Friday, November 8, 2024

The Bridges of Madison County

 



 


Only the Bridges of Madison County Knew about our love 
Not a single soul was aware of our union 
How we fell in love and took care of each other 
How we lived for each other and how cherished our love
If the bridges could talk to you 
They would tell you a great story 
Sadly, many will not approve 
Many will not see 
They would judge us 
Label us as sinners 
But they never knew 
The strength of our love 
Our true feelings 
They were stronger than 
The Bridges of Madison County 

Ruwan M Jayatunge 

මනුතාපය හමුදා Version

 


පහත දැක්වෙන්නේ වික්ටර් හියුගෝ ගේ Les Miserables කෘතියේ සමාව දීම පිලිබඳ ප්රින්ස්ටන් විශ්ව විද්යාලයේ මහාචාරයවරයෙකු විසින් ලියන ලද ලිපියක කොටසකි.
මෙය කියවන විට මට අතීත සිදුවීමක් මතකයට ආවේය. 2003 වැනි කාලයක එක් හමුදා සෙබලියක් විවහාක හමුදා සෙබලෙකු සමග සබඳතාවක් පවත්වාගෙන ගිය අතර මතු වූ ප්රශ්න නිසා දෙදෙනාම වස පානය කොට දිවි නසා ගැනීමට තැත් කලහ. පුරුෂයා මිය ගිය අතර කාන්තාව දැඩි සත්කාර ඒකකයට ඇතුලත් කරනු ලැබ සුව වූවාය. පසුව මේ කාන්තාව ගේ විශාදයට ප්රතිකාර කිරීම සඳහා කායික වෛද්ය විශේසඥ වෛද්ය නිමල්කා ආරියරත්න මහත්මිය විසින් මවෙත යොමු කලාය. ඇය මානසිකව සුවපත් වූ පසු හමුදා නිලධාරීන්ට ඇයට විනයානුකූලව දඞුවම් කිරීමට අවශ්ය වූහ. මෙහිදී කර්නල් රොහාන් කඩුවෙල
Rohan Anil Kaduwela
(වර්තමානයේ ජෙනරාල්) මා වෙනුවෙන් අදාල නිලධාරීන් හමුවී ඇයට සමාවක් දීමට යෝජනා කලේය. එහෙත් මනුතාපයේ ජන්තු වැනි නිලධාරීන්ට නීතිය මිසක සමාව යන පදය එකවර තේරුම් ගියේ නැත. එහෙත් කර්නල් රොහාන් කඩුවෙල මහතාගේ බලපෑම මත මේ සෙබලියට සමාව ලැබුණි. මේ වන විට ඇය හොඳ ජීවිතයක් ගත කරනවා විය හැකිය. අතීතයේ ඇය අතින් සිදුවූ වැරදි මත වර්තමානය සහ අනාගතය දඞු කඳේ ගැසීම කෙතරම් අසාධාරනද යන්න මේ කතාව අපට පවසයි.

Hugo repetitively reminds the significance of Javert’s obsession when Javert’s view of forgiveness is concerned. When a person admits they do wrong, forgiveness is not even considered in Javert’s eyes. Victor Hugo describes Javert’s cold heart by saying, “Reflection was something to which he was unused, and he found it singularly painful” (1105). Even with Fantine, who admits she had done wrong with hitting a man as self-defense, mercy did not even cross Javert’s mind. Because Fantine is a prostitute, Hugo emphasizes that it is still a crime to Javert. Victor Hugo wants the reader to understand that unlike Jean Valjean, who has compassion for Fantine, Javert has a hardened heart. When speaking to Jean Valjean about forgiveness, Javert says, “In fact, your kindness to others has only served to increase my anger toward you. Your kindness is what I see as a false kindness - the kind that disrupts society” (Reimann 70). Javert is baffled why Jean Valjean would even consider forgiving someone who does not deserve it; especially when he is the one being forgiven. One significant example is when Jean Valjean is living as a mayor and forgives Javert instead of punishing him for accusing him of being a criminal. Hugo also wishes the reader to see the importance of Javert’s views when Jean Valjean does not kill Javert in the barricades. Javert assures Valjean that he will continue to seek him out and believes Valjean’s choice of letting him go to be poor judgment.

Sunday, October 27, 2024

දුක්ඛ සත්‍ය සහ සාවද්‍ය අර්ථකථනය

 




බුදුන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරන ලද දුක්ඛ සත්‍ය හෙවත් ලෝකය ඇසුරු කරගෙන දුක පවතින බව කිය සංකල්පය බොහෝ බෞද්ධන් විසින් වරදවා වටහාගෙන  තිබෙන බව පෙනී යයි. සිදුහත් කුමරාට ලෝකයේ පවත්නා දූක පිලිබඳ යම් අවබෝධයක් කුඩා කාලයේ සිට ලැබෙන්නට ඇත​. කුඩා කාලයේ සිට මාතෘ වියෝගය​, තමන් සහ ඥාතීන් වියපත් වනවා දැකීම​, මිනිසුන් ගේ මරණ දැකීම (එම කාලයේ ළදරු මරණ අනුපාතය ඉහල අගයක් ගත් අතර වයිරස් රෝග නිසා ගම් පිටින් විනාශ විය​. මිනිසුන් බොහෝ ගනනක් මරු දුටුහ)​. මෙකී කාලයේ යුද්ධ බොහෝ සිදුවූ අතර යුද ආතතිය යුද ක්ලමථය සමාජය පුරා පැතිර ගියේය​. නිසි ප්‍රතිකාර ක්‍රමයන් නොතිබූ නිසා මිනිසුන් බොහෝ දෙනෙකු ලෙඩ රෝග නිසා දුක් වින්දහ​. මෙම සමාජ ව්‍යසන සිදුහත් කුමරාට අවබෝධ කර ගැනීමට සතර පෙර නිමිති අවශ්‍යම වූයේ නැත​.  බුදුන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරන ලද දුක්ඛ සත්‍ය යනු විශ්වය දුකින් පිරුණු ආස්ථිත්‍යයක් බව සිතීම දෝෂ සහිතය​. බුදුන් විසින් වදාළ දුක්ඛ යන වචනය ඉතා ගැඹුරු දර්ශනයකි. පහත දැක්වෙන්නේ දුක්ඛ යන බෞද්ධ සංකල්පය පිලිබඳ මා විසින් ලියන ලද ලිපියකි. එහි සිංහල පරිවර්තනයද දැක්වේ. 

වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග 


The Concept of “Dukkha” in Buddhist Philosophy

by Dr Ruwan M Jayatunge M.D. PhD 

ඉංග්‍රීසි ලිපිය සඳහා ලින්කුව ; https://transyl2014.blogspot.com/2023/12/the-concept-of-dukkha-in-buddhist.html


 දුක්ඛ යන බෞද්ධ සංකල්පයෙන් පැවසෙන්නේ කුමක් ද ?

**************************************************************

( වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග විසින් ලියන ලද The Concept of “Dukkha” in Buddhist Philosophy ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය. පරිවර්තනය හර්ෂිනී ජයසුන්දර  )
 
දුක්ඛ" යන බෞද්ධ සංකල්පය මගින් පැවැත්මේ (existence)  සැබෑ ස්වභාවය විස්තර කරයි. එහි ගැඹුරු දාර්ශනික අර්ථයක් ඇත. "දුක්ඛ" යන වචනය බොහො විට වරදවා වටහාගෙන ඇතිවා මෙන්ම වරදවා භාවිත කරද ඇත. "දුක්ඛ" යන වචනයේ අර්ථ්‍ය හුදෙක් "දුක්වීම " හෝ "දුක් විදීම" නොවේ. දුක්විදීම යන්නෙහි අර්ථය කායික, මානසික, සාමාජයීය, ආධ්‍යාත්මික සහ මනෝ ව්‍යාධිමය විඳවීමයි. එය කායික, චිත්තවේගීය, සහ මානසික වේදනා ඇතුලත් අත්දකීමක් විය හැක. මෙවැනි ආකාර විදවීම් චිකිත්සක හෝ සමාජ - ආර්ථික මැදිහත් වීම හරහා අවම කරගත හැක. එහෙත් දුක්ඛ" යන බෞද්ධ සංකල්පය එසේ චිකිත්සක මැදිහත් වීමෙන් හෝ සමාජ ආර්ථික ක්‍රම වේදයන් මගින් ඉවත් කර ගත නොහැක.

බුදු දහමේ එන "දුක්ඛ" යන වචනය කායික  ආත්මීය දුක්වේදනා අභිබවා යන සවිඥ්ඥානික අත්දැකීමකි. එය වචන වලට සෘජුව පෙරලිය නොහැකි සංකල්පයකි.  එය දුසාධ්‍ය  විඳවීමක් නොවේ. දුක්ඛ යනු විඳවීම් , බලාපොරොත්තු සුන්වීම්, වේදනා, අවාසනාවන්තකම් හෝ අධෛර්‍ය නොවේ. එනම් සම්පූර්ණ අශුභවාදයද නොවේ. එය බහුමාන සංකල්පයක් වන අතර භාෂාමය අර්ථයක් දිය නොහැකි සංකීර්ණ සංකල්පයකි.

දුක්ඛ යනු  මනුශ්‍ය ශරීරයේ මනුශ්‍ය පැවැත්මේ , ලෝකයේ   යථා ස්වරූපය මත පදනම් වූ විඥ්ඥානමය සහ විශ්වීය අත්දැකීමකි. එනම් "දුක්ඛ" යනු සැබෑ මනුශ්‍ය තත්වය පෙන්වා දෙන විශ්වීය සංකල්පයකි. බොහෝ බෞද්ධ භික්‍ෂූන් ද මෙම  දුක්ඛ යන සංකල්පය වරදවා වටහා ගෙන ජීවිතය දුක් වේදනා කම් කටොළු පිරි අවාසනාවන්ත තත්වයක් ලෙසට  හුවා දක්වමින්  දේශනා පවත්වති. එම නිසා බොහෝ බෞද්ධයන් ජීවිතය අශුභවාදයක් ලෙස දකිති. ඔවුන් වර්තමාන  ජීවිතය  පිලිබඳ මන්දෝත්සාහී වී මරණින් පසු ලෝකයක් පිලිබඳව උනන්දු වෙති. 

බොහෝ බටහිර උගතුන් පවා  දුක්ඛ  යන බෞද්ධ සංකල්පය අර්ථකතනය කලේ පොදුවේ දුක් විදීම / විඳවීම යන අර්ථයෙනි.  මෙයට හේතු වූයේ ප්‍රංශ දාර්ශනිකයෙකු වූ ඇනටෝල් ෆ්‍රාන්ස් විසින් එය වැරදි ලෙස පරිවර්ථනය කිරීමයි. ඔහු මේ "දුක්ඛ" යන්න souffrance ලෙස ප්‍රංශ භාශාවට පරිවර්ථනය කල අතර පසුව එය suffering  ලෙස ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කෙරිනි. එතැන් පටන් බටහිර විද්වතුන් "දුක්ඛ" යනු අශුභවාදයෙන් සහ බලාපොරොත්තු සුන්වීමෙන් පිරුනු මිනිස් පැවැත්මේ අඳුරු පාර්ශවය සංකේත්වත් වන බව  සිතූහ.

මිනිස් ජීවිතය දරාගත නොහැකි දුක් පීඩා වලින් පිරී තිබේද? මම සෝවියට් සංගමයේ ගුලාග් සිරකරුවන් , හෝලකෝස්ට් වින්දිතයන් වූ යුදෙව් ජාතිකයන්  සහ යුද සිරකරුවන්  (POW) මෙන්ම දරාගත නොහැකි වදහිංසා වලට මුහුණ දුන් පුද්ගලයන් සමග කතා කර ඇත්තෙමි. ඔවුන් ගේ ශාරීරික මානසික දුක් වේදනා සැබෑවන් වූවද   බොහෝ දෙනෙක් එකඟ වූ කරුණක් වන්නේ මෙසේ දුක් වේදනා හෝ වහල් භාවය තිබියදීත් ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ ප්‍රීතිමත් වූද තෘප්තිමත් වූද අවස්ථා තිබූ බවයි. ඔවුන්ගේ දුක් වේදනා , විදවීම් නොතකා ඔවුන්ට තම ජීවිත වල අභ්‍යන්තරයේ තෘප්තිමත් අවස්ථා (self-content) තිබුණි. මෙය පරිනාමය හරහා මිනිසුන් විසින් ඇති කරගත් සහජ පැවැත්මේ යාන්ත්‍රණයක් විය හැක.  

ස්මිත් මහතා වසර 84 ක් ඵලදායී ජීවිතයක් ගත කලේය. ඔහුට ප්‍රීතිමත් ළමා කාලයක්, හොද අධ්‍යාපනයක්, ගෞරවනීය වෘත්තියක් සහ ඵලදායී වැඩිහිටි ජීවිතයක් තිබුණි. ඔහුගේ ජීවිතයෙන් වැඩි කාලයක් ඔහුට ප්‍රීතිය තිබුනි. ඔහුගේ ජීවිතයේ ආතතිය, නිශේධනාත්මක බව සහ බලාපොරොත්තු සුන්වීම යනාදිය නොසලකා ඔහු ධනාත්මක දෘශ්ඨියක් දැරීය. වයස 84 දී මහළු වියේ සිදුවන දුක් විදීමකින් තොරව ස්මිත් මහතා නින්දේදීම මිය ගියේය.  ස්මිත් මහතා යනු කල්පිත චරිතයක් වූවද ස්මිත් මහතාට සමාන ජීවිත ගතකල බොහෝ දෙනා අප දකිමු. ජීවිතය දුක් කම්කටොලු වලින් පිරී ඇති බව ඔවුන් කවදා හෝ පැමිණිලි කර තිබේද?

දුක් වේදනා බාහිර සාධක විය හැක. මානසික අවපීඩනයෙන් (depression) පෙලෙන පුද්ගලයෙකු ඔහුගේ වැරදි දෘශ්ඨිය, සෘණාත්මක ජීවන දර්ශණය සහ හානිකර සංජානන හේතුවෙන් දුක් විදිය හැක. යුද්ධයෙන් විනාශ වූ ප්‍රදේශයක මිනිසෙකු එහි පවතින භූ - දේශපාලණික හේතු නිසා දුක් විදිය හැක. මොළයේ රසායනික සමතුලිතතාවය වෙනස් වීම නිසා පුද්ගලයෙකු (අභ්‍යන්තර  හේතූන් නිසා) දුක් විදිය හැක. මොළයේ රසායණික සමතුලිතතාවය වෙනස් හට ගන්න විශාදය හෝ  මනෝ ව්‍යාධික රෝග තත්වයෙන් පෙලෙන පුද්ගලයෙකු ගැන සිතන්න.   ඔවුන්ට  ඖෂධ  මගින් මොළයේ රසායණික තත්වයන් යාමනය කොට ඔවුන් ගේ දුක් සහිත විඳවීමට සමාප්තියක් ලබා දිය හැකිය. "දුක්ඛ" යනු සියදිවි නසා ගැනීමේ චේතනාවන් සමග සම්බන්ධ වූ සායනික, මානසික අවපීඩනය, ලෞකික දුක් වේදනා, විරසක වීම් හෝ ජීවිතයේ වේදනාව නොවේ. මෙම තත්වයන් සදහා මානසික අවපීඩන සදහා භාවිතා කරන ඖෂධ මනෝ චිකිත්සාව මගින් ප්‍රථිකාර කල හැක. තවත් සමහරෙක් තමන් දුක් විදින බව නොදනී. නිදසුනක් ලෙස, ඇල්සයිමර් රෝගයෙන් පෙළෙන රෝගියෙකු උදාහරණයට ගන්න​. ඔහුට තම ජීවිතයේ විඳවීම පිලිබඳව අදහසක් නොමැත. මේ අනුව දුක්ඛ යනු එදිනෙදා ජීවිතය සමග බැඳී තිබෙන අප්‍රසන්නතා නොවේ. දුක්ඛ" යනු ජීවිතයේ විශ්වීය රෝග පිළිබද යථාර්ථයයි.  . 

අතීතයේ සිටි මිනිසුන් වසූරිය, පෝලියෝ, සරම්ප සහ රුබෙල්ලා වැනි රෝග වලින්  පීඩා වින්දහ. වෛද්‍ය විද්‍යාවේ දියුණුවත් සමග මෙකී රෝග ආශ්‍රිත දුක් විදීම් තුරන් කරන ලදි. ඒ හේතුවෙන් අප මේ බෝවන රෝගවලින් තව දුරටත් පීඩා නොවිදින්නෙමු.  

වයසට යෑම  වේදනාව සහ අසහනය සමග සම්බන්ධ විශ්වීය සාධකයකි. මෙය මහ​ළු විය හා සම්බන්ධ දුක් වේදනාවයි. වියපත් වීමත් සමග කායික සහ මානසික පරිහානිය නිසා දුක් වේදනා ඇතිවේ. වයස් ගත වීම දුකකි. කෙසේ වෙතත් නවීන විද්‍යාත්මක තාක්ෂණය, විශේෂයෙන් ජාන ප්‍රථිකාර මගින් වයසට යෑමේ ක්‍රියාවලිය මන්දගාමී වේ. සමහර විට ඉදිරි වසර 100 සිට  200 අතර කාලය තුළ වෛද්‍ය විද්‍යාව විසින් වයස්ගතවීම පමා කිරීමේ  ප්‍රථිකාර දියුණු කරනු ඇති අතර මිනිසුන්ට අවුරුදු 250- 300 දක්වා වූ කාලයක් ජීවත් වීමට හැකිවනු ඇත. එහෙත් මෙමගින් පවා "දුක්ඛ" යන්න නොවිසදේ. මක් නිසාද යත් වයසට යෑම සහ අභාවය නොවැලැක්විය හැකි අතර  අවසානයේ මිනිසාට මරණය නම් විශ්වීය වේදනා අත්දැකිමට මුහුණ දීමට සිදුවන බැවිනි. 

වෛද්‍ය විද්‍යාව බොහෝ රෝග සදහා ප්‍රථිකාර සොයාගෙන ඇත. සමහර විට තවත් වසර 200 - 300 ක් අතර කාලයේදී, පිලිකා ඇතුලු බෝ නොවන සහ බෝවන රෝගවලින් 95% ක් මානවයාගෙන් තුරන් වනු ඇත. එවිට ලෙඩ දුක් යනු මිනිසාට දුක් වේදනා ගෙන දෙන සාධකයක් ලෙස නොසැලකනු ඇත. 

සත්‍ය වශයෙන්ම මරණය දුකකි. වෛද්‍ය විද්‍යාවට මිනිසාගේ ආයු කාලය දීර්ඝ කල හැක. ජෛව - මුද්‍රණ තාක්ෂණය මගින්  සහ අනිකුත් අභ්‍යන්තර ඉන්ද්‍රියයන් ප්‍රකෘතිමත් කල හැක. මෙම පියවරෙන් දීර්ඝායු ලබාදිය හැකි අතර මරණය වැලැක්විය නොහැක. එබැවින් මරණය මිනිස් පැවැත්මේ කොටසක් වනු ඇත. "දුක්ඛ" යන්න මරණයේ සාංකාව සමග බැදී පවතී. 

දුක් පීඩා විදීම පුද්ගලික මෙන්ම පොදු කාරනයකි. විශ්වීය දුක් වේදනා යන්න පුළුල් පරාසයක් ඇති මිනිස් අත්දැකීම් ආවරණය කරයි. එයට මානසික, භෞතික, සාමාජීය මානයන් ඇත. මෙම විශ්වීය ලක්ශන සෑම මිනිසෙකුටම පොදු වේ. මෙහි ප්‍රථිපලයක් ලෙස මෙම විශ්වීය ලක්ශන මගින්  සවිඥ්ඥානික අවබෝධයක් ගෙන දෙයි. ජීවිතය තව​ දුරටත් අර්ථවත් නොවන බව (lack of meaning) ඔවුන්ට හැගී යයි. මෙය පැවැත්ම සමග එන සාන්දෘෂ්ඨික කාංසාවේ (existential anxiety) ප්‍රතිඑලයකි. මේ  සාන්දෘෂ්ඨික කාංසාව   "දුක්ඛ" වේ.  

ජීවිතයේ අරමුණක් නොමැති කම දුකට හේතු විය හැක. මිනිසාට සෑම පහසුකමක්ම සහ ද්‍රව්‍යමය දේ තිබුනද ඔවුන් බොහෝ විට ජීවිතයේ අරථ විරහිත භාවයට ගොදුරු වෙති.ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ අරමුණ පිලිබඳ පැහැදිලි හැගීමක් නැත. වික්ටර් ෆැරන්ක්ල්ට අනුව මිනිසුන්  සාන්දෘෂ්ඨිකහිස් බව පුරවන්නේ සුඛ විහරණය, බලය, ද්‍රව්‍ය වාදය , වෛරය, කම්මැලිකම, ස්නායු උමතුවෙන් සහ බලකිරීමෙනි. ජීවිතයේ අරමුණක් නොමැති කම නිසා " දුක්ඛ" ඇති වෙයි.

සමහර බෞද්ධ ග්‍රන්ථ වල සදහන් වන්නේ උපත යනු දුකක් බවයි. නමුත් ඒ සාමාන්‍ය දරු උපතක් ගැන නොවේ. දරු ප්‍රසූතියක් යනු දෙමාපියන්ට ප්‍රීතිමත් අවස්ථාවකි. බෞද්ධ සන්දර්භය තුල උපත යනුවෙන් අදහස් වන්නේ මමත්වයේ (ego) උපතයි. මමත්වයේ උපත සහ එහි පැවත්ම විශ්වීය දුක්ඛිත තත්වයට හේතුවේ. මෙමගින් මිනිසා තමා පිළිබද ව්‍යාජ හැගීමකට පත්වෙයි. ඔහුගේ විශ්වාසයන් වෙනස් වූ විට හෝ අභියෝගයට ලක්වූ විට ඔහු ඔහුගේ ව්‍යාජ මමත්වය නිසා අසහනකාරී සහ සාංකාමය තත්වයට පත්වෙයි. 

දුක්ඛ" යනු ලෞකික දුක් වේදනා, සාමාන්‍ය වශයෙන් වූ අසතුටුදායක බව නොසන්සුන් කම හෝ දැඩි මානසික වේදනාව නොවේ. දුක්ඛ යනු ලෞකික දුක් විඳීම  නම් එයද තාවකාලික වූවකි. එයද සදාකාලික නොවන දෙයකි. නමුත් "දුක්ඛ" යන්නට ඇත්තේ ගැඹුරු විශ්වීය අර්ථයකි. "දුක්ඛ" යන්නෙන් සංඛේතවත් කරන්නේ බියෙන් හා දුක්ඛිතභාවයෙන් පිරුනු මිනිස් පැවැත්මේ අඳුරු  ස්වභාවය නොවේ. එය එම පැවැත්මේ අව්‍යාජ ස්භාවයය ඉස්මතු කරයි. "දුක්ඛ"යනු මමත්වයේ අනිත්‍ය ස්වභාවයයි.  "දුක්ඛ" යනු අශුභවාදී හෝ ශුන්‍යවාදී සංකල්පයක් නොවේ. එයින් සතුටේ සිට බලාපොරොත්තු සුන්වීම දක්වා වූ චිත්තවේග මාලාවක් නියෝජනය වේ.

දුක්ඛ" යන්නෙන් පැවැත්මේ සත්‍ය වූද නිවැරදිවූද ස්වභාවය විස්තර කරයි. පැවැත්ම රැඳී තිබෙන්නේ අනිත්‍යතාවය, දුක්ඛ සහ අනාත්මභාවය පදනම් කර ගෙනය​. මේ ත්‍රිත්වය එකිනෙක මත රඳා  පවතින අතර අන්තර්සම්බන්ධිත සාධක වෙති.  

අනිත්‍ය යනු ස්ථිර සහ අඛන්ඩ පැවැත්මෙන් තොර වීමයි. අනිත්‍ය බව විසින් ස්ථිර මිනිස් ආත්ම සංකල්පය ප්‍රතික්ශේප කරයි. විශ්වය වනාහි ඇදහිය නොහැකි තරම් විශාල වූද සංකීර්ණ වූද නිරන්තරයෙන් වෙනස් වන්නා වූද ප්‍රපංචයකි. විශ්වයේ ස්ථිර භෞතික හෝ මානසික පැවැත්මක් නොමැත. පුද්ගල මට්ටමෙන් මෙන්ම පොදු මට්ටමෙන්ද ලෝකය නිරන්තරයෙන් වෙනස් වෙමින් පවතී.

බුදු දහමට අනුව හැගීම්, සහ සංජානනයන් ද අනිත්‍ය වේ. එමෙන්ම  විඥ්ඥානයද (consciousness) අනිත්‍ය වේ. යමෙක් මෙම අනිත්‍ය වූ ලෝකයේ යථා ස්වභාවය තේරුම් නොගෙන එයට ප්‍රථිරෝධය දැක්වීමට උත්සාහ කරන විට දුක උපදී. ඔහුට වෙනස් වීමට උවමනා නැත. නමුත් ඔහු වටා ඇති සියල්ල නිරන්තරයෙන් වෙනස් වීමට භාජනය වේ. ඔහුට නැවත කිසි විටෙක කලින් සිටි මොහොත හෝ අත්දැකීම වෙත ආපසු යා නොහැක. පුද්ගලයා වයස්ගත වේ. ඔහුට සදහටම තරුණ වී සිටිය නොහැක. මෙම ක්‍රියාවලිය පුද්ගලයා තුල දුකක් ඇති කරයි. පුද්ගලයාට තමාට සහ තම ආදරණීයයන් සදහා ලෝකයක් අවශ්‍ය වේ. නමුත් මරණය වැලැක්විය නොහැක. කිසිවෙකුට එයින් ගැලවිය නොහැකිය. මරණයට ඇති බිය සහ එම ක්‍රියාවලිය මෙම "දුක්ඛ" සංකල්පය සමග බැඳී  පවතී.  

ලෝකය මායාවන්ගෙන් පිරී ඇත. මිනිසා තමා   විසින්, මවා ගත් බොහෝ මනෝ සංකල්ප සැබෑ ලෙස පිලිගනී. ශාරික සහ මානසික මමත්වය සැබෑ ලෙස ඔහු පිලිගනියි. ආත්මය යනු විචිත්‍ර වූ සවිඥ්ඥානික වස්තුවක් ලෙස වටහා ගත්තද එහි ඇත්තේද "මම" යන මායාවය. මොලයේ ස්නායු ක්‍රියාකාරිත්වය හරහා මෙම මායාවන් විසින් මමත්වය නිර්මානය කරයි. මොලයේ ස්නායු ක්‍රියාකාරිත්වය හරහා මෙම මායාවන් විසින් මායාමය අනන්‍යතාවයක් නිර්මාණය කරයි. තමා පිලිබද මායාමය හැගීමක් ඇතිකිරීම සදහා මොලය එහි අත්දැකීම්, සිතුවිලි සහ හැසිරීම් යොදාගනියි. සමහර ස්නායු විශේසඥයන්ට අනුව මොලය නිර්මාණශීලී යන්ත්‍රයකි. මම යනු තනි වස්තුවක් නොවන අතර එය සංවේදනයන්, සංජානන සහ සිතුවිලි වල එකතුවකි. සියලුම භෞතික සහ මානසික තත්වයන් පාරභෞතික වශයෙන් සත්‍ය නොවේ. මම යනු මොහොතින් මොහොත ගලායන ස්වභාවයක් වන අතර මම යනු ස්ථිර ගතිකයක් බව සිතන තැනැත්තා  මෙම මායාවට හසුවූ විට "දුක" උපදී.   

"දුක්ඛ" යනු පැවැත්මේ සැබෑ ස්වරූපය තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වීමයි. එය ජීවිතයේ විවිධ අවස්ථා නිසා ඇතිවන ආතතිය, ගැටුම්, බාධා, වෙනස්වීම්, නිසා ඇති වන වෙනස් වීමයි. එයසෑම මිනිසෙකුම අත්විදින, අධ්‍යාත්මික වූ අර්බුදයක් වන අතර සමහරු එය අර්ථ විරහිත ලෙස දකිති. දුක්ඛ යනු තාර්කික මිනිසෙකු හා අතාර්කික ලෝකය අතර ගැටුමයි. "දුක්ඛ" ලෝකයේ සමස්ථ පැවැත්ම හා බැදී පවතී. 

ලෞකික පුද්ගලයෙකු දුක් වර්ග දෙකක් අත්විදියි. පලමුවැන්න සෞඛ්‍ය ගැටළු සහ සමාජ - ආර්ථික ගැටළු නිසා ඇතිවන දුක්ඛිත ජීවන තත්වයයි. මෙවැනි ගැටළු ලෞකික  මැදිහත්වීම් මගින් නිවැරදි බවට පත්කරගත හැක. දෙවැනි දුක් වර්ගය වන්නේ "දුක්ඛ" ලෙස හැදින්වෙන දුක් වේ. "දුක්ඛ" යන්න ලෞකික දුක් විදීම අභිබවා යන්නකි.  ලෞකික    මැදිහත්වීමකින් මෙය නිවැරදි කල හෝ සහනය ලබා ගත නොහැක. 

"දුක්ඛ" යනු අශුභවාදය හෝ නරුමභාවය නොවේ. " දුක්ඛ" යන්න මානව ස්වභාවයට විශ්වයේ යථාර්ථයට සම්බන්ධ දෙයකි. "දුක්ඛ" යනු පිළිතුරක් නැති ප්‍රහේලිකාවක් නොවේ. බුදුන් වහන්සේ " දුක්ඛ" යෙහි ඇති විස්තීරණ ස්වභාවය සහ දුකින් මිදීම විස්තර කරන ලද අතර මුලින්ම දුක්ඛ සංකල්පය නිවැරදිව අවබෝධ කළ යුතු ය. එසේම  දුක්ඛ නිරෝධයට තුඩු දෙන  ආර්‍ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගය අනුගමනය කල යුතුය​.


 

 

Friday, October 25, 2024

Deconstruction of the Movie Crash




Ruwan M Jayatunge M.D. PhD 


Crash is a 2004 American movie that discusses racial relations in America. The movie is about racial and social tensions in Los Angeles and was inspired by real-life events. Crash received several awards and nominations. 


Self-Fulfilling Prophecy and the Movie “Crash”

 (a)    The self-fulfilling prophecy is a self-made assumption based on future events, and often the person has a belief that it will come true. It is a statement that alters actions based on the person’s hidden wishes and expectations. Our thought processes guide our actions; therefore, self-fulfilling prophecies often come true. There is positive feedback between belief and behavior. The person subconsciously guides his self-fulfilling prophecy until it becomes a reality.

In the movie Crash, it applies on numerous occasions. For instance, at the restaurant, Anthony and Peter come to the assumption that they will not get a proper service due to their skin color. They were the only African Americans among the white folks. This assumption was based on their prior experiences, and subconsciously, they anticipated the outcome. They were not very responsive and friendly to the waitress who served them. The waiting period for the service and the welcome they received from the waitress were evaluated via a racial point of view.   They were not satisfied with the service that they received at the restaurant, and it was evident to them when they walked in. Because they went to the restaurant with a self-fulfilling prophecy.  Their behavior was based on a self-fulfilling prophecy, and obviously, when one party is cold and unresponsive, the other party (the waitress) becomes numbed too. They came to the postulation that the waitress did not give them an appropriate service because she thinks that black people do not give good tips for the service they receive. Anthony and Peter did not give her a tip. But the fact remains that they were served by a black waitress.

 (b)   The self-fulfilling prophecy applies to Jean when she sees Anthony and Peter (at the street scene) outside the restaurant. While walking with her husband she sees two black men and as a defensive reaction, she gets closer to her husband. According to Jean, she sees these two young black men as a danger. She is being reinforced by the media on violence and black youth. Therefore, her reaction was obvious. She subconsciously realized a threatening situation and her behavior pattern changed drastically. A minute before she was arguing with her husband and when her instincts apprehended a situation that could be threatening she ended the argument and held her husband’s hand.

Jean had a self-fulfilling prophecy when she saw Anthony and Peter. She anticipated any type of harm from them. Her self-fulfilling prophecy became a nightmare when the two black men grabbed Jean and her husband. A gun was pointed in front of her face, and their car was apprehended. Hence, the self-fulfilling prophecy became a reality.

  

2) Ethnocentrism displayed in the movie

Ethnocentrism is the tendency to believe that one's ethnic or cultural group is centrally important, and that all other groups are measured in relation to one's own ethno cultural standards.  As Haviland (2001) postulates, Ethnocentrism is the belief that one’s own culture is superior in every way to all others.

Ethnocentrism was displayed in the movie on several occasions. The interactions between  Detective Waters and his partner Ria are often decolorized by the ethnocentrism factor.

When  Detective Waters was having sexual intercourse with Ria he gets a call from his mother. Then he says that he cannot talk to her because he is having sex with a white woman. Ria is a Latin American woman. Her father is from Puerto Rico and mother is from El Salvador. For Detective Waters who is an African American, any person who has less skin pigmentation -melanin and looks fair is white.  This concept may be stemming from his initial understanding of color differentiation and ethnocentric schemas. This is a very thought-provoking concept.  

During Hitler’s regime, the NAZI government had several parameters to determine a white Aryan. He or she had to be pure German without any racial contamination, must have white skin, blond hear and blue eyes.

Ria was stunned by the way Waters answered his mother, stating that he was having sex with a white woman. According to Latin American culture, sex is something that you do not discuss with your parents and it is a very private thing.  The religious influence could have influenced Ria to be upset too.   The surveys reveal that 71% of the Latin American population consider themselves Catholic (Fraser 2005) In Catholicism casual sex is regarded as a sinful act and revealing it to one’s mother while committing the act makes it more immoral.  

Another event where ethnocentrism could be seen was the conversation between officer, John Ryan and   Shaniqua Jonson. The officer, John Ryan, was upset following his father’s chronic urinary infection and called the clinic. The receptionist does not go out of her way to help the old man and sounds very bureaucratic. When Ryan asks her name, she says that her name is Shaniqua. The name sounds alien to him. Immediately he realizes she was a colored woman. Then he becomes verbally aggressive and uses racial slang.
 

3)  The movie Crash and the roots of racism

 Farhad ; Farhad is a Persian who views society in terms of racial spectacles. According to his interpretation, people are hostile to him and habitually try to cheat him. People, especially white Americans, misunderstand him as an Arab.  When there is an anti-Arabian emotion in the USA after 9/11, he is very particular about his ethnic identity.

He lives in a hostile neighborhood and frequently faces mob attacks. Following these assaults, he decides to buy a gun for self-defense. When Farhad and his daughter are at the gun store, they debate whether to buy a gun or not. The conversation goes on in Persian for a long time, and the white salesman loses his temper. He calls Farhad - Osama (means Osama bin Laden) and asks him to plan the Jihad or the holy war in Farhad’s own time without wasting his.  This ignites his anger because it was again a misapprehension of his ethnic identity. Secondly, it was a racial insult, calling him Osama.

The second event occurs when the locksmith asks him to change the door. For Farhad, anyone outside his ethnic group is a suspicious character. He often calls them cheaters. When the locksmith recommends him to change the door, he thinks that the locksmith who belongs to the Latin American ethnic group tries to fool him.  Farhad scolds the locksmith and demands him to fix the lock.  

In  Farhad's case, the roots of racism stemming from both externally as well as internally. After living in the North American culture for many years, he faces numerous racial humiliations. He was identified as an Arab and was sometimes subjected to harassment. After the 911 attacks at the World Trade Center and Pentagon, the anti-Islamic wave became more potent in the USA.  People like Farhad who are Persian and have nothing to do with the fundamental Islamic stream, became the scapegoats. They were not integrated into mainstream American society and were left as misfits. At the gun store, Farhad yells that he is an American. But the white salesman sees him as an Arab who conspires to cause a calamity in American society.

Internally, every mishap and erroneous human interactions were interpreted as racially motivated offenses. Farhad was a person who had poor communication skills and immature interpersonal relations with anyone outside his racial group. Farhad regarded any inappropriate expressions as racial slang. He never thought that these types of arguments would occur among the white people too. With his past experiences, he became more vigilant and obsessed with what other people (anyone outside his ethnic group) said or did to him. Although Farhad felt that he was a victim of racial discrimination, ironically, there is a racist inside Farhad’s heart.




Friday, October 11, 2024

The Death of a General: George S. Patton, Jr.




George S. Patton was affected by combat stress. He disregarded war trauma and once slapped a shell-shocked soldier. He was utterly disrespectful towards the Russians, who were a major part of the allied campaign. Even Gen Eisenhower could not control him. At the end of the war, he made a public statement about a new world order: the Anglo-Americans controlling Europe. Stalin was suspicious. Moreover, he urged Gen Eisenhower to give him an order to attack the Russian troops based in Germany. He walked the line, and the US authorities wanted to get rid of him. Most probably, they staged a fatal accident and instigated Patton's end. 

Find Us On Facebook