චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග මැතිණිය පරිචින්න වශයෙන් බොරු කීවාද ?

බලයේ සිටි කාලයේ සමහරක් චන්ද්‍රිකාට කීවේ පච මල්ල කියාය​. ඊට හේතුව ඇය බොහෝ විට බොරු ගොතා කීමයි. සමහර විට ඇය විසින් කියූ බොරු ඇයටම අමතක වූ අවස්ථාද තිබිනි.  චන්ද්‍රිකා  ඇබ්බැහියෙන් බොරු කිව්වේද කියා ඇතැමුන් අසති. එයට එක එල්ලයේ පිලිතුරු දිය නොහැක​. හේතුව සියළු දේශපාලකයන් බොරු කියති. නමුත් චන්ද්‍රිකා කියූ ඇතැම් බොරු විරළ වර්ගයේ ඒවාය​. 

චන්ද්‍රිකා කියූ සෝබෝන් බොරුව  තුමුල බොරුවකි. ඇයට ප්‍රන්සයේ සෝබෝන් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් උපාධියක් තිබුනේ නැත​. එක් අවස්ථාවකදී ඇය තමන්ට සෝබෝන් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ආචාර්‍ය උපාධියක් තිබෙන බවද කීවාය​. නමුත් මේ සියල්ල අසත්‍ය බව පසුව සනාත විය​. 

තවත් අවස්ථාවකදී චන්ද්‍රිකා තම පුත් විමුක්තිව රාජකීය විද්‍යාලයට දැමීම සඳහා එවකට අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ රුපියල් 25,000 ක අල්ලසක් ඉල්ලා සිටි බව කීවාය​. එහෙත් චන්ද්‍රිකාගේ හතරැස් කතා ගැන දැන සිටි මිනිසුන් බොහෝ දෙනෙකු මේ කතාව අසා සිනාසුනහ​. 

විජය ඝාතනය වූ අවස්ථාවේදී තමා එම ඝාතකයා බිම වැටී සිටි විජය දෙසට තුවක්කුව මානා ගෙන සිටි අයුරු දුටු බව චන්ද්‍රිකා වරක් රූපාවාහිනී වැඩ සටහනකදී කීවාය​. විජය කුමාරතුංග ඝාතනය පිලිබඳ රහස් පොලිස් පරීක්‍ෂණ කටයුතු කල චන්ද්‍රා ජයවර්ධන මහතා ගෙන් වරක් මම මේ ගැන ඇසුවෙමි. චන්ද්‍රා ජයවර්ධන මහතා කියූ පරිදි   චන්ද්‍රිකා ඝාතකයාව දැක නැත​. චන්ද්‍රිකා එක එල්ලේ  කීවේ තමා ඝාතකයා දුටු බවය​. සමහර විට තමා කියූ අසත්‍යය සත්‍යක් කියා තමාටම ඒත්තු ගියා විය හැකිය​. 

පරිචින්න වශයෙන් බොරු කීම Pseudologia fantastica  හෝ   Pathological Lying ලෙස හැඳින්වේ. මෙම ස්වභාවය  ව්‍යාථවේදී තත්වයක් බව  1891 දී ජර්මානු මනෝ වෛද්‍ය  Anton Delbrück විසින් පෙන්වා දෙන ලදි. පෞරුෂ අක්‍රමතා වලදීද  ව්‍යාථවේදී මුසාවාද කීමේ තත්වය දක්නට හැකි බව මනෝ විද්වතුන් පවසයි.  DSM මානසික රෝග  වර්ගීකරණයේදී  Pathological Lying   නොහොත් ව්‍යාථවේදී මුසාවාද කීමේ තත්වය  factitious disorder යටතේ වර්ගීකරණය වෙයි. 

පහත දැක්වෙන්නේ මා විසින් ලියන ලද Personality Disorders Described in the Jātaka Stories  ලිපියේ ව්‍යාථවේදී මුසාවාද කීම ගැන අන්තර්ගත වූ කොටසකි. 

Lying is a common human trait defined by Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary as making “an untrue statement with intent to deceive (Dike, 2008). Pathological lying is characterized by a long history (maybe lifelong) of frequent and repeated lying for which no apparent psychological motive or external benefit can be discerned. Pathological lying has been defined as a chronic, uncontrollable, compulsive need to lie, regardless of the fact that the lie is evident, that it serves no purpose, or the obvious consequences of speaking the lie.   Pseudologia Fantastica or pathological lying is not recognized as a diagnosable disorder in the Diagnostic Statistical Manual for Mental Disorders. The individuals with Pseudologia Fantastica have behavior of habitual or compulsive lying. It was first described in the medical literature in 1891 by Anton Delbrueck (Dike, 2008).   Korenis and colleagues (2014) state that Pseudologia fantastica is a psychiatric phenomenon that is a mixture of fact and fiction involving fantasized events and self aggrandizing personal roles. The individual may be aware they are lying, or may believe they are telling the truth, being unaware that they are relating fantasies.   The Buddhist literature provides a case vignette of a woman with Pseudologia Fantastica. Her name is Chinchi Manavika who pathologically lied. She made a false accusation against Buddha. But her dishonesty was exposed.  Cetiya-Jātakaya could be viewed as another case example of pathological lying. The king Cetiya had been described by the texts as a deceitful and a dishonest individual.  He repeatedly and compulsively tells false stories.