ජවිපේ දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරයේ සාමාජිකයෙකුට ප්‍රතිකාර කලෙමි

2000 වසරේදී මම උතුරු කොලඹ ශික්‍ෂණ රෝහලේ  විශේෂඥ ශල්‍ය වෛද්‍ය ඩී.ඩබ් වීරසූරිය මහතා යටතේ කෙටි කාලීන ශල්‍ය වෛද්‍ය පුහුණුව ලැබුවෙමි. එසේම එතුමාගේ වාට්ටුවේ ශල්‍යකර්ම වලට භාජනය වන රෝගීන් සඳහා මානසික උපදේශනය සහ මනෝ ප්‍රතිකාරයන් ලබා දීමද මා අතින් කෙරුනි. මෙම උපදේශන සේවය නියමු වැඩ සටහනක් (Pilot Project) ලෙස එළි දැක්වීමට වෛද්‍ය ඩී.ඩබ් වීරසූරිය මහතාට අවශ්‍යතාවය තිබුනද එය දිගටම ක්‍රියාත්මක නොවූයේ අපගේ වෛද්‍ය පරිපාලකයන් තමන් සිටින මානසික කොටුවෙන් ඔබ්බට සිතීමට නොහැකි අළුතින් යමක් සිතීම පාපයක් කියා සිතන නවීප්‍රකරණයට බය පිරිසක් වීම නිසාය​. 

එහෙත් රෝහලේ ශල්‍ය වෛද්‍ය වාට්ටුවේ රෝගීන් ගනනාවකට ශල්‍යකර්ම වලට පෙර සහ පසු අප උපදේශනයෙන් සහ මනෝ ප්‍රතිකාර වලින් සහය වූයෙමු. මීට පෙර රජයේ රෝහල් වල උපදේශන සේවා නොවූයෙන් විශේෂඥ ශල්‍ය වෛද්‍ය ඩී.ඩබ් වීරසූරිය සහ මම ලංකාවේ රෝහල් පද්ධතිය තුල මුලින්ම උපදේශන සේවා  ආරම්භ කල බව සිතමි. එසේම 2002 වසරේදී කොලඹ යුද හමුදා රෝහලේ  ස්ථිර උපදේශන සේවාවක් විශේෂඥ මනෝ වෛද්‍ය නීල් ප්‍රනාන්දු මහතා සමග මම ස්ථාපිත කලෙමි. 

උතුරු කොලඹ ශික්‍ෂණ රෝහලේ උපදේශන සේවය කෙටි කාලයකට සීමා වූවද ඒ කාලය තුල අප රෝගීන් බොහෝ දෙනෙකුට උපදේශන සේවා ලබා දුන්නෙමු. ඒ අතර දුම්රියට අසුවී කකුලක් වෙන් වූ නව යොවුන් වියේ සිටි පාසල් දරුවෙකුද විය​.  ජවිපේ දේශප්‍රේමී ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ හිටපු සාමාජිකයා මට මුණ ගැසෙන්නේ මේ කාලයේදීය​.

Traumatic Brain Injury  (TBI) හෙවත් හිස තුවාල වීම නිසා වරින් වර හට ගන්නා හිසේ ඇම්ම නිසා ඔහුව අපගේ වාට්ටුවට යොමු කොට තිබුණි.  මෙම පුද්ගලයාට අප නිමල් කියමු. ඒ ඔහුගේ නියම නම නොවේ. ඔහු අධ්‍යාපනය ලබන්නේ කොලඹ ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන පාසලකිනි. ඉතා හොඳින් ඉගෙනීමේ නියත වූ ඔහු උසස් පෙළ පන්තියේදී මිතුරෙකුගේ මාර්ගයෙන් ජවිපෙට බැඳේ. පන්ති පහ නිම කිරීමෙන් පසු 1988 පමණ කාලයේ අධ්‍යාපන ධවල පත්‍රිකාවටද රාගම පුද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයටද එරෙහිව ඔහු උද්ගෝෂණයේ නියැලෙයි. එසේම පාසල් වල වර්ජන සංවිධාන කරයි. 

ජවිපේ දෙවන කැරැල්ල උත්සන්න වන විට ඔහු යටිබිම් ගත වේ. තමන් ගේ අනෙකුත් සාමාජිකයන් ද්‍රෝහියන් ලෙස නම් කරන ලද මිනිසුන් කෘරව මරණවා දුටුවද තමා මිනී නොමැරූ බවත් කොල්ලකෑම් නොකල බවත් නිමල් පවසයි. එහෙත් දේපල ගිනි තැබීම් කීපයක් තමා ඇතුළු කණ්ඩායමක් විසින් කල බව ඔහු පැවසීය​. යටිබිම්ගතව සිටියද ගෝනිබිල්ලෙකු බවට පත් වූ හිටපු සාමාජිකයෙකු ඔහුව හමුදා මුරපළකදී පාවා දීම නිසා නිමල්ව අත් අඩංගුවට ගැනේ. ඔහුව ගෙන යන්නේ රුවන්වැල්ල පොලිසියටය​. 

රුවන්වැල්ල පොලිසිය 1971 දී පවා 71 කැරලිකරුවන් දරුණු ලෙස වද බන්ධනයට පත් කරන ලද පොලිස් ස්ථානයකි. 1988-89 කාලය වන විට පොලිසියේ කෘරත්වය 1971 ටත් වඩා දෙගුණ තෙගුණ වී තිබුණි. අත් අඩංගුවේදී ඔහුට එස්ලෝන් බට සහ මහත වයර් පටි වලින් පහර දෙනු ලැබීය​. පහර දීමෙන් පසු ඔහුව අත් අඩංගුවට පත් වූ සෙසු කැරලිකරුවන් විස්සක පමණ කණ්ඩායමක් සමග රඳවා තැබුණි. සැකකරුවන්ට එකිනෙකා සමග කතා කිරීම තහනම් විය​. කතා කරනවා අසු වූ සැකකරුවන්ට නිර්දය ලෙස පහර දෙනු ලැබීය​. 

පහර දීම සහ පරිප්‍රශ්නනය ( interrogation ) දිනපතාම සිදු කරන ලදි. එක් පොලිස් නිලධාරියෙක් සැකකරුවන්ට හිසට පහර දෙනු ලැබුවේ පොතක් හිස මත රඳවා තිබියදීය​. නිමල් ද මෙම වද ක්‍රමයට ගොදුරු විය​. ඔහුව කාමරයට ගත් උක්ත පොලිස් නිලධාරියා  පොතක් ඔහුගේ හිස මත තබා එය අල්ලා ගැනීමට නියම කලේය​. ඉන්පසු දරුණු ලෙස ඔහුගේ හිසට බැට්න් පොල්ලකින් පහර දෙනු ලැබීය​. සෑම පහරක් සමගින් එහි කම්පනය ඉතා තදබල ලෙසින් ඔහුට දැනුනි. හිස බේරා ගැනීම සඳහා ඔහු පොත දෑතින්ම අල්ලාගෙන සිටියේය​. සමහර පහරවල් වැදුනේ ඔහුගේ ඇඟිලි වලටය​. පොත බිම වැටීම නිසා වරක් දෙකක් බැට්න් පහරවල් ඔහුගේ හිසට වැදුණි. 

මෙම පහර දීම පුරා පැයක් සමග සිදු විය​. අවසානයේදී වෙහෙසට පත් නිලධාරියා නිමල්ට පයින් පාරක් ගසා කාමරයෙන් එලියට දමනු ලැබීය​. ඒ වන විට නිමල් ගේ නාසයෙන් සහ කනෙන් ලේ ගලා යමින් තිබුණි. විසංඥ වූ ඔහුව සිර කුටියට ඇද දමනු ලැබීය​. මෙසේ සති ගනනාවක් ඔහු රුවන්වැල්ල පොලිසියේ සිටියේය​. බොහෝ අවස්ථා වලදී ඔහු පහරකෑම් වලට ලක් විය​.  

මෙසේ වද බන්ධනයට ලක් වීම නිසා නිමල් දිවි නසා ගැනීමට මාන බැලුවේය​. වෙනත් රැඳවියෙක් ගෙන් පිරිටන් පෙති 17 ලබාගත් ඔහු එය තම කමිසයේ වාටි අතර සඟවාගෙන සිටියේ වධ කුටියෙන් මිදී යාමට නොහැකි වුවහොත් එකවර පිරිටන් පෙති 17 පානය කරමි යන චේතනාවෙනි. එහෙත් ඔහුගේ දෙමාපියන් ආරක්‍ෂක අංශ හරහා බලපෑම් කොට තිබූ නිසා ඔහුව වෙනත් රැඳවුම් කඳවුරකට මාරු කරන ලදි. මේ රැඳවුම් කඳවුරේදී ඔහුට පහර දීමක් සිදු වූයේ නැත​. ඉන් පසු ඔහු බූස්සට මාරු කරන ලදි. 

වසර දෙකක පමණ පුනරුත්ථාපනයෙන් පසු ඔහුව නිදහස් කරන ලදි. නිදහස් වී වසර ගනනාවක් ගතවූවද නිමල් තුල කායික මානසික රෝග ලක්‍ෂණ දක්නට තිබේ. ඔහු මිනිසුන් විශ්වාස කිරීම නවතා දැමීය​. ඔහු දේශපාලනයෙන් ඉවත් විය​. හිටපු සාමාජිකයන් මඟ හැරියේය​. වරින් වර වැළඳෙන දරුණු හිසේ කැක්කුමකින් ඔහු පෙළුනේය​. ඔහුගේ කායික ශක්තිය හීන විය​. තවමත් තරුණ වයසේ සිටියද ඔහුගේ ලුබ්ධිය අව ප්‍රමාණ වූයේය​. ලිංගික ආකර්ශනයන් ඔහුට තව දුරටත් උත්තේජනයන් නොවීය​. 

තම ජීවිතය නිරපරාදේ විනාශ වූවා වැනි අදහසක් ඔහු තුල වර්ධනය විය​. අධ්‍යාපනය කඩාකප්පල් වීම,  රැකියාවක් කිරීමට සුදුසුකම් නොමැති වීම නිසා ඔහු මන් දෝත්සාහී විය​. දරුණු විශාද අවපාතයකට නිමල් ගොදුරු වූයේය​. රාත්‍රියට ඔහුට නින්ද නොආවේය​. සමහර අවස්ථා වලදී වද බන්ධනයට ලක් වූ අත්දැකීම් ඔහුට සිහිනෙන් පෙනුනි. ඔහු තුල තිගැස්ම අනිසි බිය වර්ධනය වූයේය​. 

බොහෝ කායික මානසික රෝගාබාධ වලට ලක් වූ නිමල් හට සංයුක්ත ප්‍රතිකාර ලබා දුනි. ඔහුව ස්නායු පිළිබඳ වෛද්‍යවරයෙකුට යොමු කොට ඊ. ඊ.ජී පරීක්‍ෂණයක් කරන ලදි. ස්නායු වෛද්‍යවරයා ඔහුට ඖෂධ නියම කලේය​. එසේම ඔහුගේ විශාදයට ඖෂධ ප්‍රතිකාර ලබා දෙන ලදි. මේ අතර උපදේශන සහ මනෝ ප්‍රතිකාර නොකඩවා කරනු ලැබීය​. සරල සංයම ප්‍රතිකාරයක් ලෙස ආනාපානාසතිය වැඩීමට ඔහුව හුරු කරන ලදි. මාස හයක් පමණ මෙසේ ප්‍රතිකාර කරන විට නිමල් ගේ තත්වය යහපත් විය​. 2002 වසර වන විට ඔහු විදේශ රැකියාවක් සොයාගෙන මැදපෙරදිගට යන ලදි 

 වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග

(චායාරූපයේ අයිතිය ධර්මන් වික්‍රමරත්න මහතාටය​)