නේස් නෝනලා

හෙදියන් හෙවත් නේස් නෝනලා අපගේ සෞඛ්‍යය සේවයේ අත්‍යවශ්‍ය කොටසකි. බොහෝ විට ජනතාව අතර හෙදියන් පිළිබඳව තිබෙන්නේ පියකරු චිත්‍රයක් නොවේ. බොහෝ දෙනෙකු හෙදියන් යනු සැර පරුෂ හිතේ තෙතමනයක් නොමැති කොටසක් ලෙස දකිති. එහෙත් ගතවූ අවුරුදු කාලය තුල ඉතා කරුණාවන්ත මානව ප්‍රේමයෙන් පිරිපුන් හෙදියන් මා ලංකාවේ රෝහල් වලදී දුටුවෙමි. 

නමුත් සැර පරුෂ ගෝරියට බර වර්ජන කිරීමට බලාගෙන සිටින අන් හෙදියන්ද වර්ජන ගෝරි වලට පොලඹවන හෙදියන්ද සිටි බව මම මෙහිදී කියමි. බොහෝ විට මෙවැනි කොටස් ගෙදර දොරේ අඞදබර , පුරුෂයාගේ හැසිරීමේ ගැටළු , යනාදී පීඩා නිසා තම අසහනකාරී තත්වය රාජකාරියේදී මුදා හරින තැනැත්තියන් වෙති. එහෙත් සමබර මානසිකත්වයෙන් යුතු රෝගී සත්කාරය නියම පරිදි කරන හෙදියෝ බොහෝ දෙනෙකු මට මතක්වේ. 

අපගේ සීමාවාසික පුහුණු කාලයේ අප තිස් තුන් පැය රෝහලටම කොටුවී  සිටියෙමු.  හරි හැටි කෑමක් බීමක් නොලබන අප ගැන අනුකම්පාවෙන් ගෙවල් වලින් කෑම බීම ගෙන ආ හෙදියෝද වූහ​. එසේම වරක් මා අසනීප වූ විට මාතලේ රෝහලේ හෙද නිලධාරිනී සිල්වා මහත්මිය මට ෆ්ලාස්ක් එකක දමාගෙන ඉඟුරු කොත්තමල්ලි ගෙනාවාය​. 

එසේම මාතලේ රෝහලේ හෙද සොහොයුරියක වූ අළුවිහාරේ මිය අපට මවක මෙන් වූවාය​.  සමහර විට කුකුල් මස් බුරියානි උයාගෙන අපට ගෙන ආවාය​. එසේම වාට්ටුව භාර විශේෂඥ වෛද්‍යවරයා අපට බැන වදින විට අපගේ හිත් සැදීමටත් අප අතින් වන වැරදි විශේෂඥ වෛද්‍යවරයාගෙන් වසන් කිරීමත් අළුවිහාරේ මිය සිදු කලාය​.  

අළුවිහාරේ හෙද සොහොයුරිය සැරය, වාට්ටුවේ සුළු සේවකයන් වාට්ටු වැඩ මඟ හැරියොත් ඔවුන​ට සදා සොත්තීය​. එසේම රෝගියෙකු මිස් කියා ඇය ඇමතුවොත් මළ පනී.  එහෙත් මේ කෑගසන චරිතයට යටින් මානුශික හදවතක් ඇයට තිබුණ බව මම දනිමි. සමහර විට මම අළුවිහාරේ හෙද සොහොයුරිය ඇවිස්සීම සඳහා වෙනත් වාට්ටුවකට ගොස් කටහඞ වෙනස් කොට අළුවිහාරේ මිස්ට කතා කරන්න පුළුවන් ද කියා අසමි. සමහර විට මගේ කටහඞ අඳුනාගන්නා ඇය "කොල්ලා උඹ පරිස්සමින් හිටපන් කියන්නීය​" 

පසුකාලීනව මම   මාතලේ අළුවිහාරේ පන්සල අසල පාරේ නිවසක සිටින අළුවිහාරේ මහත්මිය  බැලීම සඳහා ගියෙමි ඒ වන විට ඇය විශ්‍රාම ලැබ තම දියණියගේ කුඩා දරුවන් දෙදෙනාගේ වැඩ කටයුතු බලා ගනිමින් සිටියාය​.   

මීගමුව රෝහලේ බ්‍රෙන්ඩා, ගුණපාල​, චාන්දනී යන මිස්ලා රෝහල් වැඩ වල්දී අප උපරිම සහයෝගය දුන්හ​. එසේම තරුණ හෙදියක වූ යමුනා මිස් ද අප සමග මිතුරුය​. සීමාවාසික   වෛද්‍යවරයෙකු වූ යාපනය වෛද්‍ය පීඨයේ රාම් මනෝහර් යමුනා මිස්ට කිව්වේ ජමුනා මිස් කියාය​. ජමුනා මිස්ට ලයින් එකක් දැමීමට රාම්ට අවශ්‍ය වී අපගෙන් උපදෙස් පැතුවේය​. රාම්ට සිංහල බැරිය​. අපගෙන් සිංහල වචන අසාගෙන යමුනා මිස් සමග කතා කරයි. තමන්ට යමුනා මිස් බඳින්න ආසයි යන්න සිංහලෙන් කියන්නෙ කෙසේද යන්න වරක් රාම් තරුණ වෛද්‍යවරුන් පිරිසකගෙන්   ඇසුවේය​. ඔයාගේ ඇඟිල්ලට මුද්දක් දාන්න ආසයි කියා  ඔවුන් කීහ​. 

මේ වචන පාඩම් කරගත් රාම් යමුනා මිස් ලඟට ගියේය​. එහෙත් කලබලය නිසා රාම්ට වචන පැටලුනි. ඔහු කීවේ " ජමුනා ඔයාගේ මුද්ද එක​ට එඟිල්ල දාන්න ආෂයි" කියාය. මෙය ඇසුණු කොල්ලන් සිනාවෙන් සති කීපයක් ගත කල අතර ජමුනා මිස් ලැජ්ජාවෙන් අපව මඟ හැරියාය​. එතනින් රාම් ගේ  ලයින් දැමිල්ල අවසන් විය​. රාම් වර්තමානයේ එංගලන්තයේ වැඩ කරයි. එංගලන්තයට යාමට පෙර රාම් මට රාත්‍රී භෝජන සංග්‍රහයක් දුන්නේය​. 

අපගේ කාලයේ මීගමුව රෝහලේ ශල්‍යාගාරය  විනෝද සාගරයක් විය​. බෝල මාලා මිස්, දිනාලි , ඩිනාලි, මයුරානි යනාදී හෙදියන් සමග මම වෛද්‍ය ලිලිත් ලියනගේ , පීරිස්, සුභසිංහ​, සමන් , සිරිවර්ධන , ගෝවි විහිළු තහළුවෙන් රාජකාරී කලෙමු. වරක් රා මදින්නෙක් තුවාල ලැබ ශල්‍යාගාරයට ගෙනාවේය​. මෙදින දිවයින පුවත් පතේ " හෙදියෝ අතුරු තහනමක් ගෙන එති "  කියා හෙඩිමක් තිබුනේය​. අප මේ හෙඩිම රා මදින්නාට පෙන්වා ඔන්න නේස් නෝනලා  ඔහේලාගේ  රස්සාවට කෙලින්න හදනවා කීවෙමු. 

සමහර රෝහල් වල ශල්‍යාගාර හෙදියන් සහ දොස්තරලා අතර ගෝරි වලින් පිරී තිබුණු අයුරු මට සිහිපත් වේ. ඔවුන් එකිනෙකා රිදවීමට එකට එක කල අතර අවසානයේදී පෙළීමට පත් වූයේ රෝගීන් වූහ​. 

උතුරු කොලඹ ශික්‍ෂණ රෝහල හෙවත් රාගම රෝහලේදී තරුණ හෙදියන් පිරිසක් වූ අතර මමත් වෛද්‍ය පද්මරාජුත් එක්ව තරුණ දයානි මිස්ව ගහේ යැවුවෙමු. වෛද්‍ය පද්මරාජ් යාපනයේ වූවද 1983 දක්වා අධ්‍යාපනය ලැබුවේ කොලඹ ඩී.එස්. සේනානායක විදුහලේය​. එම නිසා ඔහු චතුරව සිංහල කතා කලේය​. අප දෙදෙනා තම තමන් ගේ නම් දෙක මාරු කරගෙන දයානි මිස් හමුවේ පෙනී සිටියෙමු. මම ඩොක්ටර් පද්මරාජ් වූ අතර දෙමළ ඇක්සන්ට් එකක් සහිතව සිංහලෙන් ඇය සමග කතා කලෙමි. මම සිංහල බැරි බැරියාවෙන් ඇයව ඇමතුවේ දයාවතී මිස් කියාය​. පද්මරාජ් ඩොක්ටර් රුවන් වෙමින් ඇය හමුවේ පෙනී සිටියේය​. 

සමහර විට මම  ශාන්ති විහාර් එකෙන් වඩේ මිලට ගෙන "අම්මා යාපනේ ඉඳන් යෙනකොට දයාවතී මිෂ්ටත් වඩේ අරගෙන ආවා කියා ඇයට දුන්නෙමි. ඇය යාපනය ගැන විමසන්නීය මම ලුණු ඇඹුල් සහිතව බොරු ඇද බාමි. දහය වසරේ බයිසිකලයෙන් වැටී අතේ සිදුවූ තුවාල කැළළ පෙන්වා යාපනය රෝහලේ ක්ලිනිකල්ස් කරන කොට ඉන්දියන් ආමි එක ඇවිල්ලා වෙඩි තිබ්බා එතකොට කේල්ලක් වෙදුනා කියා කීවෙමි. දයානී මිස් කම්මුල අත තබාගෙන මගේ විස්තර අසන්නීය​. මෙලෙස මමත් පද්මරාජුත් පුරා වසරකට ආසන්න කාලයක් නම් මාරු කරගෙන සිටියෙමු. අවසානයේදී දයානී මිස්ට අපගේ රෑ දනියෙල් දවල් මිගෙල්  කතාව මාට්ටු වූවාය​. නමුත් ඇය අප සමග කෝප වූයේ නැත​. ඇය අප සමග හොඳටම සිනාසුනාය​. 

වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග