ප්‍රේමදාසලා සිරිසේන කුරේලා බෞද්ධයන්ව ඇන්දුව හැටි

ප්‍රේමදාස ජනපතිවරයාගේ උපන් දිනයට සියක් නමක් පැවිදි කරවීමේ මහා පුණ්‍යොත්සවයක් සූදානම් කරන ලදි. මේ සඳහා සිරිසේන කුරේ ආමාත්‍යවරයාගේ සහයෙන් කොළඹ මහ නගර සභාවේ කම්කරුවන් සහ වැඩ සුපවයිසර්වරු පිරිසක් තෝරාගෙන ඔවුනට  සිවුරු පොරවා කැමරාව ඉදිරියේ මහණ කරන ලදි. අහේතුවකට මෙන් මෙසේ තාවකලිකව ප්‍රදර්ශනයට මහණ කල වැඩ සුපවයිසර්වරයෙකු සාසනයේ රැඳුනේය​. ඔහු තලල්ලේ උපාලි හිමියන් ලෙස ප්‍රසිද්ධ විය​. මාරයාගේ හෝරාව වෙබ් අඩවිය විසින්  බොදුනුවන්ට කොකා පෙන්වූ නාටකය ගැන විස්තර අනාවරනය කරන්නේ මෙසේය​. 

................තලල්ලේ උපාලි මෙම පිරිසට හසුවන්නේ කොළඹ මහ නගර සභාවේ සිටය... ඒ වන විට නගර සභාවේ වැඩ පරීක්ෂකයකු වන ඔහු උපත ලැබූවේත්, හැදී වැඩුනේත්, කොළඹ ජනාකීර්ණ පෙදෙසක් වූ කොම්පඤ්ඤ වීදීයේය... ඒද සාමාන්‍ය සිංහල පරිසරයක් තුල නොව අති මහත් මුස්ලිම් බහුතරයක් මැදය... ඔහු උපතේ සිට මැදිවිය දක්වාම ඇසුරු කලේ මුස්ලිම් ජනයාය.. කතා කලේ දෙමළ බසය... කෑවේ බිවේ ඔවුන් සමඟය... ඉගෙන ගත්තේ ඔවුන් ඇසුරේය... කොටින්ම උපතින් හැර අන් සෑම අයුරින්ම ඔහු මුස්ලිම් ජාතිකයකු විය. ඒ වන විට විවහා වී දරුවන් දෙදෙනෙකුද සිටි උපාලිව මෙම පැවිදි කරවන ගොඩට කෙසේ හෝ අයත් විය.

වැඩි කලක් සිවුරේ සිටිය යුතු නොවේ.. අදාල දිනයට කෙසේ හෝ සියක් නම පෙන්නුවාට පසු සිවුර තබා ගෙදර ගියත් ලොක්කාටවත් එය කරවන්නාටවත් ගැටළුවක් නොවේ.. අද වන විට සෑම දේශපාලක නායකයකු හා පක්ෂයක් විසින්ම කරනු ලබන කසිප්පු/සල්ලි හා බත් පැකට්ටුවට මැයි දිනයට සෙනග ගෙන ආ ක්‍රමය ආරම්භ කල අයට මෙම පැවිදි කිරීමත් ශාසනයේ උන්තිය නොව තම අංක සම්පූර්ණ කිරීමක් පමණක්ම විය.

කෙසේ හෝ අවසානයේ උපාලිත් මහණ විය... ඒ කොම්පඤ්ඤවීදියේ උපාලි ලෙසින් නොව එයට පරම්පරා දෙකකට පෙරදී සිය මුත්තකු විසින් හැරදා ආ ගම වූ තලල්ල නාමය මුලට තබාගෙනය.. සැබවින්ම කියතහොත් ඔහු තලල්ල කලුද සුදුද යන්නවත් නොදනී... ඔහු තබා ඔහුගේ පියාවත් තලල්ල දැක ඇද්දයි විස්වාස නැත.. එහෙත් කෙසේ හෝ පරම්පරා උරුමයක් මත හෙතෙම අවසනදී තලල්ලේ උපාලි නම් විය...

උත්සවාකාරයෙන් පැවිදි වූ අය දිනෙන් දින සිවුරු හැර පිටව යද්දි ඒ අතර සිටි කිහිප දෙනෙකු සාසනයේ රැඳිණි.. අද වන විට ඇතැම් විට එම සියයෙන් අනූනවයක්ම ආපසු ගොස් ඇතුවා වන්නටත් පුළුවන .. එහෙත් උපාලි හිමියන් මෙම ජීවිතයට හුරු විය. එයට හේතුව හරියටම මේ යැයි කිව නොහැක. ඇත්තෙන්ම ඔහුට සාසනයට විනාසයක් කිරීමේ උවමනාවක් ඇති බවක් දකින්නට නැත. එසේම සාසනයේ වැඩක් කරන්නටද උවමනාවක්ද නැත.. ඔහු මා හට හමු වූයේ 2004 වසරේදී පමණය.. ඒ වන විට ඔහු වසර 15කට ආසන්න කාලයක් සිවුරේ සිට ඇත. එම කාලය පුරාවටම ඔහුට පන්සිල් දීම වැනි සුළුම සාසනික සේවාවක්වත් පිහිටා නැත. අඩුම තරමේ දෙමළ ඌරුව නැතිව මිනිසුන් සමඟ කතා කිරීමටවත් නොහැක. සිංහලෙන් බැරිනං දෙමළින්වත් බණක් කියනවා තබා සිතීමටවත් බැරිය.. ඔහුගේ සාසන දිවිය සිවුරටත්.. කොස්සට හා ඉඳලටත් සීමා විණි.

 සාමාන්‍යයෙන් ගිහි අයකු පැවිදි කිරීමේදී එම තැනැත්තාට ආචාර්යයන් වහන්සේ නමක් සිටිය යුතුය... අප සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයේදී අහවල් හාමුදුරුවන්ගේ ලොකු හාමුදරුවෝ අසවල් හාමුදු‍රුවෝ යැයි කියන්නේ ඒ අනුවය... බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නවා උනාට පැවිදි කිරීමකදී මෙන්ම උපසම්පදා කිරීමකදී තවත් වැඩිහිටි ධර්මධර විනයධර භික්ෂුවක් එයට සහභාගී කරවා ගනී... උපාධ්‍යායන් වහන්සේ යන නමින් හැඳින්වෙන මෙම තනතුර හුදෙක් නාමික තනතුරක් මෙන් පෙනුනද එහි ඇත්තෙන්ම ඉතා වැදගත්කමක් ඇත.මේ අනුව ඕනෑම භික්ෂුවකට ආචාර්යයන් වහන්සේ නමක් මෙන්ම උපාධ්‍යායන් වහන්සේ නමක්ද වෙයි. ඇතැම් විට පැවිදි වන විටත් නැතහොත් උපසම්පදාවේදී හෝ එසේ උපාධ්‍යායන් වහන්සේ නමක් හිමි වෙයි.  

එහෙත්...  අපගේ තලල්ලේ හිමියන්ට සිය පැවිදි ගුරුවරයා ගැන මතකයක් නැත... සියක් නමක් පැවිදි කරවීමේදී ඒ සඳහා මුල් වන හිමිවරුනුත් බොහෝමයක් වෙති. ඒ අතුරෙන් තමාව පැවිදි කල අය හා ඊට මුල් උන අය මතක තබා ගැනීමට තලල්ලේ හිමියන්ට නොහැකි වී ඇත.. එහෙයින් කවුද තමන්ව මහණ කලේ කියා ඇසූ විට "පේමදාස මාතියායි ෂිරිෂේන කුරෙයි මාතියායි" යනුවෙන් කියන්නට පුරුදුව ඇත...  ඒ අනුව අප විසින් එකල කියන්නට යෙදුනේ උපාලි හිමියන්ගේ ආචාර්ය හා උපාධ්‍යායන් වන්නේ ප්‍රේමදාස හා කුරේ යනුවෙන්ය... ලෝකයේ ගිහියන් ආචාර්ය උපාධ්‍යාය වී පැවිදි වූ අය නැත..එසේම පැවිද්දන්ට ගිහියන් ආචාර්ය උපාධ්‍යාය වන්නේත් නැත... විහිළුවක් වූවද මේ අප දන්නා ඒ එකම අවස්ථාව වෙයි. වරද කාගේද..? එය සෙවීමෙන් ඇති පලක්ද නැත...(මාරයාගේ හෝරාව) 

මෙලෙස කරකවා අත​ඇරියාක් මෙන් සාසනයට පැමිණි උපාලි හිමියන්  වකුගඩුවක් දන් දෙන්නට ගොස් නන්නත්තාර වූ බව මාරයාගේ හෝරාව වෙබ් අඩවිය වැඩිදුරටත් පවසයි.