කියනු ලැබේ. ඔහුගේ නව කීර්තිය සහ එක්සත් ජනපද අධිරාජ්‍යවාදය පිළිබඳ ඔහුගේ විවෘත අදහස් හේතුවෙන් ගාර්‍ෂියා මාකේස් කඩාකප්පල්කරුවෙකු ලෙස ලේබල් කරන ලද අතර වසර ගණනාවක් එක්සත් ජනපද ආගමන බලධාරීන් විසින් වීසා බලපත්‍ර ප්‍රතික්‍ෂේප කරන ලදී. බිල් ක්ලින්ටන් එක්සත් ජනපද ජනාධිපති ලෙස තේරී පත් වූ පසු, ඔහු සංචාරක තහනම ඉවත් කරන ලදි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ට මරණය ප්‍රතික්‍ෂේප කළ ඒකාධිපතියෙකුගේ ජීවිතය තුළින් ලතින් ඇමරිකාවේ ඉතිහාසය පැවසීමට අවශ්‍ය විය. Autumn of the Patriarch , නවකතාව ගාර්ෂියා මාකේස්ට අනුව  “බලයේ හුදකලාව පිළිබඳ නිිර්මාණයක්” වන අතර එය ඒකාධිපතියෙකුගේ හා බලයේ දූෂණය පිළිබඳ කතාවකි. ජෙනරාල් නමින් හැඳින්වෙන  ඒකාධිපතියෙකුගේ අශිෂ්ඨත්වය, ම්ලේච්ඡත්වය, පළිගැනීම සහ අධිකාරී පෞරුෂත්වය කතුවරයා හෙළි කරයි. නවකතාව කොටස් හයකට බෙදා ඇති අතර ව්‍යාජ ලතින් ඇමරිකානු රටක ඒකාධිපතියාගේ ජීවිතයේ විවිධ තොරතුරු විස්තර කරයි. 

ඒකාධිපතියා වූ ජෙනරාල් මියගොස්  ඇති අතර ජනතාව ඔහුගේ මාළිගාව ආක්‍රමණය කරති.  ඒකාධිපතියා නූගත් සොල්දාදුවෙකු වූ නමුත් ඔහු බලය අල්ලා ගත් පසු ජෙනරාල් කෙනෙකු විය. ජීවත් වූ කාලයේ ඒකාධිපතියා ජන ඝාතන කලේය. ඔහු බලයෙන් උමතු විය.  ඔහුගේ නිලධාරීන් බොහෝ දෙනෙකු සැක කොට මරා දැමුවේය. ඔහුගේ හැසිරීම නීච විය. ඔහුට ආගමද තමන් බලයට නතු කර ගැනීමට අවශ්‍ය කෙරුණි. ජෙනරාල්ගේ මව වන බෙන්ඩිසියන් අල්වරාඩෝ මිය ගිය විට  ඔහු ඇගේ සිරුර රට පුරා ප්‍රදර්ශන කොට ඇයව සාන්තුවරියක් ලෙසට මුනිවරයන්ගේ නාමාවලියට ඇතුළත් කළ යුතු බවට නියෝග කලේය. ජෙනරාල්ගේ උත්සාහය නොතකා පාප්තුමාගේ නියෝජිතයන් ජෙනරාල්ගේ මව කැනනය කිරීම ප්‍රතික්‍ෂේප කරන අතර ජෙනරාල් සියලු කතෝලික පූජකවරුන් රටෙන් නෙරපා හැරියේය. ඔහු තරුණ  කන්‍යා සොහොයුරියක් වන ලිටීෂියා නසරෙනෝ පැහැරගෙන විත් ඇයව දූෂණය කලේය. පසුව ඇයව මරා දමන ලදි. 

ජෙනරාල් යනු ගොරෝසු මිනිසෙකි. ඔහුගේ නිල වධකයා වන ජෝස් ඉග්නේෂියෝ සාන්ස් ඩි ලා බාරා මිනිසුන් ඝාතනය කොට ඔවුන්ගේ හිස් කබල් ජෙනරාල් වෙත යවයි. ඔහු පාසල් දැරියන් ලිංගික කටයුතු සඳහා යොදා ගනියි.  ඔහුට උපභාර්‍යාවන් දහස් ගණනක් සහ දරුවන් ගනනාවක් සිටින අතර ඔහු කිසිවෙකු කෙරෙහි අවධානය යොමු නොකරයි.   ආර්ථිකය විනාශ කල ඔහු අවසානයේදී රට සතුව තිබූ මුහුදු සීමාවද විකුණා දැමුවේය. ඔහු සදාතනික වීමට සිතුවේය. ඔහු රාත්‍රිය / දිවා කාලය වෙනස් කරයි, ඔරලෝසුව ඉදිරියට ගෙන යයි. යළිත්   ඔරලෝසුව ආපසු හරවයි. මෙලෙස කාලය තම අතට ගැනීමට උත්සහ කරයි. ඔහු තම වයස මැන්නේ හේලීගේ ධූමකේතුවෙනි.  එහෙත් අවසානයේදී ඔහු මහළුව අබල දුබල වී මිය යයි. ඔහුගේ මරණයෙන් පසු ජනතාව ඔහුගේ මාලිගාව වටලති. ඔවුන්ගේ කුරිරු නායකයා සොයා දූවිලි සහිත කොරිඩෝව හරහා ගමන් කරන විට, බිම වැතිර සිටින දුර්වල හා වියළී ගිය මිනිසා  ජෙනරාල්වරයා විය හැකි බව ඔවුන්ට වටහා ගත නොහැක. දිගුකාලීන ඒකාධිපතියෙකුගේ මරණය බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින සමාජයක් අවසානයේදී නව යුගයක් සමරති. 

මාකේස් තම ප්‍රබන්ධ ඒකාධිපතියා පදනම් කර ගත්තේ ජෙනරාල් ෆ්‍රැන්කෝ , මාකෝස් , බැටිස්ටා , ඉඩි අමීන් ,කොලොම්බියානු ආඥාදායක ගුස්ටාවෝ රොජාස් පිනිලා ඇතුළු බොහෝ සැබෑ ලෝක චරිත මතය. මෙම නවකතාවෙන් මාකේස් සාටෝපය , උඩඟු මාන්නක්කාර බව , ඇතුලාන්තරයේ හිස් බව , අධිකාරය, මානසික ආතතිය සහ ඒකාධිපතිවරුන්ගේ නැගීමට තුඩු දෙන දුප්පත්කම සහ බලාපොරොත්තු රහිතභාවය යන තේමාවන් ගවේෂණය කලේය. ඔහුගේ ඒකාධිපති නවකතාව” දේශපාලන අතාර්කිකත්වය පිළිබඳ තෙස්තමේන්තුවකි. 
 
ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ  කොලරා කාලේ ආලේ (Love in the Time of Cholera) සිංහලට පරිවර්තනය කරන කරන ලද්දේ ගාමිණී වියන්ගොඩ විසිනි. කොලරාගේ කාලයේ ආදරය, පුද්ගලයාගේ සහ මානව වර්ගයාගේ හුදකලාව ගවේෂණය කරයි .එය වසර 50 ක් පුරා මිය යාමට නොදී රැකගත් ආදරයක් පිළිබඳ කතාවකි. නවකතාවේ ප්‍රධාන චරිත වන්නේ ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ඇරිසා සහ ෆර්මිනා ඩාසා ය. ෆර්මිනාගේ පියා වන ලොරෙන්සෝ ඩාසා ඔවුන් ගේ ආදරයට විරෝධතාව දක්වවන අතර ඔහු තම පවුල සමඟ වෙනත් නගරයක පදිංචියට යයි. ඔවුන් අතර පවතින දුර නොතකා ෆර්මිනා සහ ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ විදුලි පණිවුඩ හරහා දිගටම සන්නිවේදනය කරති. ෆර්මිනා නැවත සිය ගමට පැමිණෙන විට, ඇය ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ කෙරෙහි ඇති ආදරය මිත්‍යාවක් මිස අන් කිසිවක් නොවන බව වටහාගත්තාය.  ඔවුන්ට එකතුවීමේ හැකියාවක් නොමැති බව වටහා ගන්නා ෆර්මිනා  ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ සමඟ විවාහ ගිවිස ගැනීම අත්හැර දමා ඔහුගේ සියලු ලිපි ආපසු ලබා දෙන අතර ඇය ධනවත් වෛද්‍යවරයකු හා විවාහ වීමට තීරණය කළාය. 

ෆර්මිනා කීර්තිමත් වෛද්‍යවරයකු සමඟ විවාහ වීමට යන බව ෆ්ලොරෙන්ටිනෝට ආරංචි වූ විට ඔහු කැළඹීමට පත් වෙයි.  කාලය ගත වූවද ඔහුට ඇයව අමතක කල නොහැක. ඔහු ඇය පිළිබඳ සිතිවිළි වලින් අර්ධ ශතවර්ෂයක් ජීවත් විය.  වෛද්‍යවරයාගේ හදිසි මරණයෙන් පසු, දැන් වයෝවෘද්ධව සිටින ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ යළි  ෆර්මිනා  හමු වන අතර යළි ඔවුන් ගේ පැරණි ප්‍රේමය අවදි වෙයි. අවුරුදු පනහක්, මාස නවයක් සහ දින හතරකට පසු යළි එක්වෙති. ඉරණම ඔවුන්ගෙන් සොරකම් කරන ලද ගින්න නැවත ඇවිළේ. නවකතාවේ අවසාන පිටුවල, ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ සහ ෆර්මිනා ගංගා වාෂ්ප බෝට්ටුවක සංකේතාත්මක මධුසමය ගත කරති. නැව කහ කොඩියක් ඔසවයි. එය සංකේතවත් කරන්නේ කොලරාව බෝට්ටුවේ ඇති බවයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, එය යෝධ “බාධා නොකරන්න” ලකුණකි. ආදරයෙන් පීඩා විඳින ඔවුන්ගේ පාවෙන මධුසමය කට්ටලයට බාහිර ලෝකය අනවසරයෙන් ඇතුළු නොවන බව සහතික කිරීමට ඇති එකම ක්‍රමය එයයි.

ගාර්ෂියා මාකේස් පෙන්වන්නේ ආදරය යනු සමාජයේ නීති රීති කැරැල්ලක් හෝ කඩාකප්පල් කිරීමක් බවයි. ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ඇරිසාට වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ප්‍රේමයේ අසනීපයක් ඇති වෙයි.   එය කොලරාව නමින් හැඳින්වෙන බැක්ටීරියා රෝගය මෙනි. ඔහු ආදරය කළ ෆර්මිනා යනු ශාරීරික කාන්තාවක් නොව ඔහුගේ නහර හරහා දිවෙන අසනීපයකි. ෆර්මිනා ඩසා යනු ෆ්ලොරෙන්ටිනෝගේ පරිපූර්ණත්වයේ පරමාදර්ශයයි. මාකේස් ෆර්මිනාව නිරූපණය කරන්නේ පරමාදර්ශී යථාර්ථවාදී කාන්තාවක් ලෙසය. නවකතාවෙන් කියැවෙන්නේ ෆර්මිනාට ඇයගේ සැමියා වූ වෛද්‍ය උර්බිනෝගේ ආදරය කිසි විටෙකත් ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ තරම් ආත්මිකව නිර්මල නොවූ බවයි.  

කොලරා  කාලය තුළ ප්‍රේමය ලියා ඇත්තේ සාම්ප්‍රදායික ප්‍රේමයේ නිරූපණයට වඩා වෙනස්ව ය. පරස්පර විරෝධී ලෙස, විශ්වාසවන්තභාවය මිනිස් ස්වභාවයේ කොටසක් ලෙස අවිශ්වාසය සමඟ සම්බන්ධ වේ. ෆ්ලොරෙන්ටිනෝ ෆර්මිනාට අමුතු ආකාරයකින් විශ්වාසවන්තව සිටියි, ඇය එනතුරු ඔහු කාන්තාවන් හයසියයකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් සමග නිදි වදින නමුත් ඔවුන් එක් අයෙකුටවත් ආදරය නොකරයි.  ඔහු කාන්තාවන් 622 ක් සමඟ නිදා ගන්නේ ෆර්මිනාට ඇති ඔහුගේ ආදරයේ වේදනාවෙන් තාවකාලිකව නිදහස් වීම සඳහාය. ඔහුගේ සැබෑ ආදරය ලෙස ඇය කෙරෙහි ඔහු දක්වන අවධානය කිසි විටෙකත් ක්‍ෂය නොවේ. මාකේස් පැහැදිලි කරන්නේ ප්‍රේමය පිළිබඳ එක් අර්ථ දැක්වීමක් නොමැති නමුත් ඒ වෙනුවට බොහෝ වර්ග, සියල්ලම සංකීර්ණ, සියල්ල අනපේක්ෂිත බවයි.

නවකතාව මගින් ආදරය කෙරෙහි ජීවිතයට ඇති බලය ගවේෂණය කරයි, බොහෝ විට ප්‍රේමයේ රෝග ලක්ෂණ රෝගාබාධ සමඟ සංසන්දනය කරයි. කොලරාව මෙන්  ආදරය අනපේක්ෂිත ලෙස පහර දෙයි, ශරීරය බල රහිත කරයි, පන්තියට හෝ ජාතියට අන්ධ වේ. කොලරා කාලේ ආලේ නවකතාව පිලිබඳව අදහස් දක්වමින්  අතීතයේ දී බොහෝ විට සිදු වූවාක් මෙන් ජනතාවකගේ පරිකල්පනීය ජීවිතය ආලෝකමත් කිරීම සඳහා මිථ්‍යාවන් හා සිහින භාවිතා කරනවා වෙනුවට, ගාර්ෂියා මාකේස් අසාමාන්‍ය දේ සාමාන්‍යයෙන් අන්තර්ගත වන ආකාරය හෙළි කර  තිබෙන බව සාහිත්‍ය විචාරක මිචිකෝ කකුටානි  පැවසීය. කතුවරයා ආදරය, ලිංගික ආශාව සහ වයස්ගත වීම වැනි විශ්වීය මානව ස්වභාවයේ අංග ඉස්මතු කරයි. කොලරාගේ කාලයේ ආදරය යනු ආදරය පිළිබඳ සියල්ලම වන නමුත් ආදරය දෘශ්‍යමාන වන්නේ කාලය හා අනන්‍යතාවය මත පමණි.

1981 දී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් විසින් රචිත Chronicle of a Death Foretold නවකතාව ආරම්භ වන්නේ සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයෙන් පසුවය. සන්තියාගෝ නසාර් ගේ ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් ගමේ සාමූහික වගකීම පිළිබඳ සදාචාරය කතුවරයා ගවේෂණය කරයි.   එය මානව හැසිරීම පිළිබඳ සරල පැහැදිලි කිරීම් වලට තුඩු දෙන නවකතාවක් නොවේ. සාම්ප්‍රදායික රහස් පරීක්ෂක නවකතාව මෙන් මිනීමැරුම ගැන විමර්ශනය නොකරන අතර නිර්නාමික පුද්ගලයෙකුගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් විස්තර කෙරේ.  කුඩා නගර මිනීමැරුමක කතාව ජීවිතයේ අරමුණ අවබෝධ කර ගැනීමේ විශ්වීය අවශ්‍යතාවයේ වංශකථාවක් බවට පත්වේ. නවකතාවේ කේන්ද්‍රීය ප්‍රශ්නය වන්නේ සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණය පුරෝකථනය කළ ආකාරයයි. 

සන්තියාගෝ නසාර්ගේ ඝාතනයෙන් අවුරුදු විසි හතකට පසු, නගර වැසියන්ගේ පරස්පර විරෝධී සාක්ෂි වලින් සත්‍යය එකට එකතු කර ගැනීමට මිනිසෙකු නගරයට පැමිණේ.  කථකයා පිරිමි ළමයෙකු ලෙස නගරයේ ජීවත් වූ අතර ඔහුගේ මව, සහෝදරියන් සහ සහෝදරයා තවමත් එහි වාසය කරයි. සන්තියාගෝගේ   ඝාතනයෙන්  දශක ගණනාවකට පසු ඔහු නැවත නගරයට පැමිණියේ සිදුවූයේ කුමක්දැයි හරියටම දැන ගැනීම සඳහා ය. ඔහු දැන් ජනමාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස වැඩ කරමින් සිටින අතර,  විමර්ශකයෙකු ලෙස ඔහු සිය කුසලතා උපයෝගී කරගනිමින් එම අවාසනාවන්ත අවස්ථාවේ සිදුවූයේ කුමක්ද සහ ඇයි යන්න පිළිබඳ කරුණු  විමසයි.  ඔහුගේ ඝාතනය වූ දවසේ සිදුවීම් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමට උත්සාහ කරයි.  

නවකතාව ආරම්භ කිරීම සඳහා, කථකයා සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයේ උදෑසන විස්තර කිරීමට පටන් ගනී. බිෂොප් සිය නගරය බැලීමට පැමිණෙන බැවින් ඔහු සුදු පැහැයෙන් සැරසී සිටී. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ තරුණිය ධනවතෙකු වන බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් සමඟ විවාහ වීම නිසා පෙර දින රාත්‍රියේ විශාල සාදයක් තිබුනේය. නගරය නොසන්සුන් ය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝගේ විවාහ රාත්‍රියේදී ඇගේ ධනවත් සැමියා වන බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ඇය කන්‍යාවක් නොවන බව දැනගත් පසු ඇයව පිටමං කරයි. එය විකාරියෝ පවුලට අවමානයකි.  ඇයගේ පවුලේ උදවිය  ඇයගේ කන්‍යාභාවය ලබා ගත් පුද්ගලයා ගේ නම හෙළි කරන ලෙස ඇයට බල කලාය. අවසානයේදී ඇය  සන්තියාගෝ නසාර් ගේ නම කීවාය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ ගේ සොහොයුරන් දෙදෙනා තම පවුලට සිදු කල අවමානය නිසා සන්තියාගෝ නසාර් මරා දැමීම පිණිස පිටත් වූහ. ඔවුන් පිටත් වන්නේ ඝාතනයක් කිරීමට බව නගරයේ බොහෝ දෙනෙකු දැන සිටියහ. අවසානයේදී පේද්‍රෝ සහ පැබ්ලෝ විකාරියෝ සන්තියාගෝ නසාර්ගේව දිවා කාලයේදී ජනාකීර්ණ පොදු චතුරශ්‍රයකදී මරා දමති. 

ලතින් ඇමරිකානු සංස්කෘතිය තුළ ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය අතිශයින් වැදගත් ස්ථානයක් ගනී.  කාන්තාවන් තවමත් පිරිමින්ට යටත් වන අතර ගෘහස්ථ ක්‍ෂේත්‍රය තුළ ඔවුන්ට පවරා ඇති භූමිකාවන්ගෙන් ඉවත් වීමට අපහසුය. ඇන්ජෙලා විකාරියෝ සහ ඇගේ මව පූරිසිමා ඩෙල් කාමන් පිළිවෙලින් පීඩිතයා සහ පීඩකයා නියෝජනය කරයි. ඇන්ජෙලා ධනවත් හා කීර්තිමත් පවුලකින් පැවත එන බැවින් ඇයගේ කැමැත්තට පටහැනිව බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් සමඟ විවාහ වීමට බල කොට ඇත.  එහෙත් ඇය කන්‍යාවක් නොවීම නිසා මනාළයා ඇයව ප්‍රතික්ශේප කලේය. එය ව්‍යසනයකි. සමාජ අපකීර්තිය ඔවුන්ට දරා ගත නොහැකි විය.  

ඇන්ජෙලා විකාරියෝගේ සහෝදරයන් සන්තියාගෝ නසාර් මරා දැමූ බවට සාධක තිබේ. ඊට හේතුව වන්නේ ඔහු ඇන්ජෙලා විකාරියෝ සමග ලිංගිකව හැසිරුණු නිසාය. එය සම්ප්‍රදාය කඩ කිරීමකි. තරුණියගේ පාරිශුද්ධතාව සන්තියාගෝ නසාර් කෙළසූ බව ඇයගේ සහෝදරයෝ පිළි ගනිති. කතාව පුරාම බොහෝ සාක්ෂිවලින් පෙනී යන්නේ මෙම චෝදනාව අසත්‍ය බවයි. කෙසේ වෙතත්, ඇන්ජෙපැබ්ලෝ සහ පේද්‍රෝ විකාරියෝ ඔවුන්ගේ සහෝදරිය ඇන්ජෙලා ඉදිරිපත් කළ චෝදනා පදනම් කරගෙන මිනීමැරුමක් සිදු කළහ. විකාරියෝ. නවකතාව පුරාම නගර වැසියන් විකාරියෝ පවුලේ ගෞරවය යථා තත්වයට පත් කිරීමේ යාන්ත්‍රණයක් ලෙස පේද්‍රෝ සහ පැබ්ලෝ විකාරියෝ සහෝදරයන්ගේ ක්‍රියාව සාධාරණීකරණය කිරීමට උත්සාහ කරති.  

සන්තියාගෝ නසාර්ගේ ඝාතනයෙන් පසු, මුළු විකාරියෝ පවුලම නගරයෙන් පිටව ගියේ ඔවුන්ගේ පවුලට සිදුවී ඇති අපකීර්තිය නිසාය. වසර තුනකට පසු විකාරියෝ සහෝදරයන් නඩු විභාග කොට නිදොස් කොට නිදහස් කරනු ලැබුවේ මිනීමැරුම ගෞරවනීය ඝාතනයක් වූ බැවිනි. පැබ්ලෝ පසුව ඔහුගේ දිගුකාලීන පෙම්වතිය  සමඟ විවාහ වන අතර පේද්‍රෝ නැවත ත්‍රිවිධ හමුදාවට බැඳී ගරිල්ලා භූමියේදී අතුරුදහන් විය.  

 නඩු විභාගය අවසන් වූවද අවසානයේදී, සන්තියාගෝ නසාර් සැබවින්ම ඔහුගේ ඉරණම ලැබීමට සුදුසුද යන ප්‍රශ්නයට තවමත් පිළිතුරු නොමැත. ඔහු මරණයට පත් වූයේ ඇයි, ඔහුගේ මරණය වළක්වා ගත හැකි වූයේ කෙසේද, අපරාධයට තුඩු දුන් මොහොතේ සිදුවීම් සහ අවසාන ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාව ඉතා සූක්ෂම ලෙස සකසා ඇතත්, අවසාන වශයෙන්, සියල්ල තිබියදීත් කථකයාට කිසිදු නිගමනයකට පැමිණිය නොහැක. 

මෙම නවකතාවේ දී ගාර්ෂියා මාකේස් විසින් විමර්ශනය කරන ලද දෘඩ ධූරාවලීන් හා දැඩි හැසිරීම් සංග්‍රහයන්ගෙන් යුත් සමාජයක, නගර වැසියන්ගේ ක්‍රියාවන්ට බලපෑම් කිරීම සඳහා ගැඹුරු අභිප්‍රේරණයන් ක්‍රියාත්මක වී ඇති බව පෙනේ. ආර්ථික හා සමාජ අසමානතාවයන් නිසා සන්තියාගෝ නසාර් වෛරයේ ඉලක්කයක් බවට පත් කරයි. සන්තියාගෝ නසාර්   යනු විවෘත හදවතක් ඇති, යහපත් ස්වභාවයක් සහ සහජයෙන්ම අහිංසක තරුණයෙකි.නසාර් නගරය හරහා නිදහසේ ගමන් කරන්නේ වරප්‍රසාදිත පැවැත්මක් තුළ, මුදල් හා පුරුෂභාවය නිසා ය. පොහොසත් කඩවසම් මිනිසෙකු වන සන්තියාගෝ නසාර් පහසුවෙන් අන් අයගේ ඊර්‍ෂ්‍යාවට ලක් වන පුද්ගලයෙකි. 

සැබවින්ම ඇන්ජෙලාගේ කන්‍යාභාවය ගත් පුද්ගලයා සන්තියාගෝ නසාර් ද? අකිසිවෙකු සත්‍ය සොයා ගත්තේ නැත. ඇන්ජෙලා විකාරියෝටද ඇගේ චෝදනා ගැන සැක සහිතය. අවුරුදු 27 කට පසු ඇය නැවත තහවුරු කිරීම ගැන පවා විශ්වාසයක් නැත. ඇන්ජෙලා කිසි විටෙකත් තම විවාහයට පෙර තමා සමඟ ලිංගිකව හැසිරුණේ කා සමඟද යන්න හෙළි නොකරයි.ඇසින් දුටු සාක්‍ෂිකරුවන් බොහෝ විට නොදැනුවත්වම ඔවුන්ගේ මතකයන් වෙනස් කරති. මාකේස් පෙන්වා දෙන්නේ අපරාධය සිදු කිරීමට පෙර සෑම කෙනෙකුම දැන සිටි බවත්, කිසිවෙකු එය වැලකුවේ නැති බවත් ය. වෙනත් ආකාරයකින් ඔවුන් ඝාතනය  සාධාරණීකරණය කරන අතරම සමස්තයක් ලෙස ප්‍රජාව  ඝාතනයට හවුල් වූහ. මේ සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ගෞරවයේ වටිනාකම මිනිස් ජීවිතයට වඩා ඉහළින් තබා ඇත. නගර වැසියන්ට “පවුල් යුතුකම පිළිබඳ අන්ධ අදහසක්” ඇත. අවසානයේ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් ඔහුව මරණයට පත් කළද, සමාජය තුළ විදහා දැක්වෙන සම්මුතීන්, ආකල්ප සහ ද්විත්ව ප්‍රමිතීන් නිර්මාණය කිරීමට හිතකර නොවූයේ නම් ඔවුන් ඔහුව ඝාතනය නොකරනු ඇතැයි තර්ක කළ හැකිය. පාරිශුද්ධභාවය හා ලිංගිකත්වය පිළිබඳ ආකල්ප අනුව පැහැදිලි වන ද්විත්ව ප්‍රමිතීන් සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණයට දොස් පැවරිය හැකිද යන්න ප්‍රශ්න මතු කරයි.සන්තියාගෝ නසාර්ගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් සමස්තයක් ලෙස සමාජය  වග කිව යුතු බව කථකයා අඟවයි. එමඟින් සාමූහික වගකීම පිළිබඳ හැඟීමක් ප්‍රක්ෂේපණය කරයි.  

තම මනාලිය කන්‍යාවක් නොවන බව හෙළි වීමෙන් පසු බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ආකුල වෙයි. බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් පැමිණෙන්නේ ධනවත් හා උසස් හමුදා පවුලකිනි.  ඇන්ජෙලා වටා ඇති අපකීර්තිය සහ ඔවුන්ගේ විවාහය අවසන් වීම නිසා ඔහුගේ විශ්වාසය බිඳ වැටේ. ඔහු මත්පැන් පානයෙන් මිය යයි. බොහෝ දෙනෙකුට අනුව මෙම ඛේදවාචකයේ එකම සැබෑ ගොදුර වන්නේ බයාර්ඩෝ සැන් රෝමන් ය. අවසානයේ සන්තියාගෝට සිදුවූයේ කුමක්ද සහ ඇයි යන්න තේරුම් ගැනීමට.කතාව එහි පැහැදිලි කළ නොහැකි නිගමනයකට එළඹෙත්ම, මිනීමරුවන් දෙදෙනෙකු පමණක් නොව සමස්ත සමාජයක්ම නඩු විභාගයට භාජනය වේ.  

ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ කෙටිකතාව වන  The Handsomest Drowned Man  ආරම්භ වන්නේ ළමයින් තම ගම අසල වෙරළේ සෙල්ලම් කරන විට ඔවුන්ට දියේ ගිලී ගිය මළ සිරුරක් හමු වීමෙනි. ගමේ මිනිසුන් දේහය ගමට ගෙන යති. ගම්වැසියන් මළ සිරුර නහවා පිරිසුදු කරති. ඔහු පිළිබඳ වඩාත්ම විශ්මය ජනක කාරණය නම්, කබොල ඉවත් කළ පසු මතුවන ඔහුගේ කඩවසම් පෙනුමයි: “ඔහු මෙතෙක් දැක ඇති උසම, ශක්තිමත්ම, වඩාත්ම වික්‍රමාන්විත හා හොඳම මිනිසා ඔහු පමණක් නොව, ඔවුන් ඔහු දෙස බලා සිටියද ඔවුන්ගේ පරිකල්පනය තුළ ඔහුට ඉඩක් නොතිබුණි. ගැමියෝ ඔහුගේ පෞරුෂත්වය හා ඉතිහාසය ගැන පුළුල් ලෙස අනුමාන කරති. ඔවුන් මළ මිනිසාව එස්ටෙබන් ලෙස නම් කරති. පිරිමින් එස්තෙබන්ගේ සැබෑ අනන්‍යතාවය සොයා ගැනීමට උත්සාහ කරති. මිය ගිය  පුද්ගලයාගේ ගේ සිරුරට ගෞරවයෙන් සලකති. ඔවුන් ඔහුව ගමේ ප්‍රමුඛ මිනිසා ලෙස සලකයි. ඔහු තුළින් ගමේ සියලු වැසියන් ඥාතීන් බවට පත්විය.  දියේ ගිලී මියගිය මිනිසා වෙනුවෙන් ගම්වාසීන් එක්ව අවමංගල්‍යයක් සූදානම් කරති. අවසානයේදී ඔවුන් දේහය මුහුදට දමනු ලැබේ. එස්තෙබාන් සමඟ ගැමියන්ගේ සම්බන්ධතාවය කෙතරම් ගැඹුරු ද යත් එස්තෙබාන්ගේ අවමගුලෙන්  පසු ගමේ තනිකම පිළිබඳ හැඟීමක් පවතී.  මියගිය මිනිසා සොයා ගැනීම ගම්වැසියන් තුළ අනන්‍යතාව පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති කරයි. එස්ටෙබන් ගේ පැමිණීම ඔවුන් කලින් සිතුවාට වඩා ඔවුන්ගේම ගමක් සහ ඔවුන්ගේ ජීවිත යහපත් කර ගැනීමට බලපා ඇත.
 
ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ  කෙටිකතාවක් වන “A Very Old Man With Enormous Wings  (විශාල පියාපත් සහිත  මහළු මිනිසා) ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයේ පැහැදිලි උදාහරණයකි. කෙටිකතාවේ ස්ථාන, චරිත සහ සිදුවීම් විස්තර කිරීමේදී මාකේස් ස්වභාවික හා දිව්‍යමය රූප දෙකම භාවිතා කරයි. එය මහළු  දිරාපත් වෙමින් සිටින දේවදූතයෙකුගේ කතාවකි. මෙම කතාවේ දී, පෙලෙයෝ සහ එලිසෙන්ඩාගේ නිවසේ පිටුපස මිදුලේ දේවදූතයෙක් හදිසියේ පෙනී යයි. ඔහු රළු ඇඳුම් වලින් සැරසී සිටින අතර ඉතා අපිරිසිදු ය. දේවදූතයාගේ ආරංචිය ගැන පුදුමයට පත්වන නිසා පූජක ගොන්සාගා පියතුමා නිවස අසලට පැමිණේ. ගොන්සාගා පියතුමා ලතින් භාෂාවෙන් කතා කිරීමෙන් මිනිසා දේවදූතයෙක්ද නැද්ද යන්න  තීරණය කරයි. පියාපත් ඇති මිනිසා ලතින් භාෂාව නොදන්නා නිසාත්, මනුෂ්‍යයෙකු ලෙසත් පෙනෙන නිසා, පූජකයා තීරණය කරන්නේ මිනිසා දේවදූතයෙක් විය නොහැකි බවයි. එලිසෙන්ඩා  මෙම අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නේ සත්වෝද්‍යානයක සිර කර සිටින සතෙකු මෙන්  විශාල පියාපත් සහිත  මහළු මිනිසා බැලීමට සෑම කෙනෙකුටම ශත පහක් අය කිරීමෙනි.  පෙලෙයෝ සහ එලිසෙන්ඩා ඔහුව පිටත කුකුළු  කූඩුවක සිරගත කරති. ඔවුන් ඔහුව දකින්නේ “ඔහු අද්භූත ජීවියෙකු ලෙස නොව සර්කස් සතෙකු ලෙසටය.නගර වැසියන් දේවදූතයා කුරිරු ලෙස කුපිත කරති: ඔවුහු ඔහුගේ පියාපත් වලින් පිහාටු උදුරා ගනිති, ගල් විසි කරති, යකඩකින් පුළුස්සා දමති. දේවදූතයාගේ ඉවසීමද ඔහුට අවසාන ආශීර්වාදය ලබා දෙයි. ඉවසිලිවන්තව දුක් විඳීමෙන් පසු දේවදූතයා නැවත ඔහුගේ සුවය ලබා ගෙන ඉගිලී යයි.  

කෙටිකතාවේ ප්‍රධාන තේමාවන් වන්නේ සැකය, නොපැහැදිලි බව සහ අර්ථ නිරූපනයේ ගැටලුවයි.මහලු මිනිසාගේ දේවදූත ස්වභාවය සනාථ කිරීම හෝ ප්‍රතික්‍ෂේප නොකිරීම නිසා  පාඨකයන්ට කතාව විවිධාකාරයෙන් අර්ථ නිරූපණය කිරීමට ඉඩ ලබා දේ.  පියාපත් නිදහස, බලය සහ දේවත්වය සංකේතවත් කරයි. අතාර්කිකත්වය ජීවිතයේ ස්වාභාවික කොටසක් වන අතර එය පිළිගත යුතුය යන මතය කරුවරයා අවධාරනය කරයි.

ඔහුගේ අවසාන නවකතාව වන Memories of My Melancholy Whores  මහලු මිනිසෙකු හා ගණිකාවක් අතර ඇති ප්‍රේම සම්බන්ධය විස්තර  කරයි. මෙම කෘතිය ව්ලැඩ්මීර් නබෝකොව්ගේ සුප්‍රසිද්ධ නවකතාව වන ලොලිටා සිහිපත් කරයි. කුඩා නගර පුවත්පතක තීරු රචකයෙකු වන මහලු මිනිසා ඔහුගේ 90 වන උපන් දිනයට, නව යොවුන් වියේ කන්‍යාවක් සමග රාත්‍රියක් ගත කිරීමට යයි. ඔහුගේ ජීවිතයේ පළමු වතාවට ඔහු ආදරයෙන් බැඳී ඇති බව මහල්ලා විශ්වාස කරයි.  මහලු මිනිසා මධ්‍යතන යුගයේ ඔපෙරාවක  වීරවරියක වන ඩෙල්ගාඩිනාගේ නම ඇයට ලබා දෙයි. ඔහු කිසි විටෙකත් ඇය සමඟ කතා කරන්නේවත් ඇය ගැන කිසිවක් දැන ගැනීමට උත්සාහ කරන්නේවත් නැත.  ඔහුගේ ආශාව තෘප්තිමත් කර ගැනීම සඳහා ඇය සෑම අර්ථයකින්ම කන්‍යා විය යුතුය. කථකයා මෙසේ ප්‍රකාශ කරයි: “ලිංගිකත්වය යනු ඔබට ආදරය නොලැබෙන විට ඔබට ඇති සැනසිල්ලයි.” මහල්ලා නිරුවත් තරුණියගේ  සිරුර පරීක්‍ෂා කිරීම සඳහා රාත්‍රියේ වැඩි කාලයක් ගත කරයි. ඔහු සෑම දෙයක්ම දෙස බලන්නේ කාමුක ශෝකයකිනි. මෙම නවකතාව  පාඨකයාට ලිංගික අන්තයන්හි තියුණු සාරාංශයක් ඉදිරිපත් කරයි.

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ සෑම නවකතාවක්ම විසිවන සියවස ආරම්භයේ සිට ලතින් ඇමරිකාව නිර්වචනය කර ඇති ගැටුම් ඉස්මතු කරයි - ශතවර්ෂ ගණනාවක් පැරණි මිථ්‍යාව සහ නූතන තාර්කිකත්වය, අව්‍යාජ හා පරිකල්පිත අන්තරායන් අතර, මනංකල්පිත හා සාමාන්‍යය අතර ආතතීන්  සාකච්ඡාවට බඳුන් වෙයි. ඔහුගේ කෘති වල   සැබෑව හා මනංකල්පිතය අතර සම්බන්ධතාවය නිරන්තරයෙන් නැවත අර්ථ දැක්විය යුත්තේ කතාව පවසන චරිතවල තත්වයන් හා සම්බන්ධව ය. ඔහුගේ බොහෝ නවකතාවල කේන්ද්‍රීය තේමාවන් ආදරය, බලය සහ මිනිසුන්ට තමාවම පරිවර්තනය කර ගැනීමේ හැකියාව ගැන පවසයි. 

ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ලිවීම පැමිණියේ කතන්දර කීමේ හා වාචික ඉතිහාසයේ පොහොසත් සම්ප්‍රදායකිනි. සාහිත්‍යයේදී ඔහු  “මැජික් යථාර්ථවාදය අනුගමනය කලේය. ඔහුගේ ලේඛන ශෛලිය නිසා ඔහු බොහෝ විට මැජික් යථාර්ථවාදයේ සාහිත්‍ය ප්‍රභේදයේ පුරෝගාමියෙකු ලෙස සම්මාන ලැබීය. ඔහුගේ නවකතා ආශ්චර්යමත් හා විස්මිත සිදුවීම් සහ චරිත වලින් පිරී තිබුණු අතර සැබෑ ජීවිතයේ සැබෑ  තත්වයන් තුළ අභිරහස සහ මනංකල්පිත අංග ඇතුළත් කලේය. සියවස් ගණනාවක යටත් විජිතවාදය, සිවිල් යුද්ධය සහ දේශපාලන ව්‍යාකූලත්වය ඔහුගේ කෘති වලට අමු ද්‍රව්‍ය විය. තවමත් නොවිසඳී ඇති මහාද්වීපයේ අතිශය ඛේදනීය අස්ථාවරත්වය සහ අමානුෂිකත්වය ඔහු හෙළි කරයි. 

ගාර්ෂියා මාකේස් 1982 දෙසැම්බර් 8 වන දින සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය ලබා ගත් අතර ඔහු 2014 අප්‍රේල් 17 වන දින මෙක්සිකෝ නගරයේ දී වයස අවුරුදු 87 දී නියුමෝනියාවෙන් මිය ගියේය.  ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ අභාවයෙන් පසු, කොලොම්බියාවේ ජනාධිපති ජුවාන් මැනුවෙල් සැන්ටොස් ඔහුව හැඳින්වූයේ “මෙතෙක් ජීවත් වූ ශ්‍රේෂ්ඨතම කොලොම්බියානු ජාතිකයා ලෙසය.

ලතින් ඇමරිකානු සාහිත්‍යය තුළ ඇති ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදී ව්‍යාපාරයේ නවකතාකරුවෙකු ලෙස ගාර්ෂියා මාකේස් ජාත්‍යන්තර කීර්තියක් දිනා ගත්තේය. ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස් ලොව පුරා ලේඛකයින් විශාල පිරිසකට ඉමහත් බලපෑමක් ඇති කළේය.  ගාර්ෂියා මාකේස් තමන්ට  ආඛ්‍යාන නිදහසට මග පෙන්වූ බව ප්‍රංශ ලේඛක එරික් ඔර්සෙනා පවසයි.   ඉන්දියානු ලේඛක සල්මාන් රුෂ්ඩි ගේබ්‍රියෙල් ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ ලේඛන ශෛලියෙන් ආභාෂය ලැබූ අතර එය ඔහුගේ නවකතා බොහොමයක භාවිතා කර ඇත. 2012 දී සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය දිනාගත් චීන ලේඛක මෝ යාන් ගේ නවකතා වලට ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ බලපෑම නිරීක්ෂණය කර තිබේ. ගාර්ෂියා මාකේස්ගේ බලපෑම ඉරාන දේශපාලනය කෙරෙහි පවා සලකුණු තබා තිබේ. ඔහු සාහිත්‍ය විචාරකයන් ගේ යුරෝ කේන්ද්‍රීය නැඹුරුව වෙනස් කලේය. මේ අනුව ඔහු ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයට' වඩා බොහෝ දුරට විහිදෙන උරුමයක්  ලබාගත්තේය. 


Works Cited 
  • Bell-Villada, G., (2010ii). Garcia Marquez: The Man and His Work. Chapel Hill: University of North Carolina Press.  
  • Marquez, G., (2003). Chronicle of a Death Foretold. New York: Vintage Books. 
  • McNerney, K.(1989). Understanding Gabriel García Márquez. Columbia: University of South Carolina Press.
  • Ortega, J., (2014). Gabriel Garcia Marquez and the Powers of Fiction. Austin: University of Texas Press. 
  • Zamora, L.(2007). Apocalypse and Human Time in the Fiction of Gabriel Garcia Marquez. In H. Bloom ed. Gabriel Garcia Marquez. London: Infobase.
   

Saturday, July 25, 2020

ගුණසේකර සර්


ජීව විද්‍යාව ඉගැන්වූ ගුණසේකර සර්ට කොල්ලන් ආදරේට කිව්වේ පූසා කියාය​. ගුණසේකර මහතා ඉතා කැපවීමෙන්  සිසුන්ට ඉගැන්වූ ගුරුවරයෙකු විය​. එම කැපවීම කෙසේද යත්   අප නවය ශ්‍රේනියේ සිටියදී 1981 වසරේ අගෝස්තු මාසයේදී පුරා සතියක් මහ වැසි ඇද හැලුනි. වැස්ස නිසා තාවකාලිකව අපගේ පන්ති තක්ශිලා ශාලාවට ගෙන යන ලදි. වැස්ස අපට ගෙන ආවේ ප්‍රබෝධයකි. සමහර ගුරුවරු මහ වැසි නිසා සේවයට වාර්තා කලේ නැත. එබැවින් අප නිදහස් කාල කාලච්ඡේද වල වැස්සේ තෙමෙමින් හෝ ඩෙස්ක් වලට ගසමින් සිංදු කියමින් සිටියෙමු. අහෝ මේ වැස්සේ ගුණසේකර සර් කුඩයක් ඉහලාගෙන පන්තියට විත් අපට ජීව විද්‍යාව ඉගැන්නුවේය​. 

තක්ශිලා ශාලාවේ ප්‍රධාන ද්වාරයට උඩින් ගිය බටයක් තුල වතුර පිරී තිබුනේ නිරතරයෙන් වසින වැස්ස නිසාය​. වහලේ වැහි පීළිද සිරවී තිබූ නිසා මේ බටය තුලින් කාණුවට ගියේ බොර පාට වතුරය​. කොල්ලෙක් දොරට උඩින් ගිය බටයට කවකට්ටකින් ඇන සිදුරු කලේය​. දැන් මේ ද්වාරය යටින් එන යන වුන් නෑවෙති. කුවේජු සර් වේවැල ගෙන මේ කුඩා දිය ඇල්ලෙන් බේරී පන්තියක් ඇතුලට ගියේය​. ඒ සමගම තවත් කොල්ලෙක් පයිප්පයේ තවත් සිදුරු ඇති කලේය​. දැන් තක්ශිලා ශාලාවේ දොර උඩින් ගලන දිය දහරා සමූහයකි. 

තක්ශිලා ශාලාවත් පාසලත් වෙන් කරමින් ගලන දිය දහරා දෙස අප තක්ශිලා ගොඩනැගිල්ලේ උඩ තට්ටුවට ගොස් බලා සිටියෙමු. තක්ශිලා ගොඩනැගිල්ලෙන්  එලියට යන්නෝ මෙන්ම  ඇතුලට එන්නෝද නෑවෙති. කොල්ලන්ට මෙය මාර ආතල් එකක් වූයේය​. වැස්ස නැවතුනද දිය ඇළි ගලයි. කුවේජු සර් දැන් තක්ශිලා ගොඩනැගිල්ලේ සිරවෙලාය​. සුදු කමිසය සහ සුදු කලිසම අඳින කුවේජු සර් මේ කළු දිය දහර දෙස බලමින් කොරිඩෝවේ ඒ මේ අත නොසන්සුන් ලෙස සක්මන් කරයි.  

මේ අතරවාරයේ ගුණසේකර සර් කළු කුඩයක් ඉහලාගෙන විත් දිය ඇල්ල තරණය කලේය​. අපගේ විනෝදාස්වාදය අවසන් වූ අතර අප පන්තියට දිව ගියෙමු. ගුණසේකර සර් පන්තියට පැමිණ පාඩම ආරම්භ කලේය​. මස් කඩයට දක්කවා ගෙන යන හරකුන් ලෙස අප ජීව විද්‍යාව පාඩමට සූදානම් වූයෙමු.   

 1981 වසරේ  ගුණසේකර මහතා ඉගැන්වූ විශය කොටත් මට තවමත් මතකය​. සෛලම්  සෛල , ෆ්ලෝයම් සෛල , බාහිකය , ශාකයේ හරස්කඩ, ශාක සෛලය , ප්‍රභාසංලේශනය යනාදී කොටස් තවමත් මාගේ හිසේ තිබේ. උසස් පෙළ සඳහා උද්භිද විද්‍යාවට අවශ්‍ය පදනම ඔහු අපට ලබා දුන්නේය​. 

වරක් නවය වසරේදී මමත් එස්.ටී.ඩී.පී රණසිංහත් පන්තියේ පසුපස සිට ඉදිරි පේලියක සිටි ජනක පෙරේරා අවුස්සමින් සිටියෙමු. රණසිංහ කියන කතා වලට මම සිනාසෙමි. ජනක පෙරේරා වරින් වර අප දෙස රවා බලයි. පන්තියේ උගන්වමින් සිටි ගුණසේකර මහතාගේ   අවධානයට  අපගේ විකාරය ලක් විය​. 

" ඕයි තමුසේ මොකද ඔතන ඉඳන් විරිත්තන්නේ " කියා ඔහු සිනහසෙන මගෙන් ඇසීය​. මම වහාම සිනහව නවත්වා පොත දෙස බැලුවෙමි. රණසිංහ ඉතා උනන්දුවෙන් කළු ලෑල්ලේ තිබෙන රූප සටහන්  තම ජීව විද්‍යාව පොතේ අඳියි. 

"තමුසෙගේ පොතත් අරගෙන මෙහෙ එනවා "  ගුණසේකර සර් විධාන කලේය​. මම ජීව විද්‍යාව පොත තුරුළු කරගෙන නැගිට්ටෙමි. 

මම ඒමට ප්‍රමාද වීම නිසා ගුණසේකර සර් මා අසලට පැමින මගේ හිසේ කෙස් ගස් දෙක තුනකින් අල්ලාගෙන මාව පන්තියේ ඉදිරියට ගෙන ගියේය​. 

 තම එළවළු කොරටුවට වැදුණු වස්සෙකු ගේ ගෙල​ට කඹයක් දමා ගොවියෙකු ඇදගෙන යන විලසට ගුණසේකර සර් මාව පන්තියේ ඉදිරි පෙළ දක්වා ගෙන යයි. මම තුරුණු වස්සෙකු සේ හිස නවාගෙන පිටුපසට ඇවිදින සර් දෙසට ගමන් කලෙමි. ඒ අතරවාරයේ ජනක මා දෙස සිනාමුසු මුහුණින් බලයි. 

ඔන්න ඔතන ඉඳගන්නවා ගුණසේකර සර් මාව ඉදිරි පේලියේ හිස් පුටුවක වාඩි කලේය​. මගේ වම් පසින් ජයානන්ද නොහොත් මාළුකටාය​. ඔහු මා දෙස බැලුවේ අසතුටිනි. ඒ මන්ද යත් දින දෙක  දෙක තුනකට ඉහතදී කොක්මාදූවේ ගුණසිරි හාමුදුරුවන් කටත්තා කර්මය කියා කළු ලෑල්ලේ ලියා තිබූ වචනය ඉදිරියෙන් විවේක කාලයේදී මම මාළු  යන වචනය ලිවීම නිසාය​. ඉන් පසුව කොල්ලෝ ජයානන්දට මාළු කටත්තා කීවෝය​. 

ජයානන්ද නොරිස්සුම් බවකින් මා දෙස බලා ගුරුවරයාට අවධානය යොමු කලේය​. ගුණසේකර මහතා හෘධයේ හරස් කඩක් කළු ලෑල්ලේ ඇඳ එය පිටපත් කර ගන්නා ලෙස අපට කීවේය​. මම මාළුකටාගේ පාට පැන්සල් ඔහුගේ අවසරයකින් තොරව ගෙන හෘධයේ හරස් කඩ මගේ ජීව විද්‍යාව පොතේ 
ඇන්දෙමි. 

 හෘධයේ හරස් කඩ ඇඳීමෙන් පසුව ගුණසේකර මහතා හෘධ ක්‍රියාකාරීත්වය ගැන ප්‍රශ්න ඇසීය​. මම එම ප්‍රශ්න වලට අත ඔසවා නිවැරදි පිළිතුරු දුන්නෙමි. පන්තිය අවසන් වූ පසු ඔහු මගේ ජීව විද්‍යා පොත ගෙන සටහන් ලියා තිබෙන අන්දම බැළුවේය​. 

" තමුසෙට වැඩ කරන්ඩ පුලුවන් ඕයි. නිකං පන්තියෙ පිටිපස්සට වෙලා පිස්සු කෙලිනවා. මීට පස්සේ තමුසේ  මෙතන ඉන්නවා" ඔහු කීවේය​. 
මාළුකටා මේ අවස්ථාවෙදී ඔහු අදහන දෙවියන්ට යාඥා කලාට සැක නැත​. 

ගුණසේකර මහතාගේ නියෝගයෙන් පසුව මම පන්තියේ ඉදිරි පේලියේ ඉඳගත්තෙමි. ඉන්පසු දහය වසරට යන තෙක් මම ගුණසේකර මහතා උගන්වන විට ඉතා සන්සුන්ව විනීතව අවධානයෙන් යුක්තව සිටියෙමි. ඔහු වරින් වර ඉගැන්වූ කොටස් වලින් ප්‍රශ්න ඇසූ අතර මම නිවැරදි පිලිතුරු දුන්නෙමි. "ඔන්න ඔහොම ඉන්නවා"  ඔහු සමහර විට ලෙන්ගතු හඞකින් කියයි.

 පාසලෙන් ඉවත් වීමෙන් පසු මට ගුණසේකර මහතා ගැන ආරංචියක් නොවීය​. නමුත් මෑතකදී ඔහුගේ පුත් ප්‍රකාශ් හෙළි පරිදි අසූ හතර හැවිරිදි ගුණසේකර මහතා විශ්‍රාම සුවයෙන් කල් ගෙවයි.  ළමුන් ස්වභාවයෙන් විහිළුවට කෙළි සෙල්ලම් වලට බර බව පියෙකු ලෙස ඔහු දැන සිටියේය​. එම නිසා පන්තියේ අප විසින් කරන ලද විකාර ඉවසූ බව මම සිතමි. 

මේ කැප වීමෙන් තම රාජකාරිය කළ ගුරුවරු වෙති​. ඔවුන් ටියුෂන් පසුපස දුවමින් පාසලේ ඉගැන්වීම් අතපසු කලේ නැත​.  ඔවුන් ඒ කාලයේ කරන ලද කැපවීම අපට අවබෝධ වූයේ අප වැඩිහිටි මිනිසුන් වූ පසුවය​. 


වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග 

එමා බොවාරි විනිවිද දැකීම

ගුස්ටාව් ෆ්ලෝබර්ට්  විසින්  1856 දී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද මදාම් බෝවරි  නවකතාව දහනව වන ශතවර්ෂයේ වඩාත්ම බලගතු ප්‍රංශ නවකතාව විය. මදාම් බෝවරි ලිවීමට ඔහුට වසර හයක් ගත විය. නවකතාව පිටවූ පසු එහි  කාමමිථ්‍යාචාරය නිරූපණය කිරීම මගින් ආගමික සංවේදීතාවන්ට හානියක් සිදු වූ බව පවසමින්  ෆ්ලෝබර්ට්ට නඩු පවරන ලදි.  ෆ්ලෝබර්ට්  නඩුව ජයගත් අතර  අද දිනයේ  මදාම් බෝවරි විශිෂ්ඨ ගනයේ යථාර්ථවාදී නවකතාවක් ලෙස පිලිගැනේ. 

මදාම් බෝවරි යනු ෆ්ලෝබර්ට්ගේ මිනිස් බැඳීම් පිළිබඳ කතාවයි.  නවකතාව 19 වන සියවසේ මැද භාගයේ ප්‍රංශයේ ධනේශ්වර ජීවිතය පිළිබඳ වේදනාකාරී විස්තරයකි. ෆ්ලෝබර්ට් සිය නවකතාවේ සංකේතවාදය පුළුල් ලෙස භාවිතා කළේය.   නවකතාව  ඔස්සේ ෆ්ලෝබර්ට් ග්‍රාමීය ප්‍රංශ ජනතාවගේ සිරිත් විරිත් විස්තරාත්මකව පවසයි.  එමා බෝවරි  උසස්, අධ්‍යාත්මික ජීවිතයක් සඳහා ආශා කරන අතර, මෙම ගවේෂණයේදී ඇය සොයා ගන්නේ ස්වයං විනාශයක් පමණි. එමාගේ නාට්‍යය වන්නේ මායාව සහ යථාර්ථය අතර පරතරය වෙයි.  එමාගේ රොමැන්ටික ෆැන්ටසි ඇය වටා ඇති පොදු ජීවිතයේ අප්‍රායෝගිකත්වය මගින් සිඳී යයි.  එම නිසා ඇය තුල දැඩි ශෝකයක් හට ගනියි.

චාල්ස් බෝවරි යනු එතරම් බුද්ධියක් නොමැති නමුත් වෙහෙසී වෛද්‍ය විභාගය සමත් වූ දොස්තර කෙනෙකි. වෛද්‍ය චාල්ස් බෝවරි ගේ පළමු බිරිඳ වූයේ පොහොසත් වැන්දඹුවක් වන හෙලෝයිස් ඩුබක්ය. ඔහු ඇය සමග විවහා වන්නේ තමන් ගේ මවගේ ඉල්ලීම නිසාය.  එහෙත් ඔහුගේ විවහාය නීරස එකක් විය. හෙලෝයිස් ඔහුට වඩා වයසින් වැඩි විරූපී කාන්තාවකි. එසේම හෙලෝයිස් පැවසූ පරිදි ඇය ධනවත් තැනැත්තියක් නොවූවාය. හෙලෝයිස් ගේ මරණයෙන් පසු චාල්ස් කන්‍යාරාමයක අධ්‍යාපනයක්  ලබා ඇති රූමත් එමා රුවෝල්ට් සමග විවහා වෙයි. එම විවහාය චාල්ස්ව තෘප්තිමත් කරයි. ඔහු පොදු ක්‍රියාකාරකම් වලින් සෑහීමකට පත්වන අතර එමාගේ අතෘප්තිය  ඔහුට නොදැනේ. චාල්ස් යනු අමිහිරි සහ සිතාගත නොහැකි මිනිසාගේ සාමාන්‍ය නියෝජිතයා වන අඳුරු පොදු මිනිසා ය. 

වෛද්‍ය චාල්ස් බෝවරි ගේ බිරිඳ වන එමා තම විවහා ජීවිතයේ පවතින හිස් බව සහ ඒකාකාරීත්වය නිසා විශාදයට පත් වෙයි.  අලංකාර හා උද්‍යෝගිමත් ජීවිතයක් පිළිබඳ ඇගේ සිහින බිඳ වැටී තිබේ. එමා, තම ජීවිතයේ ඒකාකාරිත්වයට එරෙහිව කැරලි ගසන්නේ, ප්‍රීතිය හා ආදරය පිළිබඳ සිහින දකිමින් ය. ඇය නවකතාවල කියවා ඇති "සැප, තෘෂ්ණාව සහ ප්‍රීතිය"   නොලැබීම නිසා ඇය කලකිරීමට පත්ව සිටින්නීය. ඇයගේ සැමියා වන චාල්ස් ගේ කතාව අඳුරු විය, ඔහු ඇය තුළ කිසිදු හැඟීමක් ඇති කළේ නැත, ඔහුට කිසිවක් කිරීමට හෝ දැකීමට ආශාවක් නොතිබුණි. ඔහුගේ මන්දගාමී විලාශය, ඔහුගේ චිත්තවේගීය උත්තේජනය නොමැතිකම එමාට දරා ගත නොහැක.  වංශාධිපති ලෝකය සමඟ මුසු වීමට අවශ්‍ය ගුණාංග එමා සතුව තිබුනද චාල්ස් සමග ගෙවන  ජීවිතය ඒ සඳහා අවකාශ ලබා දුන්නේ නැත. එමාගේ අස්ථිර ස්වභාවය, ජීවිතයේ ඕනෑම අංශයක් කෙරෙහි උනන්දුවක් පවත්වා ගැනීමට ඇයට ඇති නොහැකියාව ඇයගේ තත්වය තවත් බැරෑරුම් කර දමන ලදි.  

අභ්‍යන්තර සාමයක් ලබා ගත හැකි යැයි බලාපොරොත්තුවෙන් එමා පල්ලියට ගියාය. එමා පූජකයාට අධ්‍යාත්මික උපකාර අවශ්‍ය බව පැහැදිලි කිරීමට උත්සාහ කළ නමුත් පූජකවරයාගේ අවධානය ඊට යොමු නොවීය. ඇයගේ බලාපොරොත්තු සුන් වූවාය. එමා සහ පූජකවරයා අතර ඇති වූ මෙම කෙටි හමුවීමේදී   ෆ්ලෝබර්ට් ඉතා සියුම් ආකාරයකින් පල්ලිය හෙළා දැක තිබේ. පූජකයා තමාගේම නොවැදගත් රැකියාවෙහි යෙදී සිටින අතර එමාගේ දුක්ඛිත තත්වය වටහා ගැනීමට ඔහුට කාලය නොමැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔහු සිතන්නේ ඇයට අධ්‍යාත්මික මග පෙන්වීමට වඩා තේ කෝප්පයක් අවශ්‍ය බවයි. මේ නිසා එමාට අධ්‍යාත්මික සුවය කරා එලැඹීමට ඇති බලාපොරොත්තු බිඳ වැටුණි.

එමාගේ දුක්ඛිත තත්වය සංකේතාත්මකව නිරූපණය කරන්නේ ඇගේ  තමාගේ මංගල  මල් කළඹ  පුළුස්සා දැමීම මගිනි. ඇයගේ තක්සේරුව අනුව ඇයගේ සැමියා වන චාල්ස් කාන්සිය ගෙන දෙන ශෘංගාර රසයෙන් තොර මිනිසෙකි. එමා පිරිමින් දෙස උනන්දුවෙන් බලා සිටි අතර චාල්ස්ගේ පොදු පෙනුම හා පෞරුෂය නිසා ඇය පිළිකුලට පත් වූවාය. මේ නිසා ඇය ධනවත් ඉඩම් හිමියෙකු වන රොඩොල්ෆ් බූලන්ගර් සමඟ අනියම් සබඳතාවක් අරඹයි. එමාගේ අපේක්‍ෂාව රොඩොල්ෆ් බූලන්ගර් සමග පැන යාමටය. ඇය වංශවතුන් අතර  පැරීසියේ ජීවත් වීමට සිහින මැව්වා ය. එහෙත් රොඩොල්ෆ් , එමාව භාවිතා කරන්නේ ඔහුගේ ශාරීරික අවශ්‍යතා සඳහා පමණි. රොඩොල්ෆ් ඇයව ප්‍රතික්ශේප කිරීමත් සමග එමා දිගු කාලීන විශාදයකට ගොදුරු වෙයි. ඇය එයින් මිදෙන්නේ පවුලේ  පැරණි හිතවතෙකු වූ ලියොන් ඩුපුවිස් සමග මිත්‍ර වීමෙනි. එමා ලියොන් සමඟ පළමු වරට හමුවීම ඇයට සිත්ගන්නාසුලු සිදුවීමකි. ඇගේ ජීවිතයේ පළමු වතාවට සාහිත්‍යය, සංගීතය සහ ආශ්‍රිත විෂයයන් පිළිබඳව එකම උනන්දුවක් දක්වන පුද්ගලයෙකු ඇයට හමු වී තිබේ. ඇය කරුණාවන්ත ආත්මයන් බව ඇයට වහාම දැනෙන අතර ඔවුන් අතර ක්ෂණික සම්බන්ධතාවයක් ඇති විය. මුලදී ලියොන් දරුණු ලැජ්ජාශීලී සහ තමා ගැනම සැක සහිත ය. ඔහු කාන්තාවන්ගේ හා ආදරය පිළිබඳ ලෝකයේ අද්දැකීම් අඩු අයෙකි. 

වසර තුනක වෙන්වීමෙන් පසු ඔහුට නැවත එමා මුණගැසෙන විට, ඔහු නවීනත්වයේ තුනී ආවරණයක් ලබා ගෙන ඇත, නමුත් ඔහු තවමත් නොගැඹුරු හා දුර්වල තරුණයෙකි. ඔහු එමා සමඟ ප්‍රේම සම්බන්ධයක් ආරම්භ කළත්, ඔහුට ආක්‍රමණශීලී හෝ තීරණාත්මක ආකාරයකින් ක්‍රියා කිරීමට නොහැකිය. එමා ඔහුව හමුවීමට සෑම සතියකම නගරයට යන අතර චාල්ස් විශ්වාස කරන්නේ ඇය පියානෝ පාඩම් ඉගෙන ගන්නා බවයි. මේ අතර, එමා අධික ලෙස මුදල් වියදම් කරයි. එමාගේ ණය ගොඩ ගැසීමට පටන් ගනියි. එහෙත් එමාට අවශ්‍ය කායිකව තෘප්තිමත් වීමෙන් තම මනසේ තිබෙන හිස් බව වසා ගැනීමටය. ඇය සදාචාරාත්මකව දූෂිත වන අතර ඇගේ ජීවිතයේ යථාර්ථයන් පිළිගැනීමට හා අගය කිරීමට ඇයට නොහැකිය. එමාට ඇගේ තත්වය පිළිගැනීමට ඇති නොහැකියාව සහ කාමමිථ්‍යාචාරය හා රැවටීම තුළින් එයින් ගැලවීමට ගත් උත්සාහය ඇයව විනාශය කරා ඇදගෙන යයි.

එමාගේ ජීවිතයේ පුරුෂයින් කෙරෙහි ඇති එකම බලය ලිංගිකත්වයයි. ඇගේ ජීවිතයේ අවසානයට ආසන්නව, ඇය මුදල් සඳහා මංමුලා සහගතව සොයන විට, ඇය ඒ සඳහා ඔවුන්ව පොළඹවා ගැනීමට ඇයට භාවිතා කළ හැකි එකම දෙය ලිංගිකත්වයයි. චාල්ස් වඩාත්ම සදාචාරාත්මක හා අවංක චරිත වේ. ඔහු එමාට සැබවින්ම ආදරය කරන්නේ ඔහු ඇගේ අවිශ්වාසය හඳුනාගත් විට පවා ඇයට සමාව දෙන බැවිනි. ඇය අසනීප වූ විට ඇයව බේරා ගැනීම සඳහා ඔහු හැකි සෑම දෙයක්ම කරයි. ඇයගේ බොරු ඇයට අසමත් වන බවක් පෙනෙන සෑම අවස්ථාවකදීම ඔහු සැකයේ වාසිය ලබා දෙයි.  නමුත් එමා චාල්ස්ට අවිඥාණිකව වෛර කරන්නීය. තමාගේ ජීවිතය විනාශ කරගෙන චාල්ස්ව හිඟමනට ඇද දැමීම ගැන ඇය කුරිරු ලෙස සතුටුවන්නීය.

ඇය ලියුරෙක්ස් වෙතින් මුදල් ණයට ගැනීමට තෝරා ගැනීම අවසන් වන්නේ විනාශයකිනි. ඔහු සට කපට පුද්ගලයෙකි ,අවස්ථාවාදියෙකි. ලියුරෙක්ස්ගේ කෑදර උපායන් සමඟ ඒකාබද්ධව එමාට විනාශකාරී උගුලක් නිර්මාණය වේ. අධික ණය නිසා ඔවුන් ගේ දේපළ විනාශ වෙයි. චාල්ස් වස්තු භංගත්වයත් පත් වෙයි. ගැලවීමේ එකම මාර්ගය ලෙස ඇය සිය දිවි නසා ගැනීම තෝරා ගනී. ඇය ආසනික් ගිල දමා වේදනාකාරී ලෙස හා සෙමින් මිය ගියාය. ශෝකයට පත් චාල්ස්, එමාගේ කටයුතු අන්ධ ලෙස නොදැන සිටි අතර, මියගිය බිරිඳගේ ණය ගෙවීමට වෙහෙසෙද්දී පවා ඔහු  ඇය වෙනුවෙන් කැපවී සිටී. රොඩොල්ෆ් සහ ලියොන්ගෙන් ආදර ලිපි සොයා ගැනීමෙන් පසු, චාල්ස්, වඩ වඩාත් කලකිරීමට පත්ව  මිය යන අතර යයි. ඔවුන් ගේ දියණිය අනාත වෙයි. 

මදාම් බෝවරි යනු ධනේශ්වර විවාහයක ලෞකිකත්වය පිළිබඳ නවකතාවකි  එය ආදර ආදර කතාවක් නොව, කම්මැලිකම, මධ්‍යස්ථභාවය සහ කලකිරීම පිළිබඳ කතාවකි. සමාජය විසින් විකෘති කරන ලද නූතන කාන්තාව පිළිබඳ ෆ්ලෝබර්ට්ගේ දෘෂ්ටිය ලෙස මදාම් බෝවරි කියවිය හැකිය. එමා බෝවරි යනු මධ්‍යම පන්තික ජීවිතයට නැගී සිටීමට නොහැකි වූ මධ්‍යම පාන්තික කාන්තාවකි. ඇය සිය මුළු ජීවිතයම ගත කළේ සිහින, ප්‍රේම සම්බන්ධතා සහ බොරු මවාපෑමෙන් මෙම මධ්‍යම පංතියේ පැවැත්මෙන් මිදීමටය. එමා බෝවරි සිහින මැව්වේ පරිපූර්ණත්වයට එහා ගිය ජීවිතයක් ගැන ය. එහෙත් ඇයට ලැබුනේ වේදනාකාරී මරණයකි. එමාගේ ඇදවැටීමට දායක වන   සාධක  වන්නේ ඇය වටා සිටින පිරිමින් ය. එමාගේ පසුබෑමට චාල්ස් දායක වන්නේ ඇයව තෘප්තිමත් කිරීමට ඇති නොහැකියාව නිසාය. අනියම් සබඳතා නිසා විනාශ වූයේ රොඩොල්ෆ් හෝ ලියොන් වත් නොව එමාය. එමා ගේ කතාව පුරුෂ ආධිපත්‍ය සහ එහි බලවත්කම මෙන්ම ලිංගික සූරාකෑම පිලිබඳ තෙස්තමේන්තුවකි.   

ෆ්ලෝබර්ට්,   එමා බෝවරි ගේ   සබඳතා සහ ආශක්තවීම් මනෝ විද්‍යාව යථාර්ථවාදීව ඉදිරිපත් කළේය. පිරිමි ආධිපත්‍යය සහිත සමාජයක කාන්තා චරිතයක් පරිණාමය වීම  ෆ්ලෝබර්ට්  විචක්ෂණශීලී ලෙස විස්තර කරයි. කාමමිථ්‍යාචාරය, ණය සහ අවසානයේදී මරණයට පත්වීම, එමා බෝවරිගේ ඇදවැටීම පිළිබඳ කතුවරයාගේ යථාර්ථවාදී සහ පැහැදිලි විස්තරය, නූතන නවකතාවල වර්ධනයේ විශිෂ්ට සන්ධිස්ථානයක් ලෙස විචාරකයෝ සලකති.  මදාම් බෝවරි සාහිත්‍යයේ යථාර්ථවාදයේ නව යුගයකි. ආඛ්‍යානමය දෘෂ්ටි කෝණයෙන් බලන විට වඩාත්ම පරිපූර්ණ පොත ෆ්ලෝබර්ට් විසින් රචිත  මදාම් බෝවරි බව ජෝර්ජියෝ ඩි චිරිකෝ පැවසීය. ජූලියන් බාන්ස් එය මෙතෙක් ලියා ඇති හොඳම නවකතාව ලෙස හැඳින්වීය. හෙන්රි ජේම්ස්, මාසෙල් ප්‍රෞස්ට් සහ ව්ලැඩිමීර් නබෝකොව් වැනි ලේඛකයින් හා විචාරකයින් එය අසමසම ශෛලියක් සහිත පරිපූර්ණ නවකතාවක් ලෙස සැලකූහ.  මදාම් බෝවරි  කියවීමෙන්  පසු  ෆ්ලෝබර්ට් පරිපූර්ණවාදියෙකු බව දැකීම පහසු බව විචාරකයෝ පවසති.

(වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග විසින් ලියන ලද විශ්ව සාහිත්‍යයේ පැතිකඩක් කෘතිය ඇසුරෙනි ) 

Friday, July 24, 2020

The July 1983 Riots that Created a Collective Trauma



Ruwan M Jayatunge M.D. 


“With Black July, dawned the era of gun culture, disappearances, child soldiers, collapse of rule of law and erosion of democracy. Within the first ten years of UNP rule from 1977, the draconian Constitution was further strengthened with 16 further constitutional amendments - with the two notorious 4th and 6th.”
 Dew Gunasekara- General Secretary Communist Party of Sri Lanka

Race riot is a form of collective violence caused by hatred for one another of members of different races in the same community.  In the 20th Centaury alone there had been over 300 racial riots reported from most parts of the World. Among these   Denver Riots 1901, Toronto riots against Greeks in 1918, Brisbane riots 1942, Singapore riots in 1950, Dutschke Easter Riots in Germany 1968, May thirteenth race riots in Malaysia 1969 , Southall riots in England 1979, Black July in Sri Lanka 1983,  Los Angeles Riots 1992,  Tutsi massacres in Rwanda 1994, Anti Immigrant riots in Spain 2000  represent a huge proportions  of man made disasters. 


Mukami McCrum of the Central Scotland Racial Equality Council defines racial violence as follows…..

The use of violence as a method of control and domination of those who are deemed to be inferior and powerless is practiced in many cultures, societies and countries of the world. Racial violence differs from other forms of violence in that the root causes are to do with assumption of superiority and dislike of other people who are deemed to be inferior because of their identity, ethnic origin, nationality, national origins or descent; and because of their appearance and physical characteristics such as colour, language and dress.  

Riots typically involve assaults, murders, vandalism and the destruction of private and public property. The Philosopher, historian and political economist Pierre-André Taguieff debates that racism and racial hatred is based on xenophobia and ethnocentrism (evaluate other cultures in terms of one's own).  The distinction between one specific ethnic group and one outside that ethnic group gives rise to feelings of fear, hatred, and rejection. It is a primitive feeling, which came through the human evolution. One outside the ethnic group identifies as an alien and feelings of dangerousness and absolute possession projects onto the uncanny stranger.  

From the Freudian perspective, there are fundamental tensions between civilization and the individual. Freud identifies aggression and killings as humankind's primitive instincts. According to Freud, violence is deemed as the basis of human existence on two levels; the violence in the uninhibited instinct and the violence, which the culture practices against one another.

According to the Sociologist Noël A. Cazenave, racism is a highly organized system of 'race'-based group privilege that operates at every level of society and is held together by a sophisticated ideology of color/'race' supremacy.  Racial tensions frequently link with poverty, economic recessions and unemployment. Often riots are instigated by the extremist groups and they use mob elements to commit violence. 

Psychologist Arnold Goldstein   defined a mob as “a crowd acting under strong emotional conditions that often lead to violence or illegal acts.” He further explained that a riot is “an instance of mob violence, with the destruction of property or looting, or violence against people.”  To Goldstein, “mobs are the product of a process of evolution” and they are formed by people sharing the same “conscious or unconscious needs. Psychologists have observed that riots develop a life of their own once they begin. The first stage of the riot is an attack on property and the riot then moves to attacks on people. As the riot grows and more people join in, the duration of the riot depends on the resistance met by rioters, their organization and leadership, the “success” of their violence and the “degree to which extant authorities send permissive signals encouraging continuance or vigorously intervene.” The riot may also spread to other areas, sometimes distant from the precipitating site, (The Psychology of the Wilmington Riot)

The Black July
In July 1983, communal violence erupted in Sri Lanka and between 400-3000 Tamils were killed (Frances Harrison BBC correspondent in Colombo). However, some claim that the number of people who got killed in 1983 were less than 500 and later these numbers were exaggerated by various agencies. But these numbers do not minimize the viciousness of the race riots of 1983. The Black July was a highly organized mob violence that had political backing. Following the conflict, more than 18,000 houses and numerous commercial establishments were destroyed. The property damage was estimated over $300 million US Dollars. More than 150,000 Tamils fled the island-seeking asylum in India, USA, Canada, UK and Australia. 

 In 1984 Paul Sieghart, the Chairman of the British Section of the International Commission of Jurists stated his views on Black July. He stated that   the Black July   was not a spontaneous upsurge of communal hatred among the Sinhala people. It was a series of deliberate acts, executed in accordance with a concerted plan, conceived and organized well in advance.

Tirunaveli ambush – The immediate catalyst for the racial riots 
On the 15th of October 1981, Tamil militants killed two soldiers of the Sri Lanka Army and from 1981 to 1983 July; nearly 35 members of the armed forces were killed in the North. The militants disrupted the civil administration.  Public transport was crippled due to setting CTB buses on fire. Banks were robed. The tension was rising in the South. The killing of 13 soldiers including the Second Lieutenant Vaas Gunewardene of the 1st battalion of Sri Lanka Light Infantry at the Tirunaveli junction became an immediate catalyst for the racial riots.  Violence broke out in Borella and spread to other areas. 


Political Hands behind the Black July
Some historians point out that the racial violence against Tamils in 1983 had a political backing or a politically sponsored program against Tamils. Some politicians facilitated unprecedented violence. According to Professor Rajan Hoole several weeks prior to the Black July the former Minister of Fisheries Mr. Festus Perera had mentioned to his supporters at the Browns Beach Hotel that “let them wait a few weeks , they will learn a good lesson” which meant that   a mass attack against Tamil civilians would be launched soon. When the clashes broke out some cabinet ministers, local politicians, and their henchmen launched violent attacks against Tamil civilians openly. The perpetrators used voter lists containing home addresses to make precise attacks on the Tamil houses.


Violence against Tamil Students at the Peradeniya University in 1983 May
Nearly two months before the Black July Tamil students of the Peradeniya University were savagely assaulted by a group of Sinhalese students led by W.A.D.T. (Thulsie) Wickremasinghe and A. Ekanayake -   4th year science students from Arunachalam Hall and another group led by Dr. S. Gamage, a passed out dentist who was motivated by personal considerations. (Sri Lanka: The Arrogance of Power: Myths, Decadence and Murder - Rajan Hoole). The violence against the Tamil Students at the Peradeniya University could have had links with assaults and expulsion of the Sinhalese students from the Jaffna University by some radical Tamil students in early years. In 1976, the University Registrar Mr Wimal Sundara was beaten and chased out from the university by these radical groups. Although the university’s head, K Kailasapathy wanted to maintain the multiethnic character in the Jaffna University by 1978 most of the Sinhalese students of the Jaffna University were moved to other universities.


Weilkada Prison Massacre
On the 25th  of July 1983, prison riots  broke out and thirty-seven Tamil prisoners who were detained under the Prevention of Terrorism Act were murdered by the inmates. Within a few days, the second riot erupted and further 15 prisoners were killed. Following the riots Selvarajah Yogachandran, (Kuttimuni )   Thangathurai,  and Jegan  lost their lives.

Fr. Philip Anton Sinnarasa of St. John’s, Church Delft was arrested under the PTA and kept under detention at the Welikada Prison. He was one of the very few survivors of the 1983 Welikada prison massacre. He had published his experience in a web page - Remembering silenced voices Black July 83.

I remember that on the first day, the 25th, we were brought outside of our cell and we could see that the whole sky was in smoke. There were big riots taking place outside. We also heard that there was a lot of burning and killing going on.

That evening, we a heard a lot of screaming and crying. We quickly found out that there was an attack on the political prisoners in the Chapel section. All the Singhalese criminals were let out. They took whatever they could, and they were killing the Tamil prisoners. 35 people were massacred on this day.

…..Eventually the army came in and fired tear gas. It was a closed building, so we were also affected, but they were able to chase the criminals outside. The soldiers came in with guns to see whether we too had done anything. We were asked to kneel down. We didn’t know what was going to happen. We thought that they were going to just finish us off! Luckily, a high-ranking officer came and he ordered us all to leave.


Sepala Ekanayaka ’s  involvement in the Weilkada Prison Massacre

Sepala Ekanayaka earned the title to become the first Sri Lankan to hijack an aircraft. In 1982, Sepala Ekanayake hijacked an Alitalia aircraft with 300 passengers on board and he threatened to blow up the aircraft unless his demands were met.  His major request was to reunite with his Italian wife and his son Free Ekanayaka. After his demands were made, Sepala Ekanayaka came to Sri Lanka with his family. He received a hero’s welcome by the public. Sepala Ekanayaka could not enjoy his freedom with his family for a long time. After he returned to Sri Lanka Sepala was arrested and indicted.  He had to serve a prison term at the Welikada prison.

Professor Rajan Hoole the author of - Sri Lanka: The Arrogance of Power: Myths, Decadence and Murder indicates that Sepala Ekanayake was involved in prison riots.  When the Commandos entered the Welikad prison to prevent prisoners escaping Sepala Ekanayake went in front of Major Sunil Peris of the Commando Unit and showed him a human part, which could have been removed from a Tamil prisoner. The officer was horrified and assaulted Sepala Ekanayake. The detainee Prof Nithyanandan too had confirmed that he saw Sepala with the other inmates who attacked the Tamil prisoners. According to Professor Rajan Hoole, some jailors (Rogers Jayasekere, Samitharatne alias Samitha Rathgama) played a key role conspiring the massacre.

 (Soon after the 1983, Weilkada Prison riots Sepala Ekanayake made a public statement and denied any participation of the measures. He was released in 1987. )


The media propaganda that ignited the racial conflict 
The  media played a crucial role in the 1983 riots. The local media fuelled the tensions between two groups. These newspapers used ethnic stereotyping and ethnic prejudices as well as dramatization of ethnic events to keep high emotions. 

When the terrorism was emerging in the North some Sinhala newspapers  took a dramatic turn and started spreading  hateful words and racist propaganda. This may be a response to some Tamil newspapers that spread racially motivated emotions against the Sinhalese population. The newspapers of both sides attempted to influence public opinion through igniting racial hatred.  

 6 – 8 weeks before the Welikada prison massacre one article appeared in   a  Sunday newspaper that carried the title – Siragedara Balkana Maheshakyo (The Privileged who have a good time at the Prison) In this article the writer  had   heavily criticized the prison authorities for giving extra comforts to the Tamil prisoners who were detained under the PTA at the Weikada prison. This article could have made an impact on the Welikada prison massacre.


Media and Racial Violence- Example from Rwanda
How the media can control the minds of the people in a period with racial tension?  Allan Thompson gives a detailed account in his book Media and the Rwandan Genocide.

In March 1992, Radio Rwanda was first used in directly promoting the killing of Tutsi in a place called Bugesera, south of the national capital. On 3 March, the radio repeatedly broadcast a communiqué supposedly sent by a human rights group based in Nairobi warning that Hutu in Bugesera would be attacked by Tutsi. Local officials built on the radio announcement to convince Hutu that they needed to protect themselves by attacking first. Led by soldiers from a nearby military base, Hutu civilians, members of the Interahamwe, a militia attached to the MRND party, and local Hutu civilians attacked and killed hundreds of Tutsi (International Commission 1993: 13–14).

The role of the radio in inciting killing demonstrated the importance of controlling the media. Opposition parties, having proved their strength in massive street demonstrations, were able to push Habyarimana into conceding to them the right to participate in government and one of the ministries they wanted to control was a newly created ministry of information. In the new coalition government formed just after the Bugesera massacre, a member of one of the opposition parties was named to head this ministry. He gradually instituted policies meant to end the MRND monopoly on the media and to guarantee equal access to members of other political parties. Nahimana was removed as head of the information office and so lost control of the radio as well (Chrétien 1995: 61).



The Eye Witnesses  Accounts of the Black July


 Sanjeevan Selladurai

I was returning home from grade 5 scholarship exam on 1983 July 23rd. The day was horrible. Everywhere it looked clouded with smoke. I rushed  home around 12:30 p.m. and found everyone looking tense. Around 3:00 P.M, a mob of 50 people came to my home and started beating my brothers. My mother tried getting in front of them to protect them but still two of my elder brothers were beaten with wooden sticks. All the neighbors simply looked on and enjoyed the scene. Only one person named Kakka who was Sinhalese, came forward and talked for us. He asked the thugs to leave the place immediately.

I think we are all alive today because of that single person. Later, we were taken to his house and we were there for 3 days. Then, we decided to move to a refugee camp set up within the St. Lucia Church in Kotehena and then we went to Jaffna by a cargo ship called Lanka Kalyani. It took 3 days to reach KKS and we all were starving inside the ship without any food or water. 

(Sanjeevan Selladurai  who is a Sri Lankan Canadian had published his experiences in the web page -  Remembering silenced voices Black July 83)


 A student who witnessed the events at Boralla and Maradana
It was a Monday morning and I was going to school. Our bus suddenly stopped in front of the AF Raymond’s building and we saw a vehicle that was burnt in the middle of the road. The driver stopped the bus and we all got down. I walked up to the Borella junction and saw many destroyed shops. The firefighters were trying to extinguish the BCC building that was on fire. I overheard someone was telling that the fire fighters saved a Tamil girl and her mother who were trapped on the top floor. 

I met some of my schoolmates there and we walked towards Maradana. Near Kupiyawattha Rd I saw Tamil wedding photographs thrown on the ground. We presumed that the looters had taken the photo album throwing the wedding photos. That was an awful thing to do, destroying wedding photographs – someone’s memorable event of life.

Maradana was full of flames. We climbed the Marada  overhead bridge to get a clear view. I saw the crowd assaulting a man probably a Tamil. He fell down and over 25 people assaulted him. There were several policemen on the street, but they did not pay any attention and controlled the traffic turning their back. 


A Resident at W.A Silva Mawatha -Wellawattha – The invisible Perpetrator
Several weeks before the 1983 July riots, I went to buy some food items at the nearby boutique. The shop owner who was a Tamil told me that a little while ago, he listened to the Kotihanda (the voice of the Tigers) and their boys are attacking the Army. He said this in a proud and daring voice to insult me.  I was so furious but speechless. When the riots stated after several weeks,  a group of mob came to our area and attacked Tamil shops. I went near one of the ringleaders, showed the boutique, and said “in that boutique you will find a Tiger supporter, go and teach him a lesson” The mob went and attacked that boutique.  Within a few minutes, I could see the flames.

(The invisible perpetrator revealed this story  soon after the 83 communal riots)

 The Plight of Dr. Emerson
Dr Emerson was a respected Tamil dentist lived in Colpetty near the Liberty cinema. When the violence started the local gangs gave him an assurance that he would not be touched. However, Monday afternoon a group of mob from another area attacked his house. Although Dr. Emerson his wife and children escaped without any physical harm, their house was burnt.  The Emerson family came to Milagiriya and stayed in a relative’s house. In the evening, another group of thugs came to attack the relative’s house in Milagiriya.   A Sinhalese neighbor came forward and gave them shelter. Dr. Emerson’s young daughters and son were hidden inside  the Sinhala neighbor\s house until the mob went away. The kind neighbor gave rice and other dry rations to the Emersons. On the second day, Emerson Family went to a refugee camp. After a few months, the entire family got asylum in UK. After living in UK for several years, Dr. Emerson died in United Kingdom as a refugee.


The Story of a System Analyst
 A 28 year-old systems analyst, a Sri Lankan Tamil who wishes to remain unidentified, had an even ghastlier experience to relate: ‘That morning, we were having a meeting in the office when we heard the sounds of mob fury. We went out onto the balcony and what we witnessed was systematic looting and arson by a merciless mob. The leader had a voters’ list with him to identify Tamil houses. They would mark a Tamil house, forcibly enter, smash the furniture and window panes, drag the inmates out and kill them. Another passing mob would stop cars, extort petrol and set fire to what was left of the houses. I rushed home and told my parents we must leave. Hardly had I said that when we heard the next house being ransacked. We grabbed our passports and a change of clothes and rushed out. A Sinhalese swung at me with a spear. Luckily, a Sinhalese shopkeeper nearby stopped him by telling him we spoke Sinhalese and had done a lot of social work locally. It was like being born again when we got out of the country.’

 (from “Tamil Nadu: Backlash” by S.H. Venkatramani. India Today. 31 August 1983, p.18)



The Tamil houses that were saved by the neighbors
When 1983 Communal riots erupted, Bambalapitya flats was the only community in Colombo, which was not affected. Sinhala dwellers of the flats protected their Tamil neighbors. Hence, not a single Tamil house was attacked. When a group of mob came to attack the Bambalapitya flats from the seaside  on the July 26, 1983 at about 3.30 pm,  a young man named Chamley Abysuriya and a group of Sinhala boys rushed to them and  said to them in Sinhala “we are attacking here you guys go somewhere else “ so the mob believed them  and went towards Wellawatte. Soon the Sinhala youth of Bambalapitiya flats organized a vigilant service to protect the lives and property of their Tamil neighbours. Gamini Walgama who is a STF officer now gave the leadership to organize the day and night vigilance service. Up-to-date no one has admired the courage and leadership demonstrated by Chamley and Gamini Walgama on the 26th  of July 1983. 


Are you a Sinhalese? 
A group of mob were screening people to find Tamils in July 1983 and one person was stopped. The leader asked from the man   “Are you a Sinhalese?” The man said yes , to verify the man’s identity further the mob leader asked the man to say Buddunta Wandina Gathawa Kiyanava – (tell me the stanza that you warship the Lord Buddha )  the man said the correct stanza and he was released.  Then the man asked from the mob leader “Are you a Sinhalese?” The mob leader arrogantly answered  Yes. Then the man had asked from the leader “Ok tell me the stanza that you say to the Lord Buddha when you offer him flowers.  The mob leader was thunderstruck he did not know the stanza.
(This incident was reported by the late Mr. Amitha Abesekara- the journalist Island Newspaper)


The Truth Commission
In 2001, the President Chandrika Kumaratunge appointed the Truth Commission under the chairmanship of the former Chief Justice, Mr. S Sharvananda and the commission made some recommendations. But unlike in South African Truth and Reconciliation committee the 1983 Truth Commission was unable to reach the hearts and minds of the general public and it could not make a deep impact in our society. The Truth Commission of Sri Lanka failed to promote national unity and reconciliation. The commission failed to achieve its goals.


The psychological effects of Black July
The Black July created a collective trauma among the Tamils that lasted for a long time. It was a  shock wave that gave a destructive domino effect. People encountered and witnessed horrific events beyond usual human experience. Many victims had faced NDE experiences that affected their psychological wellbeing. Some victims still suffer from the psychological repercussions of the Black July. Most of the victims lost the sense of trust. Some have deposited deep hatred and resentment towards Sinhalese people. Many youth joined the militant groups to retaliate. Some actively took part in anti-Sinhalese propaganda exhibiting deep-rooted prejudice. 

Professor Rajan Hoole points out the anger and revulsion exhibited by some Tamil expatriates revealing the deep-rooted prejudice of   Fr Sinnarasa

Fr. Sinnarasa who escaped to India in September 1983 distanced himself from the LTTE for several years, but is now in North America campaigning for the LTTE in a spirit of blind hatred not different from that which moved the Cyril Mathews of July 1983. (Sri Lanka: The Arrogance of Power: Myths, Decadence and Murder - Rajan Hoole).

The experience of the racial riots 1983 made long-lasting negative impression on the minds of the victims, their family, community and society as a whole. The psychological scars of the Black July was passed on from person to person in the community and remembered by generations to come.  Therefore reconciliation and peace building has become utterly difficult.

How did the Sinhalese people react to the Black July? The majority of Sinhalese people did not approve such brutal attacks against the Tamil people and many risked their lives to save the Tamil neighbors. Many years after this tragic event, Sinhalese people are still trying to dis-associate with the Black July. These hurtful and guilty feelings were repressed to the collective Sinhalese unconscious and scheme of silence has been maintained. Many Sinhalese educated masses are reluctant to talk about the Black July. Some Sinhalese fractions argue that the Black July occurred due to the provocation by the Tamil minority and justify it with the mass violence such as Arantalawa massacre ,the Gongala Massacre,  Central Bank bombing etc  that were unleashed against the Sinhalese people  But these fractions do not understand one thing . That is one crime does not erase another.  This form of an eye for an eye does not represent the mainstream thinking.


Conclusion
The Black July 1983 created a collective trauma in Sri Lanka and it affected the country’s political, economical, social and moral structures. It escalated further violence distancing Sinhalese and Tamil people hindering the development and advancement of Sri Lanka. The racial violence of the 83 tarnished the image of Sri Lanka changing the course of the nation's history. The Black July 1983 taught many bitter lessons to the Sri Lankans. Now the time has come to these two groups to rectify the past errors, think, and work for a common peaceful future.

Find Us On Facebook