ලූලා නැති වළ

 

නවය දහය පංති භාර අංශ ප්‍රධානියා වූයේ ජයවර්ධන සර් ය​. මේ කලාපය ජයවර්ධන පුරය ලෙස හැඳින්වූ අතර දෙවෙනියා ලෙස කටයුතු කලේ ඩී.ඒ.ඩී ජයසූරිය මහතාය​. ජයවර්ධන සර් නොමැති විට හෝ ඔහුට නොයෙකුත් වැඩ රාජකාරි යෙදුනු විට ජයවර්ධන පුරය බලා ගත්තේ D.A.D ජයසූරිය මහතා විසිනි. සමහර විට ජයවර්ධන සර් නොමැති දින වලදී වේවැල ගෙන අපගේ පන්ති අතරින් යන ගමන් ළමයි දඟ කරනවාද කියා බැලීම ජයසූරිය සර් ගේ සිරිත විය​. මේ නිසා කොල්ලෝ ජයසූරිය සර්ට කණයා කියා නමක් පටබැන්දෝය​. එහි අරුත ලූලා නැති වලට  කණයා ප්‍රධානියා යන්නයි. 

ජයසූරිය සර් ද සැරය​. වරක් පන්ති කට් කල හසිත කරුණාරත්න ඇතුළු පිරිසකට ජයසූරිය සර් දුම් දාන්න වේවැලෙන් දුන්නේය​. ඒ නිසා කොල්ලෝ ජයවර්ධන සර්ට මෙන්ම ජයසූරිය සර්ටද බිය වූහ​. 

නවය වසරේ සිටියදී දිනක් විවේක කාලයෙන් පසුව ජයසූරිය සර් වේවැල ගෙන අපගේ පන්තිය අසලින් ගියේය​. ගුරුවරයෙකු තවමත් පන්තියට පැමිණ සිටියේ නැති නිසා කොල්ලෝ සද්ද කරමින් සිටි අතර ජයසූරිය සර් දුටු ළමෝ මීයට පිම්බාක් මෙන් නිහඞ වූහ​. ඒ නිහඞතාව මැද අපගේ පන්තිය පසු කරගෙන යන ජයසූරිය සර්ට මම කටහඞ වෙනස් කරගෙන " කණයා" හීන් හඞකින් කෑගැසුවෙමි. 

ගලක් දමා ගැසූ පසු ගොරවාගෙන දිව එන තඩි ඇල්සේෂන් බල්ලෙකු මෙන් ජයසූරිය සර් කෝපාවිෂ්ඨව අපගේ පන්තියට ආවේය​. 

" කෝ කව්ද අර සද්දයක් කරපු කෙනා ? නැගිටිනවා බලන්න " 

කොල්ලෝ මීක් සබ්දයක් නැත​. මම කවකට්ට ගෙන වෘත්තයක් ඇන්දෙමි. 

කෝ කවුද කෑගහපු ලමයා ? ජයසූරිය සර් වේවැළ උලුක්කු කරගෙන ඇසුවේය​. 

අපගේ පන්තියේ කොල්ලෝ මාරය​. මිනියක් මැරුවද පාවා නොදේ. කිසිවෙකු කට අරින්නේ නැත​. 

මේ හොඳට මතක  තියාගන්නවා ගින්දර එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එපා "  ජයසූරිය සර් අපිට වෝනිං එකක් දී ගියේය​. 

" තව පොඩ්ඩෙන් උඹ කණයගෙන් අම්බානක කනවා " රණසිංහ මට කීවේය​. 

  ජයසූරිය සර් සැර ගතියක් පෙන්වූවාට ඔහු හොඳ ගුරුවරයෙකු විය​. වරක් මම දහය වසරේදී රත්නපුරෙන් ආ ළමයෙකු සමග ගෝරියක් දාගත්තෙමි. ඔහුගේ හිසට වෙනත් ළමයෙක් තට්ටුවක් දැමූ අතර ඔහු එය කලේ මා බව සිතා මට පහර දුන්නේය​. ඉක්බිති මමද මේ රත්නපුරේ සිට අළුතින් ආ කොළුවාට බිම දාගෙන පහර දුන්නෙමි. අපට සමාජ අධ්‍යනය උගන්වන ලද වැළිකල ටීච පැමින සටන නැවැත්වූ අතර අප දෙදෙනා තාවකාලිකව පන්ති දෙකකට දමන ලදි. 

දඞුවමක් ලෙස මාව දමා සිටි පන්තියට ජයසූරිය මහතා පැමිණ භෞතික විද්‍යා පාඩමක් ඉගැන්වීය​. ඔහු කෙතරම් රසවත් ලෙස මෙම පාඩම කලේද යත් මම ඔහුගේ ඉගැන්වීමට වශී වී මුළුමනින්ම පාඩමට අවධානය  යොමා සිටියෙමි. පන්තිය අවසානයේදී ජයසූරිය මහතා මට කතා කලේය.

" තමුසෙ මොකද මේ පිස්සු කෙලින්නේ තමුසෙට හොඳ ඉස්සරහක් තියනවා. ඒ නිසා මේ විකාර වැඩ කරන්නේ නැතුව ඉගන ගන්නවා"  ඔහු මට අවවාදයක් දුන්නේය​. 

ගුරුවරයෙකු ලෙස ජයසූරිය සර් මට දුන් අවවාදය මම තදින් ග්‍රහණය කර ගත්තෙමි. 

පාසලෙන් අස් වීමෙන් පසු මම වරක් ජයවර්ධන සර් හමු වීමට ඉස්කෝලයට ගියෙමි. එදින මම ජයසූරිය මහතා ගැන විපරම් කලද එදින ඔහු පාසලට පැමිණ සිටියේ නැත​. 

ජයසූරිය සර්ව මට යළි මුණ නොගැසුනද ඔහු කෙරෙහි මා තුල විශාල ගරුත්වයක් තිබේ. 

වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග