මා සුමිතුරු කාෂ්මීරයේ ආර්. පී සිං
අපගේ වෛද්‍ය පීඨයේ ඉන්දියානුවන් බොහෝ දෙනෙකු වූහ. ඔවුන් ඉන්දියාවේ විවිධ ප්‍රදේශ වලින් පැමිනි නිසා ඔවුන් අතර අසමානතා බොහෝ තිබුනේය. එහෙත් මොවුන් බොහෝ දෙනෙකු මා සමග මිතුදම් පැවැත්වීය. මාගේ හොඳම ඉන්දියානු මිතුරන් වූයේ කාෂ්මීරයෙන් පැමිණි ආර් පී සිං , සුශිල් සහ ඔහුගේ සොයුරු අනිල් ය. ආර් පී සිං (රමින්දර් පෑල් සිං ) සික් ජාතිකයෙකු වූ අතර ඔහු මගේ කණ්ඩායමේ ඉගෙනුම ලැබීය. ආර් පී සිං ජොලි ආකරයකි. ගුරුවරුන් ගේ දෝෂාරෝපණ වලින් මිදී ආඳෙකු මෙන් ලිස්සා යන්නට දන්නෙකි. සුශිල් මට වඩා වසරක් ජේෂ්ඨ සිසුවෙකි. අනිල් වෛද්‍ය සිසුවෙකු නොවීය. ඔහු ඉගෙනුම ලැබුවේ විනිට්සාහි පොලිටෙක්නිකල් ආයතනයේය. මට ආර් පී සහ අනිල් නිතරම සුශිල් ගේ කාමරයේදී මුණ ගැසුනි.
කාෂ්මීරයෙන් පැමිණි මේ ඉන්දියානුවන් බොම්බේ නගරයේ සිට පැමිණි නිනාද් ඩික්සිත් , කේරලයෙන් පැමිණි ශ්රී නාත් භරතන් සහ ආන්ද්‍රා ප්‍රදේශ් සිට පැමිණි කවිතා පරචූරි සමග එතරම් පයුරු පාසාන පැවැත්වූයේ නැත. එහෙත් මම නිනාද් සහ ශ්රී නාත් භරතන් ගේ මිතුරෙකු වූයෙමි. නිනාද් ඩික්සිත් අපගේ වසරේ සිටි දක්‍ෂ සිසුවෙකි. ඔහුගේ පෙම්වතිය වූයේ කවිතායි. නමුත් පසුකාලයක අධ්‍යාපනය හමාර කොට ඉන්දියාවට ගිය නිනාද් කවිතා අතහැර දමා ඇමරිකාවට ගොස් විවාහයක් කර ගත් බව මට සැලවිනි. කවිතා ගැන ආරංචියක් නැත.
ශ්රී නාත් භරතන් දක්‍ෂ ගිටාර් වාදකයෙකි. ඔහු ඊගල්ස් , හූ (WHO) , බීට්ල්ස් , යන සංගීත කන්ඩායම් වල ගීත මිහිරි ලෙස ගායනා කරමින් ගිටාරය වැයුවේය. ශ්රී නාත් ගීත ගයන විට රුසියානු යුවතියන් ඔහුව වට කර ගනිති. වර්තමානයේ ශ්රී නාත් වකුගඩු විශේෂඥයෙකු ලෙස ඇමරිකාවේ සේවය කරයි.
බිහාර් වලින් පැමිනි අකිලේශ් කුමාර් බොහෝ ඉන්දියානුවන් අප්‍රිය කලේ ඔහු සැමදෙනා සමගම ගෝරි දමා ගැනීම නිසාය. පළවන වසරේදී ඔහු පන්ජාබයෙන් පැමිණි පරම්ජිත් සිං ට සුළු හේතුවක් නිසා පහර දුන්නේය. අකිලේශ් ගේ පහර කෑ පරම්ජිත් සිං ගේ නාසයෙන් ලේ ආවේය. කෙසේ නමුත් මෙය සමථයකට පත් විය. ඉන් පසු වසර දෙකකට පමණ පසු ඔහු සුශිල් ගේ සොහොයුරු අනිල්ට පහර දුන්නේය. එසේම නවක සිසුවෙකු වූ මධුශන්කර් එංගලන්තයට ගොස් එක් කනක කරාබුවක් දමාගෙන සිටි නිසා ඔහුටද පහර දෙනු ලැබීය.
අකිලේශ් කුමාර් මා දකින් විට මා දෙස නොබලා ගියේය. එයට හේතුවක් වූයේ මම සුශිල් සහ අනිල් ගේ මිතුරෙකු වීමය. එසේම වරක් කිසිදු හේතුවකින් තොරව ඔහු මට බැන වැද පහර දීමට ආවේය. එම සිද්ධිය මෙසේය. තෙවන වසරේදී මම පැතලොජිකල් ඇනටමි දේශනයකට කලින් ගොස් ඉදිරි පේලියේ වාඩිවී සිටියෙමි. දේශනය පැවැත්වූයේ මහාචාර්‍ය කස්ලෝව් ය. කස්ලෝව් ගේ දේශන රසවත් නිසා මම එකී දේශන කිසිදා අතපසු නොකලෙමි. දේශනයට මහාචාර්‍ය කස්ලෝව් පැමිනීමට විනාඩි කීපයකට පෙර පැමිනි අකිලේශ් කුමාර් මා අසල ආසනයේ ඉඳගෙන ඔහුගේ ඩිප්ලොමැට් බෑගය මගේ දෙපා අසලින් තැබුවේය. ඔහු මෙය කලේ සිතාමතා බව මට පසුව වැටහුනි. ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ මා ප්‍රකෝප කොට මා සමග ගෝරියක් ඇද ගැනීමටයි. මේ බව නොදත් මම දේශනයට අවධනය යොමු කලෙමි.
දේශනය අවසානයේදී මා ඉදිරියට පැමිනි අකිලේශ් කුමාර් මා ඔහුගේ ඩිප්ලොමැට් බෑගය මගේ පාද වලින් තල්ලු කොට තිබෙන බව කියා මට පහර දීමට අත මිට මොලවා ආවේය. මේ අභූත චෝදනාව නිසා මම මොහොතක් වික්ශිප්ත් වූයෙමි .ඒ අතර තවත් ඉන්දියානු සිසුවෙකු වූ රන් ජොත් සිං අප අතරට පැමින අකිලේශ් කුමාර් ගේ අත අල්ලා ගත්තේය.
අකිලේශ් කුමාර් කෝපයෙන් රන් ජොත් සිං පසෙකට තල්ලු කරමින් මා වෙත එන්නට තැත් කරයි. මම බිය නොවූයෙමි. එහෙත් වෛද්‍ය පීඨය තුලදී ගුටි ගසා ගැනීම මට නුහුරුය. ඇරත් සෝවියට් සහ විදෙස් සිසුන් මේ ආරම්භ වීමට යන පොරය දෙස බලා සිටිති.
ඒ කාලයේ මම වයස අවුරුදු විසි තුනක විසි හතරක ශක්තිමත් තරුණයෙකු වූයෙමි. එසේම දිනපතා වියායාම කලෙමි. කිලෝ ග්‍රෑම් පණහක ඩම් බෙල් එසවූයෙමි. මස් , බිත්තර දිනපතා ආහාරයට ගත්තෙමි. තවද අප වෛද්‍ය පීඨයේ රුසියානු සිසුවෙකු වූ තට්ට ඔලෙග් වෙතින් කරාටේ සහ කේ ජී බී රහස් සේවාව භාවිතා කල සටන් ක්‍රම පුහුණු වූයෙමි. එකල මගේ දෑත් වානේ මෙන් ශක්තිමත් විය. වරක් උස මහත රුසියානු සිසුවෙකුටවත් එහා මෙහා කල නොහැකි වූ පිට්ටනිය තලන යෝධ ගල් තලන රෝදය මම ඉදිරියට ඇද්දෙමි. මේ නිසා අකිලේශ් කුමාර්ට මම බිය නොවූයෙමි. මට තිබුනේ වෛද්‍ය පීඨය තුලදී මෝඩයෙක් සමග ගුටි ගහගෙන දෙකාන් හෙවත් වෛද්‍ය පීඨයේ ඩීන් ලඟට යාමට වේදෝ යන බියයි. එම නිසා මම අකිලේශ් කුමාර්ට කතා කලෙමි.
" නුඹ මම නුඹගේ ඩිප්ලොමැට් බෑගයට පා පහරක් දුන් බව කියයි. නමුත් මම එසේ කලේ නැත. නමුත් මම එසේ කලා කියා උපකල්පනය කොට මම නුඹගෙන් සමාව ඉල්ලමි. නුඹ මේ සිසුන් ඉදිරියේ මට පහර දීමට ආවේය. මට දේවස්ථානයක් බඳු මේ වෛද්‍ය පීඨය තුලදී රස්තියාදුකාරයෙකු මෙන් ගහ ගැනීමට නොහැක. නමුත් මම නුඹට මා සමග ගහ ගැනීමට අවස්ථාව දෙමි. අප දෙදෙනා දැන් අංක හතර දරණ නේවාසිකාගාරයේ නව වන තට්ටුවට ගොස් පියස්ස හරහා වහලයට නගිමු . එම වහලයේ විශාල ඉඩ ප්‍රමානයක් තිබේ. කිසිවෙකු නැත. එහිදී අප රිසි සේ සටන් කරමු. රන් ජොත් සිං විනිසුරුවරයෙක් වනවා ඇත.මම දැන් අංක හතර දරණ නේවාසිකාගාරයේ පියස්ස අසලට ගොස් නුඹ එන තෙක් බලා සිටිමි. යම් ලෙසකින් නුඹ මගේ අභියෝගය භාර නොගෙන නෑවිත් සිටියොත් මම නුඹ පාෂාණ්ඩයෙකු ලෙස මින් ඉදිරියට සලකන අතර සියලුම ඉන්දියානු සිසුන්ට නුඹගේ බියගුළුකම කියමි. " මෙසේ කියමින් මම අංක හතර දරණ නේවාසිකාගාරය වෙත පිය මැනුවෙමි.
මම පියස්ස අසල පුරා පැයක් අකිලේශ් කුමාර් එන තෙක් සිටියද ඔහු ආවේ නැත. මේ අතර හති දාගෙන පැමිණි රන් ජොත් සිං තරහා නොගෙන මේ සිද්ධිය අමතක කර දමන ලෙස මට කීවේය. මම කෝපයෙන් නොසිටින බවත් අකිලේශ් කුමාර් සමග මුහුණට මුහුණලා සටන් කිරීමට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින බවත් කීවෙමි. එවිට රන් ජොත් සිං කීවේ අකිලේශ් කුමාර් කිසි දින මා සමග සටන් කිරීමට නොඑන බවයි.
මේ සිදුවීමෙන් පසු අකිලේශ් කුමාර් මාව මග හැරියේය. මගේ අභියෝගය හමුවේ අකිලේශ් කුමාර් පසුබා ගිය බව දැනගත් අනෙකුත් ඉන්දියානුවන් අකිලේශ් කුමාර්ට සිනා සුනෝය. ඔහු තව දුරටත් ඉන්දියානු සිසුන්ට වීරයෙකු නොවීය.
මෙසේ බොහෝ කාලයක් මා මඟ හැරිය අකිලේශ් කුමාර් අවසාන වසරේදී මා වෙත පැමින ඉතා දුකින් පැමිනිල්ලක් ඉදිරිපත් කලේය. ඔහු සමග කාමරයේ එකට සිටි ශ්රී ලාංකික සිසුවා වෛද්‍ය උපාධි අවසන් කොට යළි ලංකාවට යාමේදී ඔහුගේ ශීතකරණය අකිලේශ් කුමාර්ට විකුණන බව කියා මුදල් ගෙන තිබේ. එහෙත් මේ සිසුවා ශීතකරණය තවත් පුද්ගලයන් තිදෙනෙකුට මෙලෙස විකුණා ලංකාවට පළා ගොස් ඇත. මේ කතාව අසා මට සිනා යන්නට ආවත් අපගේ ශ්රී ලාංකික සිසුවා කරන ලද නසරානි ක්‍රියාව නිසා ලැජ්ජාවක් ආවේය.
වෙනත් ඉන්දියානු සිසු සිසුවියන් අතර සිටි මයිසූර් දේශයෙන් පැමිණි සිසුවියක මගේ මතකයට නැගේ. ඇයට තිබුනේ අර්ධ චීන පෙනුමකි. එසේම තමිල්නාඩුවෙන් පැමිණි කාලවර්ණ ද්‍රවිඩ සිසුවෙකුද මට මතක් වේ. මොවුන් සියලුම දෙනා මා සමග මිත්‍රය.
ඉන්දියානු විරෝධය පවතින මේ කාලයේ මට මේ ඉන්දීය මිතුරන් මිතුරියන් මතක් වේ. ඔවුන් සුන්දර මිනිසුන් පිරිසකි. අපි එකිනෙකා කෙරෙහි ගරුත්වයෙන් බැඳීමෙන් සමගියෙන් ජීවත් වුවහොත් මේ කළාපය කොපමණ දියුණු වේද කියා මට සිතේ.
වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග
